Kępy wieloletnich astrów od września aż do mrozów obsypane są purpurowymi, niebieskimi lub białymi kwiatami o średnicy 1-3 cm. Aster krzaczasty (Aster dumosus) w zależności od odmiany osiąga wysokość 20-60 cm, nadaje się więc świetnie na obwódki, skalniaki i niskie rabaty. Nie jest wymagający co do gleby. Aster nowoangielski (A. novae-angliae) tworzy półtorametrowej wysokości kępy, choć niektóre odmiany mogą być niższe, np. 'Purple Dom' dorasta do pół metra. Warto go obsadzać innymi gatunkami, bo jego dolne liście szybko zasychają. Wysokie odmiany trzeba podpierać. Kwiaty zamykają się w czasie deszczu i po ścięciu. Podobny do niego aster nowobelgijski (A. novi-belgii) wcześnie kończy kwitnienie, szeroko się rozrasta, przy czym środki starszych kęp zamierają. Niestety, astry często padają ofiarą chorób grzybowych. Po zaobserwowaniu pierwszych objawów - mączystego nalotu lub plam na liściach - należy opryskiwać rośliny naturalnymi preparatami grzybobójczymi (Bioczos lub Biosept) lub chemicznymi (np. Sportak Alpha).