Państwo Zielińscy wybierają ogrzewanie - Kominek z dystrybucją gorącego powietrza

Anna i Jan Zielińscy, małżeństwo z dwójką dzieci, wybrali projekt domu "Aston" z katalogu pracowni Lipińscy Domy. Jedną z ważniejszych decyzji, którą muszą teraz podjąć jest wybór systemu ogrzewania.

Ponieważ w salonie przewidziano miejsce na montaż kominka, rozważali między innymi zastosowanie wkładu zamkniętego, ale pełniącego jedynie rolę dekoracyjną. Brali też pod uwagę kominek z płaszczem wodnym. Innym rozwiązaniem, które umożliwia efektywne zagospodarowanie wytworzonego ciepła, jest zastosowanie wkładu kominkowego połączonego z siecią kanałów powietrznych, czyli systemu DGP - dystrybucji gorącego powietrza.

Państwo Zielińscy wybierają kominek z płaszczem wodnym jako uzupełniające źródło ciepła w domu.

Ze względu na konieczność regularnego uzupełniania opału, kominek musi współpracować z drugim źródłem ciepła (wymagają tego obowiązujące u nas przepisy). Dlatego jako dodatkowy system grzewczy państwo Zielińscy przewidują zamontowanie elektrycznych grzejników. Aby ich eksploatacja była opłacalna, powinien być zamontowany programator centralny, za pomocą którego będzie można kontrolować temperaturę w każdym pomieszczeniu.

Wymagania dla kominka i instalacji

Ogrzewanie kominkiem z wykorzystaniem instalacji DGP najlepiej projektować łącznie z domem. Można wówczas odpowiednio usytuować wkład, komin oraz zaplanować przebieg rur lub kanałów zakończonych wylotami ciepłego powietrza w pomieszczeniach.

Na podstawie wyliczonych strat ciepła w projekcie domu, dobrano wkład kominkowy o mocy 16 kW.

System przewodów. Do rozprowadzenia gorącego powietrza w domu państwa Zielińskich zostaną wykorzystane gotowe zaizolowane przewody aluminiowe. Przewody po rozciągnięciu osiągają długość nawet 10 m, dzięki czemu ich montaż przebiegnie szybko i sprawnie nawet do najbardziej oddalonych pokoi - sypialni rodziców na górze, sypialni gościnnej i gabinetu na dole. Izolacja termiczna ogranicza do minimum straty ciepła oraz chroni przed pożarem, do którego mogłoby dojść w wyniku nagrzewania się palnych materiałów (na przykład drewnianych belek).

Oprócz elastycznych rur, powietrze można rozprowadzać również kanałami z blachy ocynkowanej o przekroju prostokątnym. Wybór rodzaju przewodów zależy od miejsca ich zamontowania. Kanały umieszcza się zazwyczaj pod podłogą, natomiast przewody - w podwieszanym suficie lub w ścianach.

Na zakończeniach rur instalacji DGP znajdują się kratki lub anemostaty. Aby nie zwiększać oporów przepływu, ich średnica, powinna być taka sama, jak przewodu doprowadzającego ciepłe powietrze.

Komin i wentylacja. Kominek musi być podłączony do osobnego, szczelnego oraz odpornego na wilgoć i wysoką temperaturę przewodu kominowego - o przekroju nie mniejszym niż 14 ×14 cm i wysokości minimum 4,5 m. Kupując wkład, sprawdźmy jednak, czy producent w instrukcji montażu nie podał innych zaleceń. Na przykład średnica przewodu dymowego dla kominka o mocy 16 kW powinna wynosić minimum 18 cm.

Powietrze do spalania. Najlepszym sposobem na zapewnienie właściwej ilości powietrza do kominka, jest doprowadzenie go specjalnym kanałem nawiewnym bezpośrednio z zewnątrz. Przyjmuje się, że na 1 kW mocy wkładu należy doprowadzić w ciągu godziny 10 m3 świeżego powietrza. Do wykonania kanału stosuje się przewody z blachy, aluminium lub PCV. Dom państwa Zielińskich jest niepodpiwniczony, więc kanał zostanie ułożony pod podłogą na gruncie.

Druga taryfa. Aby ogrzewanie domu grzejnikami elektrycznymi było uzasadnione ekonomicznie, państwo Zielińscy wystąpią do zakładu energetycznego o zgodę na rozliczanie prądu według taryfy dwustrefowej. Konieczny też będzie większy przydział mocy.

