Co na ściany zamiast farby? Pomysły na nowoczesne wykończenie ścian
Znudziły ci się tapety i farba na ścianach Kusi cię stara cegła, surowy beton, wiekowe deski? Podpowiadamy, co zrobić, by ściany w twoim domu wyglądały niebanalnie. Pokazujemy też zamienniki oryginalnych materiałów - na ogół tańsze i mniej kłopotliwe do układania, ale nie mniej ciekawe.
Drewniane ściany
Jeszcze do niedawna usuwaliśmy z mieszkań starą boazerię, teraz drewno znów wędruje z podłóg na ścianę. Ma bowiem ogromną zaletę - jest ciepłe, naturalne i pasuje do wnętrz zaaranżowanych w różnych stylach, od prowansalskiego po loftowy. Producenci oferują deski z drewna sosnowego, świerkowego, bukowego, jesionowego, dębowego - już przygotowane do montażu (na pióro i wpust) oraz zaimpregnowane.
Jeśli nie chcesz samodzielnie wykańczać drewna lub obawiasz się, że pod wpływem wilgoci i zmian temperatury zacznie się paczyć lub pękać, wybierz gotowe (polakierowane lub pokryte olejem) deski klejone warstwowo - czyli po prostu panele podłogowe. Ze względu na budowę są znacznie odporniejsze niż lite drewno. Tak jak boazerię montuje się je na listwach przykręconych do ściany.
Urok starego drewna
Efektowne stare drewno pochodzi na ogół z rozbiórki stodół lub wiekowych chałup. Jego niepowtarzalna uroda to wynik wieloletniego działania warunków atmosferycznych. Takie deski muszą jednak przejść długą i trudną obróbkę, którą trzeba powierzyć specjalistycznej firmie. Należy: wybrać odpowiedni materiał - deski nie mogą być konserwowane trującymi, niebezpiecznymi dla zdrowia substancjami (najlepiej, gdy drewno nie było niczym zabezpieczane); wysuszyć - robi się to w suszarni, w temperaturze około 70 st. C (przy okazji zostaną zniszczone żyjące w drewnie szkodniki); wyczyścić - to najtrudniejszy etap, bo trzeba to robić tak, by usunąć zanieczyszczenia, nie naruszając wierzchniej warstwy drewna.
Lite drewno nie jest tanie i bywa kłopotliwe w pielęgnacji. Ciekawym zamiennikiem mogą być panele z drewna, np. pociętego na plastry, a nawet imitujące ten naturalny materiał panele z tworzywa sztucznego, tapety i fototapety.
Industrialny beton
Beton architektoniczny to mieszanka cementu, piasku i substancji chemicznych. Położenie go na ścianę nie jest proste, dlatego najlepiej skorzystać z pomocy fachowca. Trudno też przewidzieć ostateczny efekt - zależy on zarówno od materiału, jak i od techniki nakładania. Ścianę pokrytą betonem zabezpiecza się impregnatem lub żywicą.
Udaną imitacją betonu stworzy klej do glazury zabarwiony pigmentem. Takie wykończenie ściany będzie nas kosztowało naprawdę niewiele - około 5 zł/m kw.
Co zamiast betonu?
Płyty betonowe. Mają wymiary 30 x 60, 60 x 60, 90 x 60, 120 x 60 lub 120 x 120 cm, a grubość od 2 do 8 cm. Efekt jest widoczny od razu - producenci oferują płyty gładkie, z charakterystycznymi dla betonu wżerami (otworki powstające wskutek pękania pęcherzyków powietrza podczas schnięcia betonu), albo pokryte drobną siatką żyłek. Montaż nie jest trudny; płyty można mocować klejem, wkrętami lub (na ścianach nośnych) kotwami. Wadą jest spory ciężar (np. płyta 120 x 60 cm waży około 29 kg).
Płyty gipsowe. Doskonale udają betonowe. Układa się je na zaprawę gipsową; niektórzy producenci zalecają ich zaimpregnowanie.
Masy dekoracyjne. To mieszanki mikrocementu i żywic syntetycznych lub wapna i polimerów. Są dostępne nie tylko w różnych odcieniach szarości, ale niemal w każdym kolorze. Można je kupić w postaci proszku (wraz z płynem do jego rozrobienia) lub gotowej masy. Ściana powinna być oczyszczona i zagruntowana; często najpierw trzeba jeszcze użyć podkładu (zwykle sprzedawanego w zestawie), który zwiększa jej przyczepność. Położoną masę należy zaimpregnować. Faktura ściany zależy od metody kładzenia (ruchów packi) i sposobu szlifowania suchej już powierzchni - można uzyskać jednolitą gładką ścianę lub imitację wżerów czy drewnianego szalunku.
Tynki dekoracyjne. Zazwyczaj mają postać masy lub proszku, który rozrabia się wodą. Nakłada się je podobnie jak masy dekoracyjne (choć na ogół nie wymagają impregnowania), a wygląd powierzchni, tak jak w przypadku mas dekoracyjnych, zależy od metody kładzenia.
