Płytki ceramiczne
Płytki ceramiczne wykonuje się z odpowiednio uformowanej, poddanej procesom obróbki cieplnej, gliny. O ich przydatności przesądzają cechy takie, jak klasa ścieralności, nasiąkliwość, antypoślizgowość, odporność na zaplamienia i środki chemiczne, odporność na szok termiczny i twardość.
Strona licowa (wierzchnia) płytek - zwana czerepem - może być szkliwiona, nieszkliwiona lub angobowana. Płytki mogą mieć czerep porowaty lub spieczony, z tego też wynikają ich cechy użytkowe. Płytki o czerepie porowatym mają mniejszą twardość i odporność na ścieranie, są bardziej nasiąkliwe, mniej odporne na: zabrudzenia, na czynniki chemiczne i przebarwienia oraz na różnice temperatur.
Posadzki z ceramiki należą do posadzek stałych, układa się je na podkładzie betonowym. Elementy są przyklejane (klejami, zaprawami klejowymi lub zaprawami cementowymi). Przed rozpoczęciem montażu płytki trzeba ułożyć na sucho na fragmencie lub całej powierzchni, którą zamierzamy pokryć. Pozwala to ustalić rozmieszczenie płytek i odkryć ewentualne nierówności podkładu.
Pomiędzy elementami pozostawia się ok. 1,5-3 mm szczeliny. Kiedyś używano do tego zapałek, dzisiaj są produkowane specjalne krzyżyki dystansowe z tworzywa sztucznego. Szczeliny te później wypełnia się zaprawami do fugowania.
Rodzaje płytek ceramicznych
Płytki podłogowe potocznie nazywa się terakotą. Ta nazwa stosowana na określenie wielu gatunków ceramiki podłogowej wzięła się z popularności i tradycji stosowania ceramiki terakotowej. Płytki terakotowe są jednak tylko jednym z wielu rodzajów ceramiki posadzkowej.
Płytki ceramiczne dzielą się - ze względu na materiał użyty do wypału - na płytki kamionkowe i z gresu porcelanowego.
Do wyrobów kamionkowych zaliczamy: płytki z terakoty, płytki monocottura, płytki cotto, płytki z klinkieru i gresu czerwonego.
Kamionka jest materiałem o wysokiej wytrzymałości mechanicznej, wysokiej odporności na działanie kwasów i zasad oraz niskiej ścieralności. Jest mrozoodporna.
Płytki kamionkowe równie dobrze wyglądają wewnątrz, jak i na zewnątrz. Polecane są szczególnie w miejscach narażonych na duże obciążenia, w pomieszczeniach, gdzie często przebywają domownicy, chodząc lub stojąc w określonych miejscach. Na przykład posadzka w kuchni musi wytrzymać obciążenia od stojących ciężkich szafek i urządzeń. Narażona jest też na upadek różnych ciężkich przedmiotów i zabrudzenie żywnością. Codziennie też jest zmywana środkami chemicznymi w postaci płynów, past czy proszków. Wszystko to wymaga materiału o wysokiej wytrzymałości mechanicznej i chemicznej, a kamionka spełnia te warunki.
Płytki z terakoty są wypalane jednokrotnie. Nie są szkliwione. Ze względu na właściwości fizyczne i dużą skalę barw, zachowujących przez długi czas świeżość, od dawna były najchętniej wykorzystywane jako materiał wykończeniowy.
Monocottura to płytki szkliwione powstałe w czasie pojedynczego wypału szkliwa i czerepu. Mogą posiadać czerep spieczony lub porowaty. Często granulat szkliwa dodaje się w procesie prasowania przed wypałem lub posypuje się nim rozżarzone płytki już w czasie wypalania.
Cotto i klinkier to typ ceramicznych elementów wytwarzanych przez ciągnienie. Płytki cotto są nieszkliwione i posiadają czerwony porowaty czerep.
Z klinkieru wytwarza się elementy pokryte szkliwem lub nieszkliwione o różnokolorowym czerepie spieczonym. Podobne do klinkierowych, ale tylko nieszkliwione i wytwarzane metodą prasowania, są płytki z gresu czerwonego.
