Izolacje balkonu
Pozostawienie balkonu bez izolacji przeciwwilgociowej i termicznej zwykle ma fatalne skutki. Mogą się one ujawnić już po pierwszej zimie, a naprawy często są bardzo kosztowne. Oto recepta, jak im zapobiec.
Izolacje balkonu: bez utraty ciepła
Rosnące ceny energii powodują, że koszty ogrzewania domów z roku na rok rosną. Aby je ograniczyć, inwestujemy w dobre ocieplenie fundamentów, ścian zewnętrznych i dachu. Nikogo już nie trzeba do tego namawiać. Wiemy, że znaczenie ma też montaż szczelnych okien i drzwi o dobrych parametrach cieplnych. Jednocześnie, obawiając się znacznej utraty ciepła, decydujemy się raczej na budowę tarasów na gruncie niż balkonów. Największym problemem, który stwarzają, są bowiem liniowe mostki termiczne, przez które możemy stracić według ekspertów nawet 30% energii. Zlikwidowanie tych istniejących jest bardzo trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Nie trzeba jednak rezygnować z balkonów, wystarczy jedynie wcześniej wybrać odpowiednią konstrukcję tego elementu, by zapobiec powstawaniu takich słabszych pod względem termicznym miejsc.
Obecnie są na rynku rozwiązania, które pozwalają znacznie ograniczyć straty ciepła przez balkon. Niektóre z nich pozwolą też zmniejszyć liczbę koniecznych warstw izolacyjnych, a tym samym skrócić prace wykończeniowe i wydatki z nimi związane. A bywają one niemałe, ponieważ balkon przed ułożeniem okładziny wymaga wykonania skutecznej izolacji przeciwwilgociowej. Brak odpowiedniego zabezpieczenia przed wodą może prowadzić do zawilgocenia konstrukcji i styku ze ścianą, pojawienia się pleśni, a w najgorszym razie nawet zniszczenia balkonu.
Dla dociekliwych - co to jest punkt rosy?
To temperatura graniczna, w której dochodzi do skraplania wilgoci na powierzchniach przegród (na przykład ścian, sufitów, obudowy poddasza) w miejscach mostków termicznych, które są wówczas zimniejsze. Temperatura punktu rosy zależy od temperatury powietrza i jego wilgotności w pomieszczeniu. Im wyższa jest wilgotność i wyższa temperatura, tym wyższa jest również temperatura punktu rosy. Oznacza to, że na zimniejszych powierzchniach szybciej będą tworzyć się skropliny. Najczęściej wewnątrz domu średnia temperatura powietrza wynosi około 20°C, a wilgotność - około 50%. Temperatura punktu rosy oscyluje wokół 9,3°C.
Izolacje balkonu: jak zapobiec ucieczce ciepła
Typową, wciąż jeszcze najpopularniejszą konstrukcją balkonu jest żelbetowa (monolityczna) płyta wysunięta poza obrys ścian zewnętrznych. Najczęściej stanowi ona przedłużenie stropu. Taką konstrukcję balkonu nazywa się wspornikową. Niestety, jej budowa przysparza kłopotów, ponieważ musi się ona opierać na ścianie nośnej domu i przechodzić przez ściany jednowarstwowe lub warstwę ocieplającą mury. Aby ograniczyć straty ciepła, należy zapobiec przerwaniu ciągłości ciepłego muru lub izolacji termicznej na styku płyty balkonowej i stropu. Konstrukcję balkonu należy przewidzieć już na etapie projektu, podając wszystkie warstwy izolacji i wykończenia. Warto też zamówić rysunki detali, nawet jeśli trzeba za nie dodatkowo zapłacić.
Dobrym rozwiązaniem jest wykonanie balkonu o lekkiej konstrukcji drewnianej lub metalowej. Dostawia się ją do domu i jedynie punktowo łączy ze ścianami zewnętrznymi. Wprawdzie w miejscu zamocowania oparcia powstaną punktowe mostki termiczne, ale ucieknie przez nie niewiele ciepła.
