Jakie pnącza lubią cień?
W miłym zakątku ogrodu chciałbym urządzić kącik wypoczynkowy i odgrodzić go ścianą z kwitnących pnączy. Problem w tym, że miejsce to jest trochę zacienione przez duże drzewa. Jakie gatunki pnączy dadzą sobie radę w tych warunkach? Dominik Wojtczak
Pnącza do zacienionego ogrodu
Pnącze to doskonały wybór. Rośliny te poza walorem estetycznym chronią mury przed deszczem i śniegiem, są dla nich naturalną izolacją cieplną i barierą przed promieniami UV. Gatunki sezonowe posadzone przy południowej elewacji chronią latem ściany przed silnym nagrzewaniem, natomiast zimą, po zrzuceniu liści, nie stanowią zapory dla słonecznych promieni. Z kolei zimozielony kożuch, np. bluszczu pospolitego, zabezpiecza mury przed wychładzającym wiatrem i redukuje straty ciepła. Reasumując, pnącza sprzyjają oszczędzaniu energii potrzebnej na klimatyzowanie bądź ogrzewanie budynków. Pomiędzy płaszczem liści a ścianą budynku utrzymuje się kilkunastocentymetrowa warstwa natlenionego, zdrowego powietrza tworząc w pobliżu okien pozytywny dla naszych płuc mikroklimat.
Kokornak wielkolistny
Hortensja pnąca
W cienistych miejscach niezawodna jest hortensja pnąca (Hydrangea petiolaris). Może się ona wspinać dość wysoko dzięki korzonkom przybyszowym, które wrastają w powierzchnię podpory. Doskonale więc nadaje się na mur, który jest chropowaty. Jeśli chce Pani puścić pnącze po kratce to powinna być ona wykonana z nieheblowanych deszczułek. Po kilku latach korzenie hortensji grubieją, a pędy boczne odstają od podpory na długość 60-80 cm. Na ich końcach w czerwcu rozwijają się talerzowate, pachnące kwiatostany. Przez cały sezon roślinę zdobią sercowate liście.
Rdest Auberta
W roli przesłony sprawdzą się odporne i mało wymagające gatunki, takie jak rdestówka Auberta, chmiel, dławisz, wiciokrzewy czy winnik tojadowaty. Świetnie nadają się do tego celu także powojniki z grupy Vitalba, np. „Paul Farges”, lub kwitnące odmiany z grupy Tangutica. Charakter, solidność i wysokość konstrukcji podtrzymującej rośliny dopasowujemy do wymagań pnącza. Silnie rosnące, ciężkie w swojej masie i owijające się pędami gatunki, takie jak wisteria, milin amerykański, kokornak wielkolistny czy winorośl japońska, potrzebują bardzo solidnych konstrukcji (drabinek z grubych prętów, kratownic z listew o wymiarach 5x5 cm, mocnych linek czy łańcuchów). Tylko nieliczne pnącza - bluszcz, winobluszcz trójklapowy albo pięciolistkowy - potrafią samodzielnie wspinać się po ścianach.
Wiciokrzew pnący (Lonicera periclymenum)
Wiciokrzew pnący, to gatunek pnącza lub krzewu dobrze przystosowany do cienia. Jego zdolność do rozwijania się w zacienionych obszarach czyni go popularnym wyborem do obsadzania miejsc w ogrodach o ograniczonym dostępie do światła słonecznego. Pomimo preferencji cienia, wiciokrzew potrzebuje umiarkowanego nawodnienia i gleby o dobrej przepuszczalności, aby dobrze się rozwijać. Wiciokrzew pnący (Lonicera periclymenum) to pnącze o długich, giętkich pędach, które może osiągnąć znaczną wysokość, sięgając nawet kilku metrów. Jego liście są lancetowate, przeciwnie skierowane, zwykle zielone, choć niektóre odmiany mogą mieć delikatne odcienie srebrzyste lub purpurowe. Kwiaty wiciokrzewu pnącego są charakterystyczne, mają kształt trąbkowy i występują w kolorze białym lub różowym, często z intensywnym, słodkim zapachem. Owoce wiciokrzewu to czerwone jagody, które pojawiają się po kwitnieniu i mogą przyciągać ptaki.
W lekkim cieniu mogą także rosnąć niektóre powojniki, np. 'Kermesina' i 'Polish Spirit' - oba z grupy Viticella.
Wymienione tu rośliny lubią próchniczną, lekko wilgotną glebę. Dobrze znoszą nasze zimy.
- Więcej o:
