Wprawdzie nie ma takiego błędu, którego nie można naprawić, ale budując dom, już od etapu stanu surowego dobrze wiedzieć, co może sprawiać problemy, by później nie borykać się z kosztownymi przeróbkami. Oto lista prac, o których lepiej nie zapomnieć. <p> <b>Zdjejmij humus i nie przekop wykopu</b><br/> Przed rozpoczęciem wykopów trzeba zebrać około 20-centymetrową warstwę ziemi roślinnej (humusu) z całego obrysu przyszłego budynku (z metrowym zapasem z każdej strony) i złożyć z dala od domu. Jest ona cennym materiałem do urządzenia ogrodu, ale jej pozostawienie pod domem jest dla niego niekorzystne. Ziemia osiada bowiem łatwiej niż piasek, prowadząc później do pękania podłóg i ścian działowych parteru. Ponadto znajdują się w niej zarodniki grzybów pleśniowych, które mogłyby zacząć rozwijać się pod podłogą. Wykopy robi się dokładnie do głębokości, na jakiej przewidziano posadowienie budynku - nigdy głębiej. Dlatego, nawet jeśli korzystamy z koparki, ostatnie 15 cm najlepiej wybrać ręcznie, by nie "przekopać" fundamentu. Gdy zaś tak się stanie - nie można po prostu dosypać piasku, lecz takie miejsce wypełnić chudym betonem albo piaskiem stabilizowanym cementem. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
Wprawdzie nie ma takiego błędu, którego nie można naprawić, ale budując dom, już od etapu stanu surowego dobrze wiedzieć, co może sprawiać problemy, by później nie borykać się z kosztownymi przeróbkami. Oto lista prac, o których lepiej nie zapomnieć.
1 z 35Wprawdzie nie ma takiego błędu, którego nie można naprawić, ale budując dom, już od etapu stanu surowego dobrze wiedzieć, co może sprawiać problemy, by później nie borykać się z kosztownymi przeróbkami. Oto lista prac, o których lepiej nie zapomnieć. <p> <b>Zdjejmij humus i nie przekop wykopu</b><br/> Przed rozpoczęciem wykopów trzeba zebrać około 20-centymetrową warstwę ziemi roślinnej (humusu) z całego obrysu przyszłego budynku (z metrowym zapasem z każdej strony) i złożyć z dala od domu. Jest ona cennym materiałem do urządzenia ogrodu, ale jej pozostawienie pod domem jest dla niego niekorzystne. Ziemia osiada bowiem łatwiej niż piasek, prowadząc później do pękania podłóg i ścian działowych parteru. Ponadto znajdują się w niej zarodniki grzybów pleśniowych, które mogłyby zacząć rozwijać się pod podłogą. Wykopy robi się dokładnie do głębokości, na jakiej przewidziano posadowienie budynku - nigdy głębiej. Dlatego, nawet jeśli korzystamy z koparki, ostatnie 15 cm najlepiej wybrać ręcznie, by nie "przekopać" fundamentu. Gdy zaś tak się stanie - nie można po prostu dosypać piasku, lecz takie miejsce wypełnić chudym betonem albo piaskiem stabilizowanym cementem. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
2 z 35<b>Zdecyduj: płyta czy ławy?</b> <br/> Płyta jest jednocześnie fundamentem i podłogą na gruncie, dobrze ocieploną i gotową do wykończenia. Skraca czas budowy i eliminuje ryzyko popełnienia błędów. Jako rozwiązanie stosunkowo nowe, rzadko pojawia się w projektach typowych. Możemy jednak - nawet jeśli mamy już projekt domu - zamienić tradycyjny fundament na płytę; koszty wykonania projektu zamiennego zazwyczaj biorą na siebie firmy specjalizujące się w jej budowie. - Fot. Megatherm
3 z 35<b>Połącz zbrojenie ław w narożnikach</b><br/> Aby w przyszłości w domu nie pękały stropy i ściany, trzeba połączyć zbrojenie podłużne w narożnikach ław i skrzyżowaniach typu T. Takie miejsca będą wystarczająco mocne, jeśli końce prętów wygnie się pod kątem prostym (końce prętów jednej ławy powinny dochodzić do prętów ławy prostopadłej) lub zastosuje dodatkowe pręty kotwiące wygięte w kształt litery L. - Rys. Wawrzyniec Święcicki
4 z 35<b>Pamiętaj o fundamencie pod kominem</b><br/> Przewody spalinowe nie są potrzebne w domach ogrzewanych pompą ciepła, gazowym kotłem kondensacyjnym czy prądem, a wentylacyjne - tam, gdzie zaplanowano rekuperację. W pozostałych domach muruje się kominy z cegły pełnej lub prefabtykatów. Wymagają one posadowienia (a nie tylko oparcia na podłodze na gruncie). Dlatego już na etapie fundamentowania trzeba wiedzieć, gdzie będą się znajdować. Niekiedy wystarczy poszerzenie ławy i ściany fundamentowej, ale czasem konieczny jest osobny fundament, np. pod komin wolno stojący. Kominy wentylacyjne umieszczone w ścianach nośnych opierają się na tym samym fundamencie. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
5 z 35<b>Pilnuj betonu podczas wylewania ławy</b><br/> Należy zwrócić uwagę, by ekipa nie wylewała mieszanki betonowej ze zbyt dużej wysokości, gdyż może się rozwarstwić. Strumień mieszanki nie może też "ścinać" skraju skarpy, bo wtedy zmiesza się z piaskiem. Jeśli tak się stanie, beton wymieszany z piaskiem trzeba wybrać. Świeżo wylany beton wymaga pielęgnacji (zraszania wodą lub przykrycia folią), by za szybko nie wysychał. - Fot. Xella/Ytong
6 z 35<b>Starannie zaizoluj fundament</b><br/> Czyli ułożyć hydroizolację i ocieplenie. Tę pierwszą wykonuje się jako pionową i poziomą. Ważniejsza jest pozioma, którą oddziela się ściany parteru od fundamentowych. Pionowa zaś może w ogóle nie być potrzebna (przy korzystnych warunkach gruntowo-wodnych). Ocieplenie zwykle układa się od zewnątrz ścian fundamentowych. Jeśli ściany domu będą trójwarstwowe, umieszcza się je między warstwą nośną a osłonową. Ocieplenie od wewnątrz fundamentu można ułożyć jedynie pod ściany jednowarstwowe. Uwagi na tym etapie wymagają hydroizolacje z lepiku na zimno zawierającego rozpuszczalnik organiczny, który może niszczyć ocieplenie, jeśli nie zdąży odparować. - Fot. Xella/Silka
