Murowanie z klinkieru bez błędów

Zabezpieczenie cegieł na placu budowy. Jeszcze przed murowaniem należy zadbać o to, żeby cegły nie zamokły. Aby uniknąć podciągania wody od gruntu, trzeba postawić je na paletach lub innym nieprzemakalnym podłożu, a od góry zabezpieczyć przed deszczem folią. Jeśli cegły zamokną, na nic będzie najstaranniejsze murowanie, ponieważ zaprawa nie będzie dobrze wiązać, a z czasem na ścianie pojawią się wykwity.

Odpowiednia zaprawa. Zaprawa musi być przeznaczona specjalnie do klinkieru; inne, szczególnie te zawierające wapno, zwiększają ryzyko powstawania wykwitów. Zaprawę należy przygotować dokładnie według instrukcji producenta, przy czym najważniejsza jest właściwa proporcja suchej zaprawy i wody.

Mieszanie cegieł z kilku palet. Cegła jest produktem naturalnym; jej barwa zależy od składu mineralnego gliny i od procesu technologicznego. Dlatego poszczególne partie klinkieru mogą nieznacznie różnić się między sobą odcieniem (granice dopuszczalnych różnic określają normy budowlane). Zjawisko to najbardziej widoczne jest przy cegłach o niejednolitej kolorystyce. Mieszanie cegieł z różnych palet sprawia, że w gotowym murze różnice są niedostrzegalne.

Szczeliny wentylacyjne i dylatacje. Aby umożliwić cyrkulację powietrza w szczelinie wentylacyjnej i osuszanie wszystkich warstw ściany trójwarstwowej, należy co drugą-trzecią fugę pionową pozostawić pustą (otwartą), w dolnej oraz górnej strefie ściany.

Zagrożeniem dla trwałości przegrody są również zmienne obciążenia, jakim poddawane są ściany - na przykład ze względu na różny stopień nasłonecznienia. Może to prowadzić do powstawania pęknięć. Dlatego ważne jest wykonanie dylatacji, czyli kilkumilimetrowych szczelin pomiędzy większymi fragmentami muru. Szczeliny dylatacyjne wypełnia się masą elastyczną.

Zapobieganie mostkom termicznym. Powstają one najczęściej tam, gdzie przerwana jest ciągłość izolacji termicznej. Dlatego musimy szczególnie precyzyjnie murować nadproża oraz podokienniki. Wykonując te fragmenty elewacji, warto skorzystać z elementów gotowych. Prefabrykaty pozwolą w dużej mierze ograniczyć straty ciepła, głównie za sprawą dokładnego dostosowania ich wymiarów do konstrukcji ściany.

Spoinowanie. Po wymurowaniu, ale przed fugowaniem, elewacja z cegły musi dokładnie wyschnąć. Trwa to od kilku dni do kilku tygodni. Na fugowanie trzeba koniecznie wybrać suchy dzień - nie wolno tego robić w czasie deszczu i przy temperaturze poniżej 5°C. Spoinujmy wyłącznie fugą do klinkieru. Aby sprawdzić, czy konsystencja zaprawy jest właściwa, wystarczy ścisnąć w dłoni garść zaprawy i uformować z niej rolkę, a następnie przetoczyć kilka razy po dłoni. Zaprawa do spoinowania nie powinna się rozpadać (być zbyt sucha) ani pozostawiać śladów na dłoni (być za mokra).

Pielęgnacja świeżego muru. Elewacja z cegły powinna być chroniona przez co najmniej 7 dni od skończenia prac, kiedy zachodzi wstępny proces wiązania. Pełny proces wiązania zaprawy trwa 4 tygodnie. W tym czasie mur powinien być zabezpieczony przed wodą opadową oraz nadmiernym nasłonecznieniem, szczególnie powyżej 30°C.

Złe i dobre spoinowanie ściany z klinkieru

Najczęściej spