10 drzew nie z tej ziemi

1 Judaszowiec kanadyjski (Cercis canadensis) w naturze występuje w Stanach Zjednoczonych i w Meksyku. U nas rośnie jako nieduże drzewko (ok. 10 m). Wiosną, przed rozwinięciem liści, okrywa się ciemnoróżowymi kwiatami, które wyrastają nie tylko z gałązek, ale i z pnia. Ciekawą odmianą jest 'Forest Pansy' o ciemnopurpurowych liściach. By doczekać się obficie kwitnącego okazu, należy posa dzić judaszowiec w osłoniętym, słonecznym miejscu, na żyznej, wapiennej glebie. Drzewo to najlepiej rośnie w zachodnich regionach Polski, w innych może przemarzać.

2 Metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides) wywodzi się z południowych Chin. U nas świetnie zimuje i osiąga do 20 m wysokości. Doskonale daje sobie radę na każdej lekko kwaśnej glebie (byle nie wysychała latem), na stanowisku słonecznym lub częściowo zacienionym. Starsze drzewa osiągają średnicę nawet 5-6 m, należy zatem zaplanować dla metasekwoi sporo miejsca lub podcinać jej dolne gałęzie. Podobnie jak cypryśnik jesienią pięknie przebarwia się na złocistoceglasty kolor, po czym na zimę zrzuca igły.

3 Guzikowiec wonny (Cephalanthus occidentalis) to gęsty krzew o oryginalnym wyglądzie, który w naturze można spotkać w Ameryce Północnej. Roślina osiąga 2 m wysokości i w środku lata pokrywa się mnóstwem bladożółtych kwiatostanów podobnych do pomponików, wśród których uwijają się chmary motyli, trzmieli i pszczół. Owoce, również wyglądające jak pomponiki, długo wiszą na gałęziach zimą i z daleka przyciągają uwagę. W naturze guzikowiec rośnie nad wodami i w takich warunkach najlepiej się czuje. Lubi słońce, jest w pełni odporny na mróz.

4 Śniegowiec wirginijski (Chionanthus virginicus) rzadko gości w naszych ogrodach, choć jest stosunkowo mrozoodporny. Pochodzi z Ameryki Północnej. Rozrasta się w duże krzewy osiągające wysokość 4 m, o wydłużonych, jajowatych i dość dużych liściach, wśród których w czerwcu rozwijają się okazałe białe kwiaty o zwisających, wąskich płatkach. Śniegowiec swą delikatną urodą przypomina nieco perukowce. Na słonecznych stanowiskach kwitnie bardzo obficie. Nie ma szczególnych wymagań co do gleby.

5 Surmia (Catalpa) pochodzi z Ameryki Północnej. Staje się coraz popularniejszym drzewem, ze względu na duże, jasnozielone liście i oryginalne kwiaty. Zimą drzewo zdobią wiszące owoce w formie 30-40-centymetrowych torebek przypominających strąki. Zaraz po posadzeniu surmie bywają wrażliwe na mróz. W starszym wieku są całkowicie mrozoodporne. Wymagają miejsc słonecznych, tolerują każdą przeciętną glebę. Dorastają do wysokości 10 m i tworzą szeroką, rozłożystą koronę. Wśród odmian najpopularniejsza jest złotolistna surmia 'Aurea' oraz karłowa 'Nana'.

6 Ambrowiec amerykański (Liquidambar styraciflua) to wyprostowane drzewo dorastające do 10-20 m wysokości o liściach przypominających klonowe. Pędy i gałęzie ambrowca pokryte są korkowymi naroślami. Jesienią jego liście przebarwiają się na intensywne kolory - stają się karminowe, fioletowe, brązowe. Ambrowiec pochodzi z Ameryki Północnej i jest wrażliwy na mróz. Wymaga słonecznych, osłoniętych miejsc i żyznych gleb. Młode liście odmiany 'Aurora' są żółte, 'Burgundy' zaś - czerwone.

7 Słonisz srebrzysty (Halimodendron halodendron) to "przypadek szczególny". Żeby stał się ozdobą, nie należy mu dogadzać, lecz trzymać go w ryzach. Bywa bowiem zbyt ekspansywny, a to za sprawą odrostów korzeniowych, które trzeba usuwać. Dlatego w sprzedaży występuje raczej w formie szczepionej na pniu (na karaganie). Problem w tym, że karagana również wydaje odrosty korzeniowe. Słonisz lubi miejsca ciepłe i słoneczne oraz piaszczyste gleby. W naturze porasta pustynie i stepy w Mongolii, Turcji oraz Iranie. Jest mrozoodporny. Różowofioletowe kwiaty pojawiają się na przełomie czerwca i lipca.

8 Grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum) na japońskich wyspach dorasta nawet do 30 m wysokości, zaś w naszych ogrodach do około 15 m. W miejscach słonecznych tworzy gęstą jajowatą koronę, w cieniu - luźną i rozłożystą. Jesienią pięknie się przebarwia. Jego liście po opadnięciu pachną watą cukrową. Wymaga żyznych, kwaśnych i dość wilgotnych gleb, a stanowiska słonecznego lub cienistego. Jest w pełni mrozoodporny. Młode liście grujecznika 'Rotfuchs' mają purpurowoczerwony kolor.

9 Halezja karolińska (Halesia carolina) jest rzadko spotykanym, dużym (do 5 m wys.), rozłożystym krzewem o luźnym pokroju. W naturze halezję spotkać można we wschodnich regionach Stanów Zjednoczonych. Największą jej ozdobą są białe, dzwonkowate kwiaty. Rozwijają się w połowie maja wraz z liśćmi, "obsypując" gałęzie. Liście jesienią przebarwiają się na żółto, a zimą uwagę przyciągają liczne owoce. Halezja najlepiej rośnie na słonecznych lub półcienistych stanowiskach, na kwaśnej, próchnicznej glebie. Jest w Polsce w pełni mrozoodporna. Z racji osiąganych rozmiarów nadaje się do dużych ogrodów.

10 Cypryśnik błotny (Taxodium distichum) pochodzi z południowo-wschodniej części USA, gdzie rośnie na bagnach, tworząc malownicze i "psychodeliczne" leśne krajobrazy znane z amerykańskich horrorów. W warunkach naturalnych jest dużym i rozłożystym drzewem iglastym (30-40 m wys.) o regularnym, stożkowatym pokroju. U nas nie osiąga takich rozmiarów - zwykle ma 15-20 m, ponieważ rośnie raczej powoli, a wierzchołki młodych okazów często podmarzają. Na szczęście drzewo łatwo regeneruje uszkodzenia. Zrzuca igły na zimę, podobnie jak modrzew, przedtem przebarwiając się na ceglasty kolor. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, na żyznych, wilgotnych, a nawet podmokłych glebach.