Projektujemy ścieżki ogrodowe

Jeśli nasz ogród jest zbyt ciasny lub też ma nietypowy kształt, jego mankamenty można ukryć za pomocą iluzji. Istnieje wiele sposobów oszukiwania oczu. Jednym z nich jest sprytne wytyczenie ścieżek i odpowiedni dobór materiałów, z których je układamy.

Deseń i kolor

Na charakter przestrzeni ogromny wpływ ma wzór nawierzchni; ścieżka wyłożona wąskimi poprzecznymi elementami optycznie skróci zbyt długą działkę. Te same materiały ułożone w podłużnych rzędach poprowadzą wzrok w głąb ogródka, sprawiając, że wyda nam się on wąski i długi. Również szachownica to często pojawiający się motyw dekoracyjny, pozwalający na stosowanie trików wizualnych. Zależnie od tego, jak na nią spojrzymy, może dynamizować lub stabilizować przestrzeń. Warto też wiedzieć, że koliste desenie nawierzchni ścieżek zachęcają do zwolnienia tempa marszu i do odpoczynku (automatycznie skracając przestrzeń), łuki - do przyspieszenia kroku (dynamizując ogrodowe wnętrze), a linie proste - skłaniają wręcz do biegu (i wydłużają ogród optycznie).

Wytyczając ścieżki, coraz częściej sięgamy po niekonwencjonalne "powiększające" materiały (np. metal, szkło, tworzywo sztuczne). Furorę robi szklany tłuczeń

o zaokrąglonych krawędziach, rozszczepiający i odbijający światło. Połyskując nawet w najciemniejszych zakamarkach, rozjaśnia je i optycznie powiększa.

Wzory i barwy

Jeśli we wnętrzu domu rozłożymy dywan o śmiałym wzorze, będzie się ono wydawało mniejsze. Natomiast delikatny jasny deseń optycznie je powiększy. Podobnie dzieje się w ogrodzie. Duże wzory absorbują uwagę podobnie jak śmiała tapeta. Jeśli więc zastosujemy je na ścieżkach (zwłaszcza w głębi ogrodu), optycznie przybliżą jego granice i przestrzeń wyda się mniejsza.

Z kolei drobne desenie zdają się od nas oddalać. Dlatego, chcąc powiększyć mały ogródek, duże wzory stosujmy przy domu, a delikatne - w tle.

Ważny jest też kolor ścieżek. Mocne barwy (np. czerwień, żółć) "skracają" dystans. Na taki kolor nawierzchni można więc sobie pozwolić w dużych ogrodach. Barwy chłodne (np. niebieska, różowa) dodają kompozycji przestrzenności. Stosujmy je więc na ścieżkach w małych ogródkach, zwłaszcza na ich obrzeżach.

Jedną z metod pozornego powiększenia ogrodu jest też stosowanie "ślepych" ścieżek. Kilka schodków prowadzących w górę i dróżka "do nikąd" niknąca za krzewami sugeruje, że wędrując nią, dotrzemy do ukrytych gdzieś w głębi zakątków. A to na pozór powiększy ogród. Tak samo zadziała na naszą wyobraźnię furtka w murze na końcu ścieżki; nawet jeżeli okaże się tylko atrapą, stworzy iluzję przejścia do nieistniejącej części ogrodu.

Częstym problemem - zwłaszcza mieszkańców domów szeregowych - są trudne do zakomponowania ogrody w kształcie długich wąskich prostokątów. Rozwiązaniem może być tutaj ścieżka poprowadzona po skosie; odcinając z naszego pola widzenia tylną granicę ogrodu, stworzy iluzję szerszej działki.

Sztuczną (dłuższą) perspektywę łatwo też uzyskać, stopniowo zwężając ścieżkę w miarę oddalania się jej od obserwatora lub wykładając ją elementami o coraz mniejszych rozmiarach.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o ogrodach: encyklopedia roślin, porady ekspertów, zdjęcia pięknych ogrodów w Twojej poczcie e-mail: