Zaokrąglone ściany wewnętrzne

Podobnie jak przy ścianach zewnętrznych, niebagatelny wpływ na wygląd ściany ma rodzaj zastosowanego budulca. Warto też wziąć pod uwagę to, że nietypowy kształt ścian wymaga przemyślanego wykończenia i ma konsekwencje w aranżacji wnętrz. Należy więc zachować umiar środków, bo natłok form spowoduje chaos w pomieszczeniach.

Z cegły

Dzięki małym wymiarom cegieł łatwo uzyskać kształt zaokrąglonej ściany. Z drugiej jednak strony ich niewielkie rozmiary powodują, że murowanie przebiega znacznie wolniej niż w przypadku bloczków czy pustaków. Ściany murowane z nieotynkowanych cegieł mają jednak największy urok.

Do budowy łukowych murów nadają się zarówno cegły pełne, jak i drążone. Wznosi się je zawsze na grubą spoinę. Przed rozpoczęciem murowania wyznacza się dokładnie przebieg zaokrąglonej ściany i starannie planuje rozmieszczenie cegieł - tak aby spoiny pionowe w kolejnych warstwach nie wypadały w jednej linii, co może okazać się dość kłopotliwe. Cegły ustawia się na warstwie zaprawy jedna obok drugiej, pod odpowiednim kątem, który zależy od krzywizny łuku. Ewentualne nierówności powierzchni, wynikające z przesunięcia poszczególnych cegieł, ukrywa się zwykle przy użyciu zaprawy murarskiej, czasem pod tynkiem.

Na rynku są też różne rozwiązania, dzięki którym dowolna ściana może wyglądać jak ceglana. Taki efekt dadzą na przykład płytki cegłopodobne. Takie elastyczne płytki, produkowane na bazie żywicy lub tworzywa, przed przyklejeniem do wymurowanej ściany są giętkie, bez problemu więc dopasowują się do każdej, w tym też zaokrąglonej powierzchni.

Z betonu komórkowego

Lekkie bloczki z betonu komórkowego to najlepszy materiał do wznoszenia zaokrąglonych murów. Jest bardzo prosty w obróbce, a docinanie bloczków pod odpowiednim kątem nie osłabia ich nośności. Bez problemu się je przycina, nawierca, szlifuje i wykańcza. Z bloczków z betonu komórkowego można tworzyć dowolne kształty: od niewielkiej krzywizny aż po łuki o dużym promieniu. Z takich bloczków można wymurować nawet meble - regały na książki, szafki kuchenne czy łazienkowe, a nawet obudowę kominka.

Na ściany działowe stosuje się bloczki z betonu komórkowego zwykle o grubości 8-12 cm odmiany 500, 600 lub 700 (700 kg/m3). Mają stosunkowo niską masę (do ok. 80 kg/m2), nie dociążają więc nadmiernie stropu i można je stawiać w dowolnym miejscu. Są przy tym na tyle mocne, że można do nich mocować nawet szafki kuchenne. Niestety, jednocześnie materiału tego nie można zaliczyć do "specjalisty" w izolacji akustycznej, na którą - w dużym stopniu - wpływa masa materiału (im cięższy, tym lepiej chroni przed przenikaniem hałasu). Według normy, ściany działowe pomiędzy pokojami powinny tłumić hałas o minimum 30 dB. Już cienkie ściany z betonu komórkowego o grubości 7,5 cm są w stanie spełnić ten warunek. Z kolei ściany oddzielające sypialnie od łazienki czy kuchni powinny mieć izolacyjność akustyczną na poziomie przynajmniej 35 dB. Zaleca się więc grubsze ściany, np.  10 cm lub 11,5 cm.

Bloczki przycina się zwykle ręczną piłą widiową, czasem murarze korzystają z elektrycznej piły taśmowej, dzięki której możliwe jest cięcie z większą precyzją. Sposób piłowania poszczególnych elementów zależy od promienia zakrzywienia ściany. Konieczność docinania betonu komórkowego sprawia, że bloczki nie mogą być łączone na wpust i wypust - należy więc wykonywać zarówno spoiny poziome, jak i pionowe, a po wymurowaniu ściany przeszlifować jej powierzchnię.

Z pustaków szklanych

Pustaki szklane zbudowane są z dwóch zespolonych ze sobą szklanych części, pomiędzy którymi znajduje się pustka powietrzna. Wprawdzie przepuszczają promienie słoneczne (nawet do kilkudziesięciu procent), lecz widać przez nie jedynie zarys postaci, dzięki czemu dobrze pełnią one swoją funkcję, zachowując prywatność domowników.

Pustaki dostępne są w wielu wzorach i kolorach, a wykonana z nich ściana praktycznie nie wymaga wykańczania. Ich grube szkło jest odporne na uszkodzenia, a niewielkie rozmiary powodują, że budowa ściany przebiegającej po łuku nie jest problemem. Materiał ten sprawdzi się również przy wykonywaniu ścianek o większym zaokrągleniu - do ich budowy wystarczy użyć pustaków połówkowych.

Ścianę z pustaków szklanych o przebiegu łukowym można zbudować tradycyjnie - z użyciem zaprawy i zbrojenia. Mniej pracochłonny może okazać się montaż szklanych elementów z wykorzystaniem specjalnych łączników poziomych i pionowych, które zastępują standardowe spoiny. Pustaki szklane montuje się na specjalnej listwie startowej. Przed montażem przecina się ją na pół na całej długości. Taki zabieg ułatwia jej zamocowania wzdłuż wyznaczonego łuku.

Z gips-kartonu

Przegrodę łukową, która ma pełnić funkcję ściany działowej, łatwo jest wykonać w konstrukcji szkieletowej, czyli z płyt gipsowo-kartonowych mocowanych na stelażu. Taki sposób montażu znacznie skraca czas pracy, a w efekcie uzyskuje się gładkie powierzchnie, które można pomalować lub wytapetować. Ponadto taka ściana nie obciąża stropu na tyle, że może być stawiana praktycznie w dowolnym miejscu. Zaizolowana wełną mineralną dobrze tłumi dźwięki, a jeśli zostanie zbudowana z płyt odpornych na działanie ognia, będzie spełniała również wysokie normy ochrony przeciwpożarowej. Do budowy konstrukcji ścianki łukowej wykorzystuje się najczęściej stalowe profile pionowe typu C i specjalnie ponacinane poziome U-kształtne, aby przegroda mogła przebiegać po łuku.

Jak to dobrze zrobić?

Przed rozpoczęciem murowania zaokrąglonej ściany przede wszystkim należy precyzyjnie wyznaczyć przebieg łuku. Najczęściej robi się to od razu w miejscu, w którym ma stanąć przegroda. W docinaniu bloczków z betonu komórkowego na odpowiedni wymiar bardzo pomocne jest zastosowanie szablonu, na przykład tekturowego czy ze sklejki, z narysowanym na nim szkicem przebiegu ściany łukowej. Dzięki użyciu takiej pomocy wszystkie bloczki są przygotowane w miejscu ich późniejszego wmurowania. Na przygotowanym szablonie ustawia się bloczki i zaznacza na nich krzywiznę muru. Następnie poszczególne elementy odpowiednio się docina, aby wpasować je w wyrysowany na szablonie kształt. Pozwala to na wymurowanie zaokrąglonej ściany z dość dużą precyzją.