Barbula klandońska (Caryopteris x clandonensis). Ciekawe odmiany barbuli. Uprawa i pielęgnacja. Ogrodowy rarytas

Barbula klandońska

Barbule to rdzenne mieszkanki Azji Wschodniej. W europejskich ogrodach uprawiana jest zwykle barbula klandońska (Caryopteris ×  clandonensis) - gatunek mieszańcowy i jego odmiany. Rośliny te mają wzniesiony pokrój i osiągają wysokość metra, rozrastając się na 1,5 m wszerz. Warto też zwrócić uwagę na liście - pachnące, o podłużnym kształcie, z wierzchu zielone lub srebrzyste (np. u barbuli szarej), a od spodu białawe. Taki kolorystyczny zestaw staje się lepiej widoczny, gdy wiatr mocno porusza gałązkami. Zimą ogołoconą z liści roślinę zdobią drobne oskrzydlone owocki.

Aukuba ogrodowy kroton. Uprawa i pielęgnacja>>>

Barbula klandońska - kwitnienie

W Polsce barbula to rarytas, ale zdecydowanie zasługuje na większą uwagę. Wyróżnia ją późne kwitnienie, które rozpoczyna się w sierpniu, a kończy w październiku, a także piękna niebieska barwa kwiatów. Skupione w kulistych  kwiatostanach rozwijają się wzdłuż łodyg.

Barbula klandońska - odmiany

Najobficiej kwitną odmiany barbuli kladońskiej:

• 'Heavenly Blue',
• 'Janice',
• 'Kew Blue'
• i 'White Surprise'.

Godna polecenia jest też barbula szara (C. incana) o kulistych kwiatostanach dorastających do ok. 70 cm.

Barbula klandońska - pszczoły

Barbule ożywiają jesienny ogród również dzięki temu, że przyciągają roje motyli oraz pszczół korzystających z ich nektaru.

Barbula klandońska - zima

Barbulę uznaje się za rarytas również ze względu na wrażliwość na mrozy. Spadki temperatury poniżej -15°C są dla niej niebezpieczne, dlatego polecana jest do strefy 7a, a więc północno-zachodnich i zachodnich rejonów kraju. Jeśli zima jest łagodna, a roślina odpowiednio zabezpieczona przed mrozem, poradzi sobie także w centralnej i południowej Polsce.

Barbula klandońska - sadzenie

Barbule najlepiej sadzić w grupach po kilka sztuk. Warto połączyć je na rabacie z późnymi bylinami: rudbekiami i astrami czy zimowitami.

Posadzone w rządku ładnie obramują trawnik lub utworzą zgrabną obwódkę wokół kwietnika, zwłaszcza gdy będziemy je co roku strzyc.

Trójlist (Trillium L). Kwietnie wiosną - jak go uprawiać?>>>

Barbula klandońska w pojemniku

Roślinę tę możemy też trzymać w dużym pojemniku, który na okres wegetacji wynosimy na zewnątrz, a przed nadejściem mrozów przenosimy do chłodnego pomieszczenia (o temperaturze 5-10°C), gdzie podlewana z rzadka niewielką ilością wody, przetrwa do wiosny.

Barbula w naturze jest krzewem, jednak w naszych warunkach klimatycznych funkcjonuje jako tzw. półkrzew - zielone części jej pędów zimą marzną, a do wiosny utrzymują się dolne, lekko zdrewniałe partie. Po przycięciu roślina wypuszcza liczne odgałęzienia.

Barbula klandońska - uprawa

Stanowisko. Dla barbuli wybieramy miejsce dobrze nasłonecznione i osłonięte od zimnych wiatrów. Wskazane jest bliskie sąsiedztwo ściany bądź murowanego ogrodzenia, które w nocy oddaje ciepło nagromadzone za dnia.

Gleba. Roślina najbardziej lubi lekką, przepuszczalną, a nawet suchą glebę o odczynie zasadowym (pH 7,2-7,5). Jednak poradzi sobie dobrze także w podłożu przeciętnym, piaszczysto-gliniastym, o odczynie obojętnym. Nieodpowiednia jest dla niej tylko ciężka, stale mokra ziemia.

Podlewanie. Jest ono konieczne zaraz po posadzeniu oraz podczas długotrwałej suszy.

Nawożenie. Roślinę zasilamy wiosną w następnym roku po posadzeniu, a potem jeszcze 2-3-krotnie do lipca. Używamy odżywek do roślin ogrodowych z dodatkiem związków wapnia.

Ochrona przed mrozem. Dolne części barbuli kopczykujemy ziemią przed nadejściem mrozów. Młode rośliny dodatkowo okrywamy gałązkami iglaków.

Barbula klandońska - cięcie

Wiosną skracamy pędy do miejsca, gdzie zachowała się żywa tkanka. Zabieg ten korzystnie wpływa na kwitnienie.