Gres porcelanowy
Dużą popularność zdobył sobie gres porcelanowy, który jest materiałem bardzo wytrzymałym, o niektórych parametrach lepszych od kamionki. Gres porcelanowy ma czerep bardzo spieczony, dzięki czemu jest najmniej nasiąkliwy ze wszystkich materiałów ceramicznych. Jest również najbardziej odporny na ścieranie. Charakteryzuje się znakomitą wytrzymałością i odpornością chemiczną.
Gres porcelanowy nazwę zawdzięcza biało wypalającej się masie podstawowej. Dzięki bogatej gamie barwników ceramicznych może być ona zabarwiana w szerokiej gamie kolorów. Pigmenty nie tylko barwią masę płytki, ale również mogą nadać jej wzór imitujący naturalny kamień.
Popularnym sposobem wykończenia płytek z gresu porcelanowego jest polerowanie, dzięki czemu uzyskujemy bardzo gładką i efektowną powierzchnię. Płytki barwione, jednokolorowe dzięki polerowaniu, upodabniają się wyglądem do zmatowionych tafli szklanych. Polerowane lub naturalnie wypalone płytki o wzorze granulowanym lub żyłowym dają złudzenie płyt granitowych lub marmurowych.
Duże możliwości dekoracyjne daje tzw. wielozasyp, czyli zasypywanie warstwami i prasowanie po każdym zasypaniu, przez co uzyskuje się nierówną fakturę lica płytki. Gres porcelanowy ze względu na swoje właściwości jest wykorzystywany do wykładania posadzek holi i przedpokojów, czyli powierzchni najbardziej w naszym domu narażonych na ścieranie. Zastępuje materiał kamionkowy i fajansowy, ale jest od nich droższy.
Wzory i wymiary
Nowoczesne technologie cięcia płytek ceramicznych pozwalają ułożyć dowolny wzór na podłodze; połączyć materiały różnej wielkości. Z kolei intarsje w płytkach ceramicznych pozwalają na wykonanie różnobarwnych motywów geometrycznych, graficznych, roślinnych.
Płytki występują w różnych wymiarach. Najpopularniejsze dzisiaj są płytki 90x30, 60x30, 60x60, 45x45, 33x33, 30x30, 20x20, 20x10, 10x10, 5x5 oraz mozaika 2,5x2,5 cm. Znajdziemy też popularne dawniej elementy 30x10, 30x20, 15x15 cm. Są również płytki nietypowe np. 90x20, 75x30, 50x20 cm.
Te wymiary są nominalne. Ze względu na deformacje płytek w trakcie procesu wypalania wymiary produkcyjne (tzw. kaliber) mogą się nieco różnić od wymiarów nominalnych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku płytek o czerepie spieczonym. Płytki są więc selekcjonowane w partie o tym samym kalibrze. Na opakowaniu płytek podany jest zarówno kaliber, określający partię produkcyjną, jak też wymiar nominalny.
Podobnie jak w przypadku wymiarów producenci selekcjonują płytki pod względem barwy, grupując je w zestawy nie różniących się między sobą płytek. Płytki po wypaleniu mogą różnić się tonacją barwną, gdyż nie jest możliwe uzyskanie całkowicie jednolitej barwy wszystkich płytek. Kupując więc płytki określonego koloru i wzoru, trzeba zwrócić uwagę na typ tonacji barwnej, określony odpowiednim symbolem.
Płytki mogą mieć różne gatunki jakościowe. Uwaga! Pojęcie gatunku i określające go warunki mogą być dla każdego producenta inne.
Musimy też zwrócić uwagę na klasę ścieralności płytek. Według Norm Europejskich ISO jest 5 klas ścieralności, charakteryzujących po kolei stopień odporności na ścieranie. Klasa 5 oznacza najwyższą wytrzymałość na czynniki wywołujące wycieranie się powierzchni płytki. Płytki o takiej ścieralności można stosować nawet na powierzchniach obiektów przemysłowych i ciągów komunikacyjnych o bardzo dużym natężeniu ruchu i zanieczyszczenia. W mieszkaniach, w miejscach, gdzie chodzi się tylko w miękkim obuwiu lub boso, stosuje się płytki z 1 i 2 klasą ścieralności. Na posadzki w korytarzach i kuchniach można stosować już płytki klasy 3.