Ceglana ściana
Najładniejsza jest oczywiście ta oryginalna, oczyszczona z tynku, jaką widuje się w mieszkaniach w starych kamienicach lub loftach urządzonych w pomieszczeniach pofabrycznych. W nowszym budownictwie cegły trzeba dopiero położyć (nowe lub pochodzące z rozbiórki starych budynków). Nie trzeba jednak stosować całych - producenci oferują cegły pocięte na płytki o grubości 2-3 cm, lżejsze i wygodniejsze do układania.
Co zamiast cegły?
Płytki cegłopodobne, robione najczęściej z gipsu lub betonu. Układa się je tak jak kafelki, tyle że po ułożeniu należy je zaimpregnować. Płytki elastyczne (z piasków kwarcowych i żywic). Są giętkie, dzięki czemu łatwo dopasowują się do każdej powierzchni, nawet zaokrąglonej. Mają zaledwie kilka milimetrów grubości, nie wymagają więc fug. Nie trzeba ich również impregnować. Ścianę można też wykończyć panelami z tworzywa sztucznego, tapetą lub fototapetą imitującą cegłę.
Jak odkryć cegłę?
Upewnij się, czy w ścianie nie ma instalacji elektrycznej. Jeśli jest, odkrywaniem muru powinien zająć się fachowiec. Gdy przewodów nie ma, tynk można zdjąć samodzielnie, używając przecinaka i młotka.
Stara cegła bywa mocno zabrudzona. Można ją oczyścić chemicznie, dobierając preparat do rodzaju zabrudzeń: organiczne (kurz, tłuszcze) usuniesz preparatami alkalicznymi (np. Atmocid), cementowe (kleje, zaprawa) oraz wykwity solne - preparatami na bazie kwasów organicznych (np. Estinox). Zachowaj ostrożność, bo preparaty te mają właściwości żrące. Jeśli brudu nie da się usunąć środkami chemicznymi, należy wezwać specjalistę, który zrobi to mechanicznie,
np. metodą piaskowania.
Odkryte cegły mogą mieć różne barwy. Jeśli zależy ci na ujednoliceniu kolorystyki, pomaluj ścianę specjalną farbą, np. Everal Primer (Tikkurila), Brick & Tile (Rustins), która zachowa fakturę materiału, a ukryje różnicę barw lub plamy.
Ceglaną ścianę trzeba pokryć impregnatem. Preparatów jest wiele, m.in. silikony, oleje, akryle, silany. Cześć z nich zmienia kolor lub stopień połysku cegły, dlatego zanim zdecydujesz się na jeden ze środków, zapytaj sprzedawcę, jakiego efektu można się spodziewać.
Panele 3D
Panele 3D to płyty o różnej wielkości i kształcie, z wypukłym przestrzennym wzorem. Taka dekoracja bardzo rzuca się w oczy, żeby więc nie przytłoczyła pomieszczenia, panele najlepiej położyć tylko na jednej ścianie lub jej fragmencie.
Od gipsu do tkanin
Panele robi się z różnych materiałów. Od ich rodzaju zależy nie tylko wygląd okładziny, ale także sposób jej mocowania na ścianie. Z mieszanki gipsu i minerałów. Przyklejamy je (ściśle jeden obok drugiego) na zaprawę gipsową. Po wyschnięciu gruntujemy i malujemy. Można je malować kilkakrotnie (gdy się pobrudzą lub znudzi nam się ich kolor).
Z betonu. Mocujemy je do ściany specjalnym klejem, np. Keraflex maxi S 1 (Mapei), Granlep (Majster-Pol).
Z włókna palmowo-kokosowego. Są odporne na wilgoć, można je więc układać nawet w łazience. Przyklejamy klejem montażowym, pozostawiając niewielki odstęp między płytami, i malujemy farbą akrylową.
Z płyty MDF. Są mniej odporne na wilgoć i zmiany temperatury, stanowią za to dobrą izolację akustyczną i termiczną. Można kupić płyty do samodzielnego wykończenia lub też lakierowane, foliowane albo fornirowane. Mocujemy je klejem montażowym lub - te do samodzielnego wykończenia - przykręcamy wkrętami (ślady po wkrętach trzeba zaszpachlować, a płyty pomalować).
Z poliuretanu. Przyklejamy klejem montażowym, pozostawiając między panelami około 3 mm przerwy, którą później wypełniamy fugą.
Z tkanin. Miękkie panele tapicerowane robi się zazwyczaj na zamówienie, wybierając tkaninę z wzornika. Mogą być na przykład pikowane lub haftowane. Zapewnią dodatkowe ocieplenie i izolację akustyczną. Montujemy je na taśmy z rzepami lub na listwach przykręconych
do ściany.
Skomentuj:
Co na ściany zamiast farby? Pomysły na nowoczesne wykończenie ścian