Kominek z system DGP

Ogrzane przez wkład powietrze można rozprowadzić w sposób grawitacyjny lub wymuszony. Pierwsze rozwiązanie pozwala tylko na ogrzanie pomieszczeń znajdujących się w niewielkiej odległości od niego. Długość przewodów nie może bowiem przekraczać 4 m, licząc w poziomie od osi kominka. W praktyce jest to najczęściej salon (w którym zazwyczaj znajduje się wkład) i dwa-trzy sąsiadujące z nim wnętrza. Zatem w domu państwa Zielińskich należy zastosować system wymuszony, napędzany aparatem nawiewnym (turbiną elektryczną). Dzięki temu ogrzejemy wszystkie pomieszczenia w domu, czyli także te położone dalej na parterze oraz wyżej, na piętrze.

Bardzo ważne jest odpowiednie dobranie wydajności aparatu nawiewnego. Wymaga to określenia objętości powietrza, jaką musi przetłoczyć wentylator w ciągu godziny pracy turbiny. Parametr ten zależy przede wszystkim od łącznej kubatury pomieszczeń, które mają być ogrzewane, oraz przewidywanych strat ciśnienia w instalacji DGP. Kubatura domu państwa Zielińskich wynosi 760 m3, zatem wydajność aparatu nawiewnego powinna wynosić około 800 m3/h.

Uwaga! Nie należy kupować zbyt dużego urządzenia, gdyż będzie ono nie tylko droższe, ale też zużyje więcej prądu, co przełoży się na wyższe rachunki.

Aparat montuje się na głównym kanale nawiewnym, w odległości od 2 do 4 m powyżej kominka, najczęściej na nieużytkowym poddaszu. Tak też będzie w prezentowanym domu. Aby praca wentylatora nie była dla domowników zbyt uciążliwa, aparat jest fabrycznie izolowany. Nie należy go zatem dodatkowo zabudowywać, gdyż mogłoby to doprowadzić do jego przegrzania i uszkodzenia.

Jeżeli w okolicy, w której stanie dom państwa Zielińskich, często wyłączany jest prąd, warto wybrać aparat nawiewny ze specjalnym by-passem, pełniącym funkcję zaworu bezpieczeństwa. Takie urządzenie jest droższe niż standardowe, ale w razie zaniku prądu gorące powietrze z kominka przepłynie przez by-pass, chroniąc turbinę przed uszkodzeniem.

Sterowanie. W systemie z wymuszonym obiegiem DGP możemy regulować ilość powietrza doprowadzanego z zewnątrz do paleniska kominka. Zapewnia to równomierne spalanie drewna, co sprzyja ekonomicznemu zużyciu opału. Do wyboru mamy sterowanie ręczne lub elektroniczne. Umożliwia ono kierowanie pracą przepustnicy znajdującej się w kanale doprowadzającym powietrze do spalania.

Wygodniejsze w obsłudze są sterowniki elektroniczne. Jeśli ogień w kominku przygasa i spada temperatura powietrza dostarczanego do pomieszczeń, przepustnica otworzy się automatycznie, co spowoduje podsycenie płomieni. I na odwrót - gdy temperatura gorącego powietrza będzie zbyt wysoka, sterownik zamknie przepustnicę, odcinając tym samym dopływ powietrza i tłumiąc ogień.

Obsługa. W czasie silnych mrozów kominek wymaga dokładania drewna co 3-4 godziny, a gdy temperatura na zewnątrz waha się w granicach 0°C - wystarczy co 7-8 godzin. Oczywiście na to, ile spalimy opału, ma również wpływ jego wilgotność, ustawiona przez użytkownika temperatura gorącego powietrza oraz umiejętności "palacza". Mokre drewno nie dość, że się wędzi zamiast palić, to daje mniej ciepła; zaś im wyższą temperaturę ogrzewanego powietrza zadamy, tym więcej zużyjemy drewna.

Uwaga! Zgodnie z deklaracjami niektórych producentów kominków, gdy wybierzemy sterowanie elektroniczne, możemy zaoszczędzić nawet do 15% opału.

Cena. Dobrej jakości wkład kominkowy powinien być wyposażony między innymi w szyber regulujący siłę ciągu komina oraz deflektor, czyli półkę dymową wydłużającą drogę spalin. W kominkach wykonanych z żeliwa ważna jest ilość radiatorów (wypustek), które znajdują się na ścianach i czopuchu wkładu. Im jest ich więcej, tym większa powierzchnia oddawania ciepła. Natomiast komora spalania wkładu stalowego powinna być wyłożona wermikulitem lub szamotem. Pierwszy materiał, dzięki swoim właściwościom, podnosi temperaturę spalnia wewnątrz paleniska, przez co szyba w kominku dłużej pozostaje czysta. Z kolei szamot ceniony jest za doskonałą akumulację ciepła - po wygaśnięciu paleniska, wkład jeszcze przez dłuższy czas oddaje ciepło.

Za żeliwny kominek o mocy 16 kW państwo Zielińscy zapłacą około 2000 zł. Cena urządzenia będzie wyższa o 200 zł, jeżeli zostanie ono wyposażone w króciec doprowadzenia powietrza z zewnątrz. Na zakup turbiny elektrycznej trzeba przeznaczyć co najmniej 1100 zł. Za przepustnicę do kanału ze sterowaniem ręcznym zapłacimy 70 zł. Cena sterownika automatycznego z przepustnicą waha się od 400 (standardowy model) do 600 zł (urządzenia z panelem dotykowym).

Do tego należy doliczyć system rur i kształtek, izolacji kominka oraz inne elementy wymagane do podłączenia systemu DGP - razem około 2000-2500 zł. Koszty wykończenia wkładu mogą wahać się od kilkuset zł (obudowy kompaktowe z marketu) do kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu tysięcy zł. Duży wpływ na cenę ma też rodzaj użytych materiałów wykończeniowych - mogą to być: kamień, szkło, kafle, ręcznie formowane cegły.

Koszty zakupu i montażu dodatkowego systemu grzewczego za pomocą grzejników elektrycznych wynoszą około 8170 zł.

Koszty eksploatacji. Przyjmujemy, że w sezonie grzewczym (sześć miesięcy) kominek będzie wykorzystywany jako główne źródło ciepła, zaś grzejniki elektryczne - jako uzupełniające. Zakładając, że wkład kominkowy będzie pracował przez 2/3 tego okresu, na ogrzanie prezentowanego domu zużyjemy 8,5 m3 drewna. Przy obecnej cenie sezonowanego buku 160-170 zł/m3, za opał zapłacimy 1360-1445 zł. Koszt usuwania popiołu możemy pominąć, gdyż jest go niewiele i można go wykorzystać w przydomowym ogrodzie jako nawóz. Dodatkowo należy doliczyć roczne koszty przeglądu i czyszczenia komina - od 100 do 200 zł oraz kominka - 200 zł, a także opłaty za prąd zużyty przez aparat nawiewny i sterownik, które wyniosą 89 zł (przy średniej cenie energii elektrycznej w taryfie dwustrefowej 0,44 zł za 1 kWh).

Grzejniki elektryczne u państwa Zielińskich będą w sezonie grzewczym pracowały łącznie przez około 2 miesiące. Zakładając cenę prądu tak jak wyżej, za ogrzewanie domu zapłacimy 1665 zł. Grzejniki nie wymagają przeglądów, więc tego kosztu nie trzeba uwzględniać w rocznych wydatkach.

Do przygotowania ciepłej wody do mycia możemy zastosować termę elektryczną z grzałką. Bardziej polecanym rozwiązaniem jest montaż zasobnika o dużej pojemności - powyżej 200 l. Można w nim zgromadzić zapas ciepłej wody na cały dzień, która będzie ogrzewana wyłącznie wtedy, gdy mamy dostęp do taniego prądu. Rodzina państwa Zielińskich zapłaci wówczas za używanie ciepłej wody około 120 zł za miesiąc, czyli 1440 zł rocznie.

Decyzja państwa Zielińskich

Jeśli rodzina państwa Zielińskich zdecyduje się na zakup i montaż kominka z systemem dystrybucji gorącego powietrza, wybierze raczej model ze sterowaniem elektronicznym w wersji standardowej. Takie rozwiązanie jest tylko niewiele droższe od regulacji ręcznej, a ponieważ kominek z DGP będzie głównym źródłem ciepła w domu, znacznie ułatwi to jego obsługę oraz całej instalacji. Równie istotne jest to, że zapłacimy o około 15% mniej za opał.

Na roczne wydatki ogrzewania domu i wody składają się: amortyzacja elektrycznych grzejników promieniujących oraz kominka z DGP, opłaty za energię elektryczną i drewno, a także podgrzewanie wody w ciągu roku grzałką elektryczną. Przyjmując, że żywotność grzejników promieniujących wynosi 25 lat, kominka - 15 lat (koszt zakupu urządzeń należy podzielić odpowiednio przez 25 i 15), i że za ogrzewanie wody do mycia zapłacimy 1440 zł, wydatki roczne kształtują się następująco:

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>