7 z 35<b>Zachowaj ciągłość izolacji poziomej</b><br/> Poziomą izolację umieszcza się pod ścianami fundamentowymi, na ławie (w domach bez piwnic nie jest to konieczne) oraz na ich wierzchu, pod zewnętrzną ścianą budynku. Ta wyższa izolacja powinna być połączona z izolacją przeciwwilgociową podłogi na gruncie. Najlepiej, jeśli wypada w tej samej płaszczyźnie, co hydroizolacja podłogi (takie rozwiązanie nie wymaga zginania papy będącego częstym powodem uszkodzeń), ale w żadnym razie nie może być poniżej. - Fot. Xella/Silka
8 z 35<b>Skontroluj wymiary fundamentów</b><br/> Jeśli nierówności na obwodzie ścian fundamentowych mają do 2 cm, na ich górnej powierzchni wystarczy ułożyć warstwę wyrównawczą z zaprawy cementowej (jest potrzebna, zwłaszcza gdy ściany będą murowane na cienkie spoiny). Jeśli nierówności są większe, trzeba się zdać na decyzję inspektora nadzoru. Należy też sprawdzić, czy ściany nie są przekoszone, np. mierząc przekątne (choć jeśli utworzyły trapez i nie trzymają kątów prostych, długość przekątnych będzie taka sama). Gdy różnica wynosi 2-3 cm na długości ściany, korektę można przeprowadzić, murując pierwszą warstwę muru. Wyrapowania (wyrównania powierzchni zaprawą cementową) wymagają ściany z bloczków. - Fot. Wienerberger
9 z 35<b>Pilnuj warstw podłogi na gruncie</b><br/> Typowy układ warstw w podłodze na gruncie zaczyna się od podsypki, na której opiera się płyta z betonu klasy C8/10 grubości około 10 cm. Na płycie układa się izolację przeciwwilgociową, ocieplenie i podkład podłogowy. Kolejność może też być odwrotna, czyli najpierw jest ocieplenie, izolacja i jastrych. Na jakość podłogi na gruncie wpływa każda z warstw, nawet pierwsza, czyli podsypka. Najlepiej jeśli jest to piasek układany warstwami, zagęszczanymi mechanicznie. W przeciwnym razie podłoga może osiąść, powodując na przykład pękanie podłogi i stojących na niej ścian. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
10 z 35<b>Ustal wysokość progów w drzwiach na tarasy i balkony</b><br/> Poziom wykończonej powierzchni tarasu czy balkonu może znaleźć się kilka centymetrów niżej niż poziom posadzki. Zapobiegnie to przenikaniu wody opadowej do wnętrza. O zróżnicowanie poziomów należy zadbać na etapie stanu surowego. Płyta tarasu lub balkonu musi znaleźć się na takiej wysokości, by zmieściły się na niej wszystkie warstwy i został zachowany spadek (1,5-2%) od budynku na zewnątrz. - Fot. Vetrex
11 z 35<b>Wykonaj instalację stanu zero</b><br/> Przed wykonaniem podłogi na gruncie lub płyty fundamentowej należy rozmieścić instalacje wewnętrzne, czyli kanalizację, wodę, prąd i gaz. Nie tylko rozprowadzenie większości instalacji, ale również ich doprowadzenie, trzeba przygotować. W ten sposób unikniemy później kucia dziur w gotowych, zaizolowanych fundamentach. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
12 z 35<b>Dobrze dobierz zaprawę do murowania ścian</b><br/> Do wzniesienia ściany potrzebna jest zaprawa murarska. Nie przypadkowa, ale dopasowana do materiału ściennego, który przewidziano w projekcie; na przykład ściany jednowarstwowe można murować tylko na cienkowarstwową zaprawę klejową. Wybór zaprawy pociąga z kolei za sobą użycie odpowiednich narzędzi. - Fot. Bruk-bet / Termalica
13 z 35<b>Dopilnuj, by pierwsza warstwa muru była równa</b><br/> Dokładność jej wykonania ma ogromny wpływ na jakość i szybkość wzniesienia całości, szczególnie ścian z cienkimi spoinami. Murowanie ścian zaczyna się od ułożenia bloczków lub pustaków w narożnikach budynku. Pomiędzy nimi rozciąga się sznur murarski. Następnie między narożnikami, "po sznurku", muruje się bloczki lub pustaki pierwszej warstwy ściany. Podczas uzupełniania pierwszej warstwy należy dokładnie kontrolować poziom górnej płaszczyzny układanych elementów. - Fot. Bruk-bet / Termalica
14 z 35<b>Stosuj elementy systemowe</b><br/> To ważne przy budowaniu ścian jednowarstwowych. W tej technologii nie można sobie pozwolić na byle jakie wykonawstwo lub przypadkowy dobór elementów; trzeba stosować opracowane dla nich rozwiązania; inaczej ściany będą narażone na przemarzanie lub pękanie. Przemarzaniu można zaradzić, stosując elementy systemowe - gotowe lub ocieplone nadproża i elementy wieńca oraz ciepłochronne lub cienkowarstwowe zaprawy do murowania. Rysom termicznym w murach podokiennych można zapobiec, na przykład układając w spoinie poziomej cienkie pręty. - Fot. Xella / Ytong
15 z 35<b>Kontroluj wykonanie stropu</b><br/> Nie należy czekać z jego odbiorem aż do rozstemplowania, zwłaszcza że rozstawienie podpór też warto sprawdzić (by nie stały na gruncie czy cegłach, lecz na deskach). W przypadku stropu gęstożebrowego pustaki skrajne oraz przylegające do żeber rozdzielczych powinny być zaślepione zaprawą cementową, by nie dostała się do nich mieszanka betonowa. Warstwa nadbetonu powinna być równomiernie rozprowadzona po stropie, bez miejscowego gromadzenia. Należy zadbać, by jej nie zabrakło, na przykład na środku stropu, bo może to doprowadzić do uszkodzenia stropu. Nie wolno jej dobetonować później. - Fot. Wienerberger