Uwaga! Gdy zdecydujemy się już kupić płytki ceramiczne, koniecznie musimy kupić ich o 10-15 proc. więcej.
Posadzki z ceramiki należą do posadzek stałych, układa się je na podkładzie betonowym. Elementy są przyklejane (klejami, zaprawami klejowymi lub zaprawami cementowymi). Przed rozpoczęciem montażu płytki trzeba ułożyć na sucho na fragmencie lub całej powierzchni, którą zamierzamy pokryć. Pozwala to ustalić rozmieszczenie płytek i odkryć ewentualne nierówności podkładu.
Pomiędzy elementami pozostawia się ok. 1,5-3 mm szczeliny. Kiedyś używano do tego zapałek, dzisiaj są produkowane specjalne krzyżyki dystansowe z tworzywa sztucznego. Szczeliny te później wypełnia się zaprawami do fugowania.
Rodzaje płytek ceramicznych
Płytki podłogowe potocznie nazywa się terakotą. Ta nazwa stosowana na określenie wielu gatunków ceramiki podłogowej wzięła się z popularności i tradycji stosowania ceramiki terakotowej. Płytki terakotowe są jednak tylko jednym z wielu rodzajów ceramiki posadzkowej.
Płytki ceramiczne dzielą się - ze względu na materiał użyty do wypału - na płytki kamionkowe i z gresu porcelanowego.
Do wyrobów kamionkowych zaliczamy: płytki z terakoty, płytki monocottura, płytki cotto, płytki z klinkieru i gresu czerwonego.
Kamionka jest materiałem o wysokiej wytrzymałości mechanicznej, wysokiej odporności na działanie kwasów i zasad oraz niskiej ścieralności. Jest mrozoodporna.
Płytki kamionkowe równie dobrze wyglądają wewnątrz, jak i na zewnątrz. Polecane są szczególnie w miejscach narażonych na duże obciążenia, w pomieszczeniach, gdzie często przebywają domownicy, chodząc lub stojąc w określonych miejscach. Na przykład posadzka w kuchni musi wytrzymać obciążenia od stojących ciężkich szafek i urządzeń. Narażona jest też na upadek różnych ciężkich przedmiotów i zabrudzenie żywnością. Codziennie też jest zmywana środkami chemicznymi w postaci płynów, past czy proszków. Wszystko to wymaga materiału o wysokiej wytrzymałości mechanicznej i chemicznej, a kamionka spełnia te warunki.
Płytki z terakoty są wypalane jednokrotnie. Nie są szkliwione. Ze względu na właściwości fizyczne i dużą skalę barw, zachowujących przez długi czas świeżość, od dawna były najchętniej wykorzystywane jako materiał wykończeniowy.
Monocottura to płytki szkliwione powstałe w czasie pojedynczego wypału szkliwa i czerepu. Mogą posiadać czerep spieczony lub porowaty. Często granulat szkliwa dodaje się w procesie prasowania przed wypałem lub posypuje się nim rozżarzone płytki już w czasie wypalania.
Cotto i klinkier to typ ceramicznych elementów wytwarzanych przez ciągnienie. Płytki cotto są nieszkliwione i posiadają czerwony porowaty czerep.
Z klinkieru wytwarza się elementy pokryte szkliwem lub nieszkliwione o różnokolorowym czerepie spieczonym. Podobne do klinkierowych, ale tylko nieszkliwione i wytwarzane metodą prasowania, są płytki z gresu czerwonego.
Gres porcelanowy
Dużą popularność zdobył sobie gres porcelanowy, który jest materiałem bardzo wytrzymałym, o niektórych parametrach lepszych od kamionki. Gres porcelanowy ma czerep bardzo spieczony, dzięki czemu jest najmniej nasiąkliwy ze wszystkich materiałów ceramicznych. Jest również najbardziej odporny na ścieranie. Charakteryzuje się znakomitą wytrzymałością i odpornością chemiczną.
Gres porcelanowy nazwę zawdzięcza biało wypalającej się masie podstawowej. Dzięki bogatej gamie barwników ceramicznych może być ona zabarwiana w szerokiej gamie kolorów. Pigmenty nie tylko barwią masę płytki, ale również mogą nadać jej wzór imitujący naturalny kamień.
Popularnym sposobem wykończenia płytek z gresu porcelanowego jest polerowanie, dzięki czemu uzyskujemy bardzo gładką i efektowną powierzchnię. Płytki barwione, jednokolorowe dzięki polerowaniu, upodabniają się wyglądem do zmatowionych tafli szklanych. Polerowane lub naturalnie wypalone płytki o wzorze granulowanym lub żyłowym dają złudzenie płyt granitowych lub marmurowych.
Duże możliwości dekoracyjne daje tzw. wielozasyp, czyli zasypywanie warstwami i prasowanie po każdym zasypaniu, przez co uzyskuje się nierówną fakturę lica płytki. Gres porcelanowy ze względu na swoje właściwości jest wykorzystywany do wykładania posadzek holi i przedpokojów, czyli powierzchni najbardziej w naszym domu narażonych na ścieranie. Zastępuje materiał kamionkowy i fajansowy, ale jest od nich droższy.
Wzory i wymiary
Nowoczesne technologie cięcia płytek ceramicznych pozwalają ułożyć dowolny wzór na podłodze; połączyć materiały różnej wielkości. Z kolei intarsje w płytkach ceramicznych pozwalają na wykonanie różnobarwnych motywów geometrycznych, graficznych, roślinnych.
Płytki występują w różnych wymiarach. Najpopularniejsze dzisiaj są płytki 90x30, 60x30, 60x60, 45x45, 33x33, 30x30, 20x20, 20x10, 10x10, 5x5 oraz mozaika 2,5x2,5 cm. Znajdziemy też popularne dawniej elementy 30x10, 30x20, 15x15 cm. Są również płytki nietypowe np. 90x20, 75x30, 50x20 cm.
Te wymiary są nominalne. Ze względu na deformacje płytek w trakcie procesu wypalania wymiary produkcyjne (tzw. kaliber) mogą się nieco różnić od wymiarów nominalnych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku płytek o czerepie spieczonym. Płytki są więc selekcjonowane w partie o tym samym kalibrze. Na opakowaniu płytek podany jest zarówno kaliber, określający partię produkcyjną, jak też wymiar nominalny.
Podobnie jak w przypadku wymiarów producenci selekcjonują płytki pod względem barwy, grupując je w zestawy nie różniących się między sobą płytek. Płytki po wypaleniu mogą różnić się tonacją barwną, gdyż nie jest możliwe uzyskanie całkowicie jednolitej barwy wszystkich płytek. Kupując więc płytki określonego koloru i wzoru, trzeba zwrócić uwagę na typ tonacji barwnej, określony odpowiednim symbolem.
Płytki mogą mieć różne gatunki jakościowe. Uwaga! Pojęcie gatunku i określające go warunki mogą być dla każdego producenta inne.
Musimy też zwrócić uwagę na klasę ścieralności płytek. Według Norm Europejskich ISO jest 5 klas ścieralności, charakteryzujących po kolei stopień odporności na ścieranie. Klasa 5 oznacza najwyższą wytrzymałość na czynniki wywołujące wycieranie się powierzchni płytki. Płytki o takiej ścieralności można stosować nawet na powierzchniach obiektów przemysłowych i ciągów komunikacyjnych o bardzo dużym natężeniu ruchu i zanieczyszczenia. W mieszkaniach, w miejscach, gdzie chodzi się tylko w miękkim obuwiu lub boso, stosuje się płytki z 1 i 2 klasą ścieralności. Na posadzki w korytarzach i kuchniach można stosować już płytki klasy 3.
Uwaga! Gdy zdecydujemy się już kupić płytki ceramiczne, koniecznie musimy kupić ich o 10-15 proc. więcej.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>
Skomentuj:
Płytki ceramiczne