Na zdjęciach: Rodzaj konstrukcji balkonu a ucieczka ciepła. Na górze: Konstrukcja balkonu z prefabrykowanych płyt stropowych. Są one wykonane ze zbrojonego betonu komórkowego, który jest materiałem o dobrej izolacyjności cieplnej. Dlatego wystarczy wysunąć płyty poza obrys domu. W ten sposób najłatwiej utworzyć konstrukcję balkonu w ścianach jednowarstwowych. Przed wykończeniem płyta balkonu wymaga tylko warstwy spadkowej i izolacji przeciwwilgociowej.
Powyżej: Balkon z płyt stropowych z betonu komórkowego. Na termogramie widać, że straty ciepła przez ścianę w miejscu jego osadzenia są niewielkie.
Powyżej: Ocieplona płyta żelbetowa. To najczęściej płyta zamocowana wzdłuż jednej krawędzi. W takiej konstrukcji mostek termiczny powstaje na całej długości styku płyty balkonowej ze stropem. Należy ją ocieplić od góry (co najmniej 10 cm) i od dołu (minimum 5 cm) na całej powierzchni. Taki balkon wymaga również przygotowania wielu warstw przed ułożeniem wykończenia. Niżej: Ocieplona z obu stron żelbetowa płyta balkonowa. Na termogramie można zauważyć jak przenika przez nią ciepło (kolor zielony) na zewnątrz domu.
Powyżej: Płyta żelbetowa z ciepłym łącznikiem. Zamiast ocieplać balkon, można zastosować ciepły łącznik. To element zbrojenia z wkładką termiczną o grubości 8-12 cm, który umieszcza się pomiędzy płytą balkonu a ścianą domu. Jedynym "zimnym" elementem pozostaje płyta balkonu, znajdująca się na zewnątrz domu. Taki balkon potrzebuje tylko hydroizolacji i wykończenia. Poniżej: Płyta balkonowa z łącznikiem termoizolacyjnym. Termogram pokazuje, że dużo mniej ciepła ucieka przez balkon niż przez ocieplony z obu stron.
Zapisz
Izolacje balkonu: jak zabezpieczyć płytę przed zawilgoceniem
Zdjęcie powyżej: W skład systemów ze szlamami mineralnymi wchodzą elastyczne taśmy, którymi uszczelnia się styk tarasu ze ścianą domu. Niżej: Pierwszą warstwę izolacji z masy wodoodpornej nanosi się pacą płaską także na cokół i próg drzwi tarasowych. Najniżej: Płytki ceramiczne przykleja się drugą warstwą masy wodoodpornej do warstwy ze spadkiem
Od kilkunastu lat wiadomo, że tradycyjne rozwiązanie - papa na lepiku przykryta dodatkową warstwą betonu - jest nieskuteczne i niepotrzebnie obciąża konstrukcję balkonu. Nie warto również decydować się na klejenie okładziny ceramicznej do papy lub folii hydroizolacyjnej. Obecnie stosuje się dwa sposoby zabezpieczenia balkonu przed wilgocią: powierzchniowy oraz drenażowy. Pierwszy z nich polega na wykonaniu na powierzchni szczelnej i odpornej na uszkodzenia warstwy, po której spływa woda opadowa. Najczęściej jest to elastyczne uszczelnienie ze szlamu mineralnego lub preparatu poliuretanowego, łączącego cechy zaprawy klejącej i izolacji przeciwwilgociowej. Drugi wariant zakłada, że część wody wnika w specjalną warstwę drenującą - matę drenażową - i jest przez nią odprowadzana poza balkon. Zwykle maty stosuje się, gdy balkon ma być wykończony płytkami ceramicznymi o wymiarach większych niż 50 × 50 cm.