16 z 35<b>Sprawdź wymiary otworów okiennych</b><br/> Wymiary podane w projekcie dotyczą okien, a nie otworów na nie. Te ostatnie muszą być więc większe: u góry i z boków o 2,5 cm, na dole nawet 10- -15 cm. Pozwoli to na zamocowanie dowolnego parapetu bez konieczności kucia muru. Jeśli wielkość zrobionych już otworów nie pasuje do wymiarów okien, można zamówić je o kilka centymetrów węższe czy niższe. Jednak wszelkie "nietypowości" kosztują. - Fot. Bruk-bet / Termalica
17 z 35<b>Zadbaj o pielęgnację betonu</b><br/> Ochrona świeżego betonu przez pierwsze dni jest bardzo ważna, bo poprawia jego jakość. Beton należy zabezpieczyć przed wiatrem, zbyt niską lub wysoką temperaturą, intensywnymi opadami, kiedy mieszanka jest jeszcze plastyczna. Im dłużej beton pozostaje wilgotny, tym lepiej dla jego właściwości. Nadmiernej utracie wilgoci można zapobiec, polewając go wodą i przykrywając folią budowlaną - jednak dopiero wtedy, gdy nieco stwardnieje. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
18 z 35<b>Sprawdź poziom stropu</b><br/> By skontrolować poziom stropu, do jego powierzchni od góry i od dołu należy przyłożyć w kilku miejscach długą łatę. Jeśli nierówności na spodniej powierzchni stropu mają do 2 cm, wystarczy ułożyć tynk w dwóch warstwach. Ponadto spód stropu monolitycznego powinien być gładki, a miejsca po złączeniach szalunków - mało widoczne. Naciek betonu na złączach szalunków nie może być większy niż 2 mm, by móc wykończyć go cienką warstwą tynku. Jeśli na powierzchni stropu pojawią się rysy, powinien je obejrzeć inspektor nadzoru, bo mogą np. oznaczać brak zbrojenia czy niewłaściwą pielęgnację warstwy nadbetonu. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
19 z 35<b>Policz wysokość pierwszego i ostatniego piętra</b><br/> Aby po wykończeniu stopnie wylewane w deskowaniu były równe, skrajne muszą mieć inną wysokość niż pozostałe w biegu. Pierwszy (na dole) musi być wyższy, ostatni (na górze) niższy. Dlatego już na etapie wylewania schodów w deskowaniu trzeba wiedzieć, czym (tzn. materiałem o jakiej grubości) wykończone będą zarówno stopnie, jak i podłogi na parterze oraz na piętrze. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
20 z 35<b>Wyeliminuj mostek cieplny przy płycie balkonu</b><br/> Najpopularniejszą konstrukcją balkonu jest żelbetowa płyta wspornikowa. Zwykle jest ona przedłużeniem stropu między kondygnacjami. W takim rozwiązaniu trudno uniknąć mostka termicznego, który powstaje na całej długości styku balkonu ze stropem. W tym miejscu zostaje bowiem przerwana ciągłość ocieplenia ściany zewnętrznej. Można tego uniknąć, stosując specjalne ciepłe łączniki. To elementy zbrojenia z wkładkami termicznymi grubości 8-12 cm, pozwalającymi zachować ciągłość ocieplenia. Dzięki nim ewentualne naprawy balkonu ograniczają się do wymiany wykończenia. - Fot. Schock
21 z 35<b>Policz wysokość pomieszczeń</b><br/> Może się okazać, że będą za niskie, jeśli na przykład planujemy sufit podwieszany, zwiększenie grubości ocieplenia pod podłogą czy ogrzewanie podłogowe. Nieuwzględnienie ewentualnych zmian może być przyczyną problemów z wysokością drzwi, osadzeniem okien czy wręcz z utrzymaniem minimalnej, wymaganej wysokości pomieszczeń (2,5 m). - Fot. Bruk-bet / Termalica
22 z 35<b>Wzmocnij ściany poddasza</b><br/> Ścianki kolankowe wymagają usztywnienia słupkami rozmieszczonymi co 2-3 krokwie (co 1,5-2 m). Słupki powinny mieć konstrukcję żelbetową, a ich zbrojenie musi być zakotwione w wieńcu stropowym i połączone z dodatkowym wieńcem - dachowym (na górze). Jest to pozioma belka żelbetowa wykonana na ściankach kolankowych, zapewniająca przez murłatę podparcie więźby dachowej. Dodatkowo trzeba zadbać, aby elementy żelbetowe nie stały się mostkami cieplnymi. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
23 z 35<b>Sprawdź płaszczyznę dachu</b><br/> W przypadku prac dekarskich, najistotniejsza jest górna płaszczyzna więźby, która w obrębie pojedynczej połaci powinna znajdować się w jednej płaszczyźnie. Wprawdzie można "rzucić okiem" na górne krawędzie krokwi, by wstępnie wyłapać niedokładności, ale lepiej o taką kontrolę poprosić dekarza, który zajmie się wykończeniem dachu, bo samodzielne sprawdzenie konstrukcji może okazać się niebezpieczne. - Fot. Piotr Leń / Dietrich's
24 z 35<b>Dobierz dobrą wielkość okien dachowych</b><br/> Przy wykonywaniu konstrukcji dachowej należy zwrócić uwagę na rozstaw krokwi w miejscach, gdzie będą montowane okna połaciowe. Najlepiej dobrać taki ich rozmiar, by pasowały do zaprojektowanego rozstawu krokwi - to znaczy zmieściły się między nimi. Inaczej potrzebne będą przeróbki konstrukcji dachowej (przecięcie krokwi i wstawienie w odpowiednim miejscu poziomych belek, zwanych wymianami, ewentualnie rozsunięcie krokwi), co zawsze wymaga konsultacji z projektantem oraz wiąże się z większym nakładem zarówno pracy, jaki i kosztów. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
25 z 35<b>Zadbaj o szczelność pokrycia dachowego</b><br/> W bardzo dobrze ocieplonych ścianach dwuwarstwowych, przy izolacji ponad 20 cm, zamiast montować okno przy zewnętrznym licu ściany, lepiej "wystawić" je poza mur. Jednak dopóki ściana nie zostanie ocieplona, nie ma jak dokończyć montażu okien. Przydają się tu specjalne systemy (np. MOWO, WinFramer, KIK). Ich podstawowymi elementami są profile montażowe i termoizolacyjne tworzące "ramę". Dopiero w przygotowaną w ten sposób konstrukcję wstawia się okno. - Fot. Blachy Pruszyński
