Przygotowania przed nanoszeniem tynków wewnętrznych

Jest kilka zagadnień, o które należy zadbać zarówno przed, jak i w trakcie wykonania tynków. W zasadzie są to elementarne reguły, które pomimo tego, że są wykonawcom dobrze znane, powinno się je ustalić przed rozpoczęciem robot tynkarskich. W tej sprawie inwestorzy powinni zdać się na swojego kierownika budowy lub inspektora nadzoru inwestorskiego, który dokładnie omówi takie zagadnienia z wykonawcą.

Przygotowanie podłoża

W domu tynkuje się sufity, ściany, słupy, podciągi. Takie elementy wykonane są z różnych materiałów. Dlatego tak ważne przed tynkowaniem jest przygotowanie podłoża. Przygotowana do tynkowania powierzchnia powinna być:

• równa, bez wystających elementów w postaci bloczków, pustaków, raków i nacieków betonu lub zaprawy;
• mocna, zapewniająca utrzymywanie się tynku i niepowodująca ryzyka powstania odspojeń;
• stabilna, niepodlegająca przemieszczeniom lub odkształceniom;
• jednorodna, równomiernie chłonąca wodę na całej powierzchni.

Ponadto instalacje wykonane na powierzchniach przeznaczonych do tynkowania powinny możliwie przylegać do powierzchni i nie powinny być luźne i się przemieszczać.

Ocena podłoża

Podłoże przeznaczone do otynkowania należy poddać szczegółowym oględzinom. Do oceny stanu podłoża stosuje się próbę:

• ścierania, polegającą na przetarciu powierzchni przeznaczonej do tynkowania. Ma to na celu sprawdzenie, czy podłoże ma tendencję do wykruszania się w postaci ziaren oraz czy jest zapylone;
• zarysowywania, polegającą na wyrywkowym zarysowaniu podłoża twardym i ostrym narzędziem. Ma to na celu sprawdzenie, czy podłoże jest dostatecznie mocne i jednorodne pod względem wytrzymałościowym;
• zwilżania, polegającą na lekkim zroszeniu podłoża w wielu miejscach czystą wodą. Umożliwia to ocenę jednorodności podłoża pod względem chłonności wody.

W miejscach, w których podłoże nie wchłania wody, może być ono zanieczyszczone produktami takimi jak oleje czy smary, co może powodować odspajanie się tynku. Może to również świadczyć o zbyt małej albo zbyt dużej nasiąkliwości podłoża.

Jeśli w czasie oględzin podłoża znalezione zostaną nadmiernie wystające elementy murowe lub nacieki zaprawy, należy je usunąć. Ubytki i uszkodzenia podłoża należy uzupełnić. Tynkowanie można rozpocząć po całkowitym wyschnięciu uzupełnionych ubytków.

Jeżeli na podłożu znajdują się naloty, w pierwszej kolejności należy ustalić przyczynę ich wystąpienia oraz dostosować metodę czyszczenia, ewentualnej neutralizacji i przygotowania podłoża do tynkowania.

Podłoże należy oczyścić szczotką przez usunięcie kurzu oraz ziaren piasku niezwiązanych np. z materiałem ceramicznym czy zaprawą. Przygotowane podłoże należy zagruntować wskazanymi przez producenta preparatami.

Odbiór stanu surowego

Przed przystąpieniem do robót tynkarskich należy przeprowadzić odbiór stanu surowego zamkniętego oraz wszelkich robót budowlanych i instalacyjnych przeprowadzonych zgodnie z projektem. W tym celu należy ustalić:

• rodzaj i przeznaczenie budynku oraz warunki prowadzenia robót tynkarskich,
• rodzaj podłoży i ich przygotowanie do tynkowania,
• odmiany tynków i materiałów przewidzianych do zastosowania.

Sprawdzenie wilgotności podłoża

W przypadku niektórych rodzajów tynków (np. gipsowych lub tynków cementowo-gipsowych) ważne jest, by podłoża miały odpowiednią wilgotność. Zakres ten jest podany w karcie produktu. Jeśli nie jest to uściślone, wilgotność powinno się przyjmować zgodnie z normą PN-B-10110 ( Tynki gipsowe wykonywane mechanicznie. Zasady wykonywania i wymagania techniczne). Wilgotność podłoża, określana w procentach masy suchego materiału podłoża, nie powinna być większa od podanych niżej wartości, w zależności od rodzaju podłoża:

• podłoże ceramiczne i ceramiczne z ceramiki zwykłej – 2%, z ceramiki poryzowanej – 3%;
• podłoże silikatowe – 3%;
• podłoże z betonu zwykłego – 3%;
• podłoże z betonów lekkich kruszywowych – 4%;
• podłoże z autoklawizowanego betonu komórkowego – 6 %;
• podłoże gipsowe – 1 %;

Wilgotność podłoża należy sprawdzić przed rozpoczęciem tynkowania za pomocą wilgotnościomierza lub badając próbkę. Wilgotność powietrza w określonej temperaturze powinna być taka, aby nie następowała kondensacja pary wodnej.

 W przypadku tynków gipsowych lub gipsowo-wapiennych wszystkie elementy, które mają być w nich zatopione należy zabezpieczyć przed korozją albo użyć niekorodujących materiałów.

Wzmocnienie tynku

Pomimo tego, że powierzchnie tynkowane będą spełniać wymagania normowe, są miejsca w których powinno się wzmocnić tynki. Takie miejsca to powierzchnie, w których następuje połączenie różnych materiałów lub wiele przewodów znajdujących się blisko siebie, a także naroża przy otworach okiennych i drzwiowych.

W takich miejscach wzmacnia się tynki zatapiając w nich siatkę tynkarską. Jeśli są to zmiany materiałów powierzchni oraz szerokie arterie kilku przewodów, w tynku zatapia się siatkę z zapasem na zakotwienie nie mniejszym niż 10 cm. Natomiast w narożach otworów powinno się umieszczać siatkę zatopioną w tynku ulokowaną pod kątem 45° w stosunku do narożnika.

Osadzenie punktów elektrycznych

O estetyce tynku nie decyduje jedynie jego równa i jednorodna powierzchnia. Ważne jest także równe i precyzyjne względem niej osadzenie puszek instalacji elektrycznej. Po pierwsze powinny być one ulokowane względem płaszczyzny w taki sposób, by zamontowany osprzęt elektryczny równo przylegał do otynkowanej powierzchni. Po drugie istotne jest wypoziomowanie punktów, które są zgrupowane w kilka. Jeśli się tego nie zrobi precyzyjnie, po związaniu tynków trzeba będzie wykuwać puszki, by je ponownie osadzić.