Hydroizolację wykonuje się bezpośrednio na płycie balkonu lub warstwie spadkowej. Szlam nanosi się w dwóch warstwach, a krawędź styku ze ścianą uszczelnia się taśmą wklejoną w pierwszą warstwę szlamu. Do przyklejenia płytek stosuje się cienkowarstwowe, elastyczne kleje cementowe klasy C2 S2 lub C2 S1, a do spoinowania - zaprawy spoinujące oznaczone symbolem CG 2 W Ar lub CG 2 W , które mają zmniejszoną absorpcję wody i/lub zwiększoną odporność na ścieranie.
Preparat poliuretanowy również nanosi się w dwóch warstwach, z tym że pierwsza z nich jest izolacją przeciwwilgociową nanoszoną również na ścianę na wysokość 10-15 cm, a drugą jednocześnie mocuje się płytki ceramiczne. Ten sposób nie wymaga gruntowania podłoża i użycia taśm uszczelniających. Z kolei matę drenażową układa się na zaprawie klejowej, a do niej bezpośrednio mocuje płytki ceramiczne.
Izolacje balkonu: w jaki sposób utworzyć wymagany spadek
Spadek wielkości 1,5-2% jest niezbędny do sprawnego odprowadzania wody z powierzchni balkonu. Jeśli nie ukształtowano go w płycie balkonu lub jest niewystarczający, konieczne jest jego uformowanie przed wykonaniem hydroizolacji. Najlepiej zrobić to przy użyciu szpachli wyrównującej. Ma ona krótki czas wiązania, niski skurcz, co ogranicza ryzyko pojawienia się pęknięć, a prace wykończeniowe można prowadzić już po 2 godzinach. W tej warstwie należy wykonać szczeliny dylatacyjne co 2-5 m i zagłębienia pod obróbki blacharskie.
Przykładowe wyliczenie wymaganego spadku. Wysięg balkonu (odległość od ściany budynku do zewnętrznej krawędzi z odwodnieniem) wynosi 4 m. Na tym odcinku spadek musi się zmieniać o co najmniej 1,5 cm, a najlepiej o 2 cm na każdym metrze (czyli o 1,5% lub 2%). Różnica wysokości między ścianą budynku a krawędzią zewnętrzną powinna wynosić co najmniej 6 cm (najlepiej 8 cm).
Izolacje balkonu: czy konieczne są obróbki blacharskie
Zdjęcie powyżej: Po zamocowaniu obróbki osadza się ją w podłożu za pomocą uszczelniacza poliuretanowego. Poniżej: Po zamontowaniu okapników i profili balkonowych powinna zostać ułożona izolacja przeciwwilgociowa
Obróbki blacharskie są równie istotne, jak odpowiednie zaizolowanie płyty balkonu. Ich zadaniem jest ochrona krawędzi płyty przed zawilgoceniem i skuteczne odprowadzanie wody z powierzchni poza obrys balkonu w taki sposób, aby nie zostały zawilgocone znajdujące się niżej ściany zewnętrzne domu.
Do obróbki krawędzi stosuje się specjalnie do tego przeznaczone profile i okapniki (proste, narożnikowe i łączniki maskujące połączenie poszczególnych odcinków), które są zwykle częścią systemów izolacji przeciwwilgociowej. Ich kształt jest tak zaprojektowany, aby szczelnie połączyć je z izolacją, a otwory znajdujące się wzdłuż profilu sprawnie odprowadzały nadmiar wilgoci spod płytek. Jedyne co trzeba zrobić, to zadbać o ich właściwe ułożenie. Przede wszystkim trzeba je osadzić jeszcze przed nałożeniem izolacji przeciwwilgociowej, a więc w warstwie spadkowej. Jeśli wzdłuż krawędzi nie pozostawiono wgłębienia (górna powierzchnia obróbki powinna być licowana z powierzchnią jastrychu), trzeba je wykonać.
Wykonanie obróbki okapu powinno rozpocząć się od narożników. Zanim profil zostanie ułożony w miejscu, w którym ma się znaleźć, układa się warstwę zaprawy uszczelniającej. Dopiero wtedy można przymocować go za pomocą śrub lub kołków do betonu i pokryć izolacją przeciwwilgociową.
Zapisz
Skomentuj:
Izolacje balkonu