26 z 35<b>Ustal czas montażu okien</b><br/> Wybierając termin montażu, powinniśmy uwzględnić stopień zaawansowania innych prac na budowie. Jeśli to możliwe, okna lepiej wstawiać już po otynkowaniu ścian wewnętrznych, ponieważ podczas tynkowania łatwo je uszkodzić. Pozostawia się jedynie nieotynkowane ościeża, wykańczane po montażu okien. Zakończone powinny być również inne mokre prace, takie jak wylewki, szpachlowanie ścian z płyt gipsowo-kartonowych. Jeśli montujemy okna przed tynkowaniem, stolarkę trzeba dobrze zabezpieczyć oraz zadbać o wentylację wnętrz. - Fot. Natura
27 z 35<b>Zaplanuj montaż rolet</b><br/> Najlepiej o nich pomyśleć już na etapie projektowania domu. Jest to konieczne, zwłaszcza gdy chcemy, by były schowane w ścianie (nadprożowe lub naokienne). Jeśli na rolety naokienne zdecydujemy się za późno - już w trakcie budowy - trzeba będzie zamówić mniejsze okna (obniżone o wysokość skrzynki rolety). Na etapie budowy można jeszcze natomiast podjąć decyzję o roletach podtynkowych. To, na co jednak trzeba wtedy zwrócić uwagę, to odpowiednie osadzenie okien lub przygotowanie nadproża. Trzeba też zastanowić się nad kwestią zabudowy skrzynek rolet. Mają one od 15 do 18 cm, a przy bardzo dużych oknach nawet do 21 cm głębokości, więc może się nie udać ładne schowanie ich w elewacji. - Fot. Drutex
28 z 35<b>Zadbaj o szczelny montaż okien</b><br/> W bardzo dobrze ocieplonych ścianach dwuwarstwowych, przy izolacji ponad 20 cm, zamiast montować okno przy zewnętrznym licu ściany, lepiej "wystawić" je poza mur. Jednak dopóki ściana nie zostanie ocieplona, nie ma jak dokończyć montażu okien. Przydają się tu specjalne systemy (np. MOWO, WinFramer, KIK). Ich podstawowymi elementami są profile montażowe i termoizolacyjne tworzące "ramę". Dopiero w przygotowaną w ten sposób konstrukcję wstawia się okno. - Fot. Aluplast
29 z 35<b>Sprawdź kompletność systemu ociepleń</b><br/> Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że materiały do ocieplenia ścian zewnętrznych powinny stanowić jeden, spójny system. Inwestorzy nie są zwykle świadomi, jak bardzo jest to ważne, więc w umowie z wykonawcą nie ma żadnego zapisu z takim warunkiem. Wykonawca kupuje zaś te materiały, które aktualnie są najtańsze - nie dość, że nie z jednego systemu, to nawet nie od jednego producenta. W tej sytuacji kontrolę prac należy zacząć już przy zawieraniu umowy - dopilnować, by wykonawca oświadczył, że użyje konkretnego systemu. - Fot. Rockwool
30 z 35<b>Nie łącz murowanych ścian działowych ze stropem</b><br/> Ściany przedzielające pomieszczenia muruje się dopiero po wykonaniu stropów. Belki stropowe nie mogą być bowiem oparte na ścianach nienośnych. Spowodowałoby to nieuwzględnione w projekcie dodatkowe obciążenie stropu niższej kondygnacji i - nieprzystosowane do przenoszenia obciążeń - ściany działowe mogłyby popękać. Dlatego muruje się je później i tak, by kończyły się kilka centymetrów pod stropem. Pozostawioną przerwę uzupełnia się (na przykład masą elastyczną) dopiero podczas tynkowania pomieszczeń. - Fot. Wiesław Rudolf
31 z 35<b>Sprawdź wykonanie wylewek</b><br/> Dopuszczalne odchylenie powierzchni podkładu podłogowego od poziomu to od 3 mm (pod parkiet, panele) do 5 mm (płytki ceramiczne) na długości 2 m. Przyjmuje się też, że w pomieszczeniu różnica poziomów wylewki nie powinna przekraczać 5 mm. Podkład nie może mieć spękań ani odspojeń. Niedopuszczalne jest jego uginanie się lub trzeszczenie. Może to być efektem braku dylatacji, bez których może ulec spękaniu. W wylewkach robi się więc dylatacje obwodowe, pośrednie i ewentualnie rozdzielcze. - Fot. BZM
32 z 35<b>Zaplanuj instalację elektryczną</b><br/> Miejsca zamontowania gniazdek elektrycznych należy zaplanować przed nałożeniem tynków. Lepiej zamontować ich więcej, a także zapewnić zasilanie dwustronne (pierścieniowe), dzięki czemu łatwiej będzie później wstawić dodatkowe gniazdo. Liczbę i moc poszczególnych obwodów elektrycznych również warto zaplanować z zapasem. Ważne jest też miejsce zamontowania wyłączników oświetlenia. Powinny one znaleźć się od strony klamki w drzwiach pomieszczenia; inaczej po otwarciu drzwi zasłonimy nimi włącznik. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
33 z 35<b>Zadbaj o izolację rury C.O. w podłodze</b><br/> Choć nowoczesne rury centralnego ogrzewania są fabrycznie otulone materiałem chroniącym przed stratami ciepła, nie należy ich układać pod ociepleniem. Płynąca nimi gorąca woda będzie się wychładzać. Korzystniej jest ułożyć je na warstwie ocieplenia przed wykonaniem podkładu podłogowego. Jeśli rury są grubsze niż planowany podkład, trzeba je włożyć we wgłębienia przygotowane wcześniej w ociepleniu. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
34 z 35<b>Zrób instalację wodno-kanalizacyjną zgodnie z projektem</b><br/> Rury instalacji wodno-kanalizacyjnych układa się w bruzdach ściennych oraz w wylewce. Użycie elementów różnych producentów grozi nieszczelnością instalacji. Jeśli rury będą miały mniejszą średnicę niż w projekcie, z najdalej położonego kranu woda może wypływać pod zbyt niskim ciśnieniem; w rurach przewymiarowanych, na długich odcinkach, woda płynie wolno, doprowadzając do rozwoju bakterii. Aby zapachy z kanalizacji nie przenikały do wnętrza domu, należy zadbać o wentylację za pomocą rury wywiewnej i zaworów napowietrzających. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
35 z 35<b>Sprawdź tynki</b><br/> Tynkowanie zaczyna się od sufitu. Zanim rozpocznie się tynkowanie stropów wylewanych w deskowaniach z płyt drewnopochodnych, trzeba je odtłuścić benzyną ekstrakcyjną lub rozpuszczalnikiem. W przeciwnym razie tynk może odpaść. Tynki ogląda się po całkowitym wyschnięciu i najlepiej w świetle dziennym. Światło lampy halogenowej niepotrzebnie wyolbrzymia nierówności, które często wcale nie są błędem. Dla tynków cementowo-wapiennych odchylenie powierzchni od płaszczyzny i krawędzi od linii prostej nie może być większe niż 4 mm na długości 2 m łaty kontrolnej (dla niższej kategorii tynku) i 2 mm dla tynków o wyższej kategorii, dla gipsowych - nie większe niż 5 mm i w liczbie nie większej niż 3, na długości łaty. - Fot. Baumit
Wprawdzie nie ma takiego błędu, którego nie można naprawić, ale budując dom, już od etapu stanu surowego dobrze wiedzieć, co może sprawiać problemy, by później nie borykać się z kosztownymi przeróbkami. Oto lista prac, o których lepiej nie zapomnieć. <p> <b>Zdjejmij humus i nie przekop wykopu</b><br/> Przed rozpoczęciem wykopów trzeba zebrać około 20-centymetrową warstwę ziemi roślinnej (humusu) z całego obrysu przyszłego budynku (z metrowym zapasem z każdej strony) i złożyć z dala od domu. Jest ona cennym materiałem do urządzenia ogrodu, ale jej pozostawienie pod domem jest dla niego niekorzystne. Ziemia osiada bowiem łatwiej niż piasek, prowadząc później do pękania podłóg i ścian działowych parteru. Ponadto znajdują się w niej zarodniki grzybów pleśniowych, które mogłyby zacząć rozwijać się pod podłogą. Wykopy robi się dokładnie do głębokości, na jakiej przewidziano posadowienie budynku - nigdy głębiej. Dlatego, nawet jeśli korzystamy z koparki, ostatnie 15 cm najlepiej wybrać ręcznie, by nie "przekopać" fundamentu. Gdy zaś tak się stanie - nie można po prostu dosypać piasku, lecz takie miejsce wypełnić chudym betonem albo piaskiem stabilizowanym cementem. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Zdecyduj: płyta czy ławy?</b> <br/> Płyta jest jednocześnie fundamentem i podłogą na gruncie, dobrze ocieploną i gotową do wykończenia. Skraca czas budowy i eliminuje ryzyko popełnienia błędów. Jako rozwiązanie stosunkowo nowe, rzadko pojawia się w projektach typowych. Możemy jednak - nawet jeśli mamy już projekt domu - zamienić tradycyjny fundament na płytę; koszty wykonania projektu zamiennego zazwyczaj biorą na siebie firmy specjalizujące się w jej budowie. - Fot. Megatherm
<b>Połącz zbrojenie ław w narożnikach</b><br/> Aby w przyszłości w domu nie pękały stropy i ściany, trzeba połączyć zbrojenie podłużne w narożnikach ław i skrzyżowaniach typu T. Takie miejsca będą wystarczająco mocne, jeśli końce prętów wygnie się pod kątem prostym (końce prętów jednej ławy powinny dochodzić do prętów ławy prostopadłej) lub zastosuje dodatkowe pręty kotwiące wygięte w kształt litery L. - Rys. Wawrzyniec Święcicki
<b>Pamiętaj o fundamencie pod kominem</b><br/> Przewody spalinowe nie są potrzebne w domach ogrzewanych pompą ciepła, gazowym kotłem kondensacyjnym czy prądem, a wentylacyjne - tam, gdzie zaplanowano rekuperację. W pozostałych domach muruje się kominy z cegły pełnej lub prefabtykatów. Wymagają one posadowienia (a nie tylko oparcia na podłodze na gruncie). Dlatego już na etapie fundamentowania trzeba wiedzieć, gdzie będą się znajdować. Niekiedy wystarczy poszerzenie ławy i ściany fundamentowej, ale czasem konieczny jest osobny fundament, np. pod komin wolno stojący. Kominy wentylacyjne umieszczone w ścianach nośnych opierają się na tym samym fundamencie. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Pilnuj betonu podczas wylewania ławy</b><br/> Należy zwrócić uwagę, by ekipa nie wylewała mieszanki betonowej ze zbyt dużej wysokości, gdyż może się rozwarstwić. Strumień mieszanki nie może też "ścinać" skraju skarpy, bo wtedy zmiesza się z piaskiem. Jeśli tak się stanie, beton wymieszany z piaskiem trzeba wybrać. Świeżo wylany beton wymaga pielęgnacji (zraszania wodą lub przykrycia folią), by za szybko nie wysychał. - Fot. Xella/Ytong
<b>Starannie zaizoluj fundament</b><br/> Czyli ułożyć hydroizolację i ocieplenie. Tę pierwszą wykonuje się jako pionową i poziomą. Ważniejsza jest pozioma, którą oddziela się ściany parteru od fundamentowych. Pionowa zaś może w ogóle nie być potrzebna (przy korzystnych warunkach gruntowo-wodnych). Ocieplenie zwykle układa się od zewnątrz ścian fundamentowych. Jeśli ściany domu będą trójwarstwowe, umieszcza się je między warstwą nośną a osłonową. Ocieplenie od wewnątrz fundamentu można ułożyć jedynie pod ściany jednowarstwowe. Uwagi na tym etapie wymagają hydroizolacje z lepiku na zimno zawierającego rozpuszczalnik organiczny, który może niszczyć ocieplenie, jeśli nie zdąży odparować. - Fot. Xella/Silka
<b>Zachowaj ciągłość izolacji poziomej</b><br/> Poziomą izolację umieszcza się pod ścianami fundamentowymi, na ławie (w domach bez piwnic nie jest to konieczne) oraz na ich wierzchu, pod zewnętrzną ścianą budynku. Ta wyższa izolacja powinna być połączona z izolacją przeciwwilgociową podłogi na gruncie. Najlepiej, jeśli wypada w tej samej płaszczyźnie, co hydroizolacja podłogi (takie rozwiązanie nie wymaga zginania papy będącego częstym powodem uszkodzeń), ale w żadnym razie nie może być poniżej. - Fot. Xella/Silka
<b>Skontroluj wymiary fundamentów</b><br/> Jeśli nierówności na obwodzie ścian fundamentowych mają do 2 cm, na ich górnej powierzchni wystarczy ułożyć warstwę wyrównawczą z zaprawy cementowej (jest potrzebna, zwłaszcza gdy ściany będą murowane na cienkie spoiny). Jeśli nierówności są większe, trzeba się zdać na decyzję inspektora nadzoru. Należy też sprawdzić, czy ściany nie są przekoszone, np. mierząc przekątne (choć jeśli utworzyły trapez i nie trzymają kątów prostych, długość przekątnych będzie taka sama). Gdy różnica wynosi 2-3 cm na długości ściany, korektę można przeprowadzić, murując pierwszą warstwę muru. Wyrapowania (wyrównania powierzchni zaprawą cementową) wymagają ściany z bloczków. - Fot. Wienerberger
<b>Pilnuj warstw podłogi na gruncie</b><br/> Typowy układ warstw w podłodze na gruncie zaczyna się od podsypki, na której opiera się płyta z betonu klasy C8/10 grubości około 10 cm. Na płycie układa się izolację przeciwwilgociową, ocieplenie i podkład podłogowy. Kolejność może też być odwrotna, czyli najpierw jest ocieplenie, izolacja i jastrych. Na jakość podłogi na gruncie wpływa każda z warstw, nawet pierwsza, czyli podsypka. Najlepiej jeśli jest to piasek układany warstwami, zagęszczanymi mechanicznie. W przeciwnym razie podłoga może osiąść, powodując na przykład pękanie podłogi i stojących na niej ścian. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Ustal wysokość progów w drzwiach na tarasy i balkony</b><br/> Poziom wykończonej powierzchni tarasu czy balkonu może znaleźć się kilka centymetrów niżej niż poziom posadzki. Zapobiegnie to przenikaniu wody opadowej do wnętrza. O zróżnicowanie poziomów należy zadbać na etapie stanu surowego. Płyta tarasu lub balkonu musi znaleźć się na takiej wysokości, by zmieściły się na niej wszystkie warstwy i został zachowany spadek (1,5-2%) od budynku na zewnątrz. - Fot. Vetrex
<b>Wykonaj instalację stanu zero</b><br/> Przed wykonaniem podłogi na gruncie lub płyty fundamentowej należy rozmieścić instalacje wewnętrzne, czyli kanalizację, wodę, prąd i gaz. Nie tylko rozprowadzenie większości instalacji, ale również ich doprowadzenie, trzeba przygotować. W ten sposób unikniemy później kucia dziur w gotowych, zaizolowanych fundamentach. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Dobrze dobierz zaprawę do murowania ścian</b><br/> Do wzniesienia ściany potrzebna jest zaprawa murarska. Nie przypadkowa, ale dopasowana do materiału ściennego, który przewidziano w projekcie; na przykład ściany jednowarstwowe można murować tylko na cienkowarstwową zaprawę klejową. Wybór zaprawy pociąga z kolei za sobą użycie odpowiednich narzędzi. - Fot. Bruk-bet / Termalica
<b>Dopilnuj, by pierwsza warstwa muru była równa</b><br/> Dokładność jej wykonania ma ogromny wpływ na jakość i szybkość wzniesienia całości, szczególnie ścian z cienkimi spoinami. Murowanie ścian zaczyna się od ułożenia bloczków lub pustaków w narożnikach budynku. Pomiędzy nimi rozciąga się sznur murarski. Następnie między narożnikami, "po sznurku", muruje się bloczki lub pustaki pierwszej warstwy ściany. Podczas uzupełniania pierwszej warstwy należy dokładnie kontrolować poziom górnej płaszczyzny układanych elementów. - Fot. Bruk-bet / Termalica
<b>Stosuj elementy systemowe</b><br/> To ważne przy budowaniu ścian jednowarstwowych. W tej technologii nie można sobie pozwolić na byle jakie wykonawstwo lub przypadkowy dobór elementów; trzeba stosować opracowane dla nich rozwiązania; inaczej ściany będą narażone na przemarzanie lub pękanie. Przemarzaniu można zaradzić, stosując elementy systemowe - gotowe lub ocieplone nadproża i elementy wieńca oraz ciepłochronne lub cienkowarstwowe zaprawy do murowania. Rysom termicznym w murach podokiennych można zapobiec, na przykład układając w spoinie poziomej cienkie pręty. - Fot. Xella / Ytong
<b>Kontroluj wykonanie stropu</b><br/> Nie należy czekać z jego odbiorem aż do rozstemplowania, zwłaszcza że rozstawienie podpór też warto sprawdzić (by nie stały na gruncie czy cegłach, lecz na deskach). W przypadku stropu gęstożebrowego pustaki skrajne oraz przylegające do żeber rozdzielczych powinny być zaślepione zaprawą cementową, by nie dostała się do nich mieszanka betonowa. Warstwa nadbetonu powinna być równomiernie rozprowadzona po stropie, bez miejscowego gromadzenia. Należy zadbać, by jej nie zabrakło, na przykład na środku stropu, bo może to doprowadzić do uszkodzenia stropu. Nie wolno jej dobetonować później. - Fot. Wienerberger
<b>Sprawdź wymiary otworów okiennych</b><br/> Wymiary podane w projekcie dotyczą okien, a nie otworów na nie. Te ostatnie muszą być więc większe: u góry i z boków o 2,5 cm, na dole nawet 10- -15 cm. Pozwoli to na zamocowanie dowolnego parapetu bez konieczności kucia muru. Jeśli wielkość zrobionych już otworów nie pasuje do wymiarów okien, można zamówić je o kilka centymetrów węższe czy niższe. Jednak wszelkie "nietypowości" kosztują. - Fot. Bruk-bet / Termalica
<b>Zadbaj o pielęgnację betonu</b><br/> Ochrona świeżego betonu przez pierwsze dni jest bardzo ważna, bo poprawia jego jakość. Beton należy zabezpieczyć przed wiatrem, zbyt niską lub wysoką temperaturą, intensywnymi opadami, kiedy mieszanka jest jeszcze plastyczna. Im dłużej beton pozostaje wilgotny, tym lepiej dla jego właściwości. Nadmiernej utracie wilgoci można zapobiec, polewając go wodą i przykrywając folią budowlaną - jednak dopiero wtedy, gdy nieco stwardnieje. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Sprawdź poziom stropu</b><br/> By skontrolować poziom stropu, do jego powierzchni od góry i od dołu należy przyłożyć w kilku miejscach długą łatę. Jeśli nierówności na spodniej powierzchni stropu mają do 2 cm, wystarczy ułożyć tynk w dwóch warstwach. Ponadto spód stropu monolitycznego powinien być gładki, a miejsca po złączeniach szalunków - mało widoczne. Naciek betonu na złączach szalunków nie może być większy niż 2 mm, by móc wykończyć go cienką warstwą tynku. Jeśli na powierzchni stropu pojawią się rysy, powinien je obejrzeć inspektor nadzoru, bo mogą np. oznaczać brak zbrojenia czy niewłaściwą pielęgnację warstwy nadbetonu. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Policz wysokość pierwszego i ostatniego piętra</b><br/> Aby po wykończeniu stopnie wylewane w deskowaniu były równe, skrajne muszą mieć inną wysokość niż pozostałe w biegu. Pierwszy (na dole) musi być wyższy, ostatni (na górze) niższy. Dlatego już na etapie wylewania schodów w deskowaniu trzeba wiedzieć, czym (tzn. materiałem o jakiej grubości) wykończone będą zarówno stopnie, jak i podłogi na parterze oraz na piętrze. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Wyeliminuj mostek cieplny przy płycie balkonu</b><br/> Najpopularniejszą konstrukcją balkonu jest żelbetowa płyta wspornikowa. Zwykle jest ona przedłużeniem stropu między kondygnacjami. W takim rozwiązaniu trudno uniknąć mostka termicznego, który powstaje na całej długości styku balkonu ze stropem. W tym miejscu zostaje bowiem przerwana ciągłość ocieplenia ściany zewnętrznej. Można tego uniknąć, stosując specjalne ciepłe łączniki. To elementy zbrojenia z wkładkami termicznymi grubości 8-12 cm, pozwalającymi zachować ciągłość ocieplenia. Dzięki nim ewentualne naprawy balkonu ograniczają się do wymiany wykończenia. - Fot. Schock
<b>Policz wysokość pomieszczeń</b><br/> Może się okazać, że będą za niskie, jeśli na przykład planujemy sufit podwieszany, zwiększenie grubości ocieplenia pod podłogą czy ogrzewanie podłogowe. Nieuwzględnienie ewentualnych zmian może być przyczyną problemów z wysokością drzwi, osadzeniem okien czy wręcz z utrzymaniem minimalnej, wymaganej wysokości pomieszczeń (2,5 m). - Fot. Bruk-bet / Termalica
<b>Wzmocnij ściany poddasza</b><br/> Ścianki kolankowe wymagają usztywnienia słupkami rozmieszczonymi co 2-3 krokwie (co 1,5-2 m). Słupki powinny mieć konstrukcję żelbetową, a ich zbrojenie musi być zakotwione w wieńcu stropowym i połączone z dodatkowym wieńcem - dachowym (na górze). Jest to pozioma belka żelbetowa wykonana na ściankach kolankowych, zapewniająca przez murłatę podparcie więźby dachowej. Dodatkowo trzeba zadbać, aby elementy żelbetowe nie stały się mostkami cieplnymi. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Sprawdź płaszczyznę dachu</b><br/> W przypadku prac dekarskich, najistotniejsza jest górna płaszczyzna więźby, która w obrębie pojedynczej połaci powinna znajdować się w jednej płaszczyźnie. Wprawdzie można "rzucić okiem" na górne krawędzie krokwi, by wstępnie wyłapać niedokładności, ale lepiej o taką kontrolę poprosić dekarza, który zajmie się wykończeniem dachu, bo samodzielne sprawdzenie konstrukcji może okazać się niebezpieczne. - Fot. Piotr Leń / Dietrich's
<b>Dobierz dobrą wielkość okien dachowych</b><br/> Przy wykonywaniu konstrukcji dachowej należy zwrócić uwagę na rozstaw krokwi w miejscach, gdzie będą montowane okna połaciowe. Najlepiej dobrać taki ich rozmiar, by pasowały do zaprojektowanego rozstawu krokwi - to znaczy zmieściły się między nimi. Inaczej potrzebne będą przeróbki konstrukcji dachowej (przecięcie krokwi i wstawienie w odpowiednim miejscu poziomych belek, zwanych wymianami, ewentualnie rozsunięcie krokwi), co zawsze wymaga konsultacji z projektantem oraz wiąże się z większym nakładem zarówno pracy, jaki i kosztów. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Zadbaj o szczelność pokrycia dachowego</b><br/> W bardzo dobrze ocieplonych ścianach dwuwarstwowych, przy izolacji ponad 20 cm, zamiast montować okno przy zewnętrznym licu ściany, lepiej "wystawić" je poza mur. Jednak dopóki ściana nie zostanie ocieplona, nie ma jak dokończyć montażu okien. Przydają się tu specjalne systemy (np. MOWO, WinFramer, KIK). Ich podstawowymi elementami są profile montażowe i termoizolacyjne tworzące "ramę". Dopiero w przygotowaną w ten sposób konstrukcję wstawia się okno. - Fot. Blachy Pruszyński
<b>Ustal czas montażu okien</b><br/> Wybierając termin montażu, powinniśmy uwzględnić stopień zaawansowania innych prac na budowie. Jeśli to możliwe, okna lepiej wstawiać już po otynkowaniu ścian wewnętrznych, ponieważ podczas tynkowania łatwo je uszkodzić. Pozostawia się jedynie nieotynkowane ościeża, wykańczane po montażu okien. Zakończone powinny być również inne mokre prace, takie jak wylewki, szpachlowanie ścian z płyt gipsowo-kartonowych. Jeśli montujemy okna przed tynkowaniem, stolarkę trzeba dobrze zabezpieczyć oraz zadbać o wentylację wnętrz. - Fot. Natura
<b>Zaplanuj montaż rolet</b><br/> Najlepiej o nich pomyśleć już na etapie projektowania domu. Jest to konieczne, zwłaszcza gdy chcemy, by były schowane w ścianie (nadprożowe lub naokienne). Jeśli na rolety naokienne zdecydujemy się za późno - już w trakcie budowy - trzeba będzie zamówić mniejsze okna (obniżone o wysokość skrzynki rolety). Na etapie budowy można jeszcze natomiast podjąć decyzję o roletach podtynkowych. To, na co jednak trzeba wtedy zwrócić uwagę, to odpowiednie osadzenie okien lub przygotowanie nadproża. Trzeba też zastanowić się nad kwestią zabudowy skrzynek rolet. Mają one od 15 do 18 cm, a przy bardzo dużych oknach nawet do 21 cm głębokości, więc może się nie udać ładne schowanie ich w elewacji. - Fot. Drutex
<b>Zadbaj o szczelny montaż okien</b><br/> W bardzo dobrze ocieplonych ścianach dwuwarstwowych, przy izolacji ponad 20 cm, zamiast montować okno przy zewnętrznym licu ściany, lepiej "wystawić" je poza mur. Jednak dopóki ściana nie zostanie ocieplona, nie ma jak dokończyć montażu okien. Przydają się tu specjalne systemy (np. MOWO, WinFramer, KIK). Ich podstawowymi elementami są profile montażowe i termoizolacyjne tworzące "ramę". Dopiero w przygotowaną w ten sposób konstrukcję wstawia się okno. - Fot. Aluplast
<b>Sprawdź kompletność systemu ociepleń</b><br/> Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że materiały do ocieplenia ścian zewnętrznych powinny stanowić jeden, spójny system. Inwestorzy nie są zwykle świadomi, jak bardzo jest to ważne, więc w umowie z wykonawcą nie ma żadnego zapisu z takim warunkiem. Wykonawca kupuje zaś te materiały, które aktualnie są najtańsze - nie dość, że nie z jednego systemu, to nawet nie od jednego producenta. W tej sytuacji kontrolę prac należy zacząć już przy zawieraniu umowy - dopilnować, by wykonawca oświadczył, że użyje konkretnego systemu. - Fot. Rockwool
<b>Nie łącz murowanych ścian działowych ze stropem</b><br/> Ściany przedzielające pomieszczenia muruje się dopiero po wykonaniu stropów. Belki stropowe nie mogą być bowiem oparte na ścianach nienośnych. Spowodowałoby to nieuwzględnione w projekcie dodatkowe obciążenie stropu niższej kondygnacji i - nieprzystosowane do przenoszenia obciążeń - ściany działowe mogłyby popękać. Dlatego muruje się je później i tak, by kończyły się kilka centymetrów pod stropem. Pozostawioną przerwę uzupełnia się (na przykład masą elastyczną) dopiero podczas tynkowania pomieszczeń. - Fot. Wiesław Rudolf
<b>Sprawdź wykonanie wylewek</b><br/> Dopuszczalne odchylenie powierzchni podkładu podłogowego od poziomu to od 3 mm (pod parkiet, panele) do 5 mm (płytki ceramiczne) na długości 2 m. Przyjmuje się też, że w pomieszczeniu różnica poziomów wylewki nie powinna przekraczać 5 mm. Podkład nie może mieć spękań ani odspojeń. Niedopuszczalne jest jego uginanie się lub trzeszczenie. Może to być efektem braku dylatacji, bez których może ulec spękaniu. W wylewkach robi się więc dylatacje obwodowe, pośrednie i ewentualnie rozdzielcze. - Fot. BZM
<b>Zaplanuj instalację elektryczną</b><br/> Miejsca zamontowania gniazdek elektrycznych należy zaplanować przed nałożeniem tynków. Lepiej zamontować ich więcej, a także zapewnić zasilanie dwustronne (pierścieniowe), dzięki czemu łatwiej będzie później wstawić dodatkowe gniazdo. Liczbę i moc poszczególnych obwodów elektrycznych również warto zaplanować z zapasem. Ważne jest też miejsce zamontowania wyłączników oświetlenia. Powinny one znaleźć się od strony klamki w drzwiach pomieszczenia; inaczej po otwarciu drzwi zasłonimy nimi włącznik. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Zadbaj o izolację rury C.O. w podłodze</b><br/> Choć nowoczesne rury centralnego ogrzewania są fabrycznie otulone materiałem chroniącym przed stratami ciepła, nie należy ich układać pod ociepleniem. Płynąca nimi gorąca woda będzie się wychładzać. Korzystniej jest ułożyć je na warstwie ocieplenia przed wykonaniem podkładu podłogowego. Jeśli rury są grubsze niż planowany podkład, trzeba je włożyć we wgłębienia przygotowane wcześniej w ociepleniu. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Zrób instalację wodno-kanalizacyjną zgodnie z projektem</b><br/> Rury instalacji wodno-kanalizacyjnych układa się w bruzdach ściennych oraz w wylewce. Użycie elementów różnych producentów grozi nieszczelnością instalacji. Jeśli rury będą miały mniejszą średnicę niż w projekcie, z najdalej położonego kranu woda może wypływać pod zbyt niskim ciśnieniem; w rurach przewymiarowanych, na długich odcinkach, woda płynie wolno, doprowadzając do rozwoju bakterii. Aby zapachy z kanalizacji nie przenikały do wnętrza domu, należy zadbać o wentylację za pomocą rury wywiewnej i zaworów napowietrzających. - Fot. Rafał Polak-Kuchta
<b>Sprawdź tynki</b><br/> Tynkowanie zaczyna się od sufitu. Zanim rozpocznie się tynkowanie stropów wylewanych w deskowaniach z płyt drewnopochodnych, trzeba je odtłuścić benzyną ekstrakcyjną lub rozpuszczalnikiem. W przeciwnym razie tynk może odpaść. Tynki ogląda się po całkowitym wyschnięciu i najlepiej w świetle dziennym. Światło lampy halogenowej niepotrzebnie wyolbrzymia nierówności, które często wcale nie są błędem. Dla tynków cementowo-wapiennych odchylenie powierzchni od płaszczyzny i krawędzi od linii prostej nie może być większe niż 4 mm na długości 2 m łaty kontrolnej (dla niższej kategorii tynku) i 2 mm dla tynków o wyższej kategorii, dla gipsowych - nie większe niż 5 mm i w liczbie nie większej niż 3, na długości łaty. - Fot. Baumit
Skomentuj:
Najtrudniejsze momenty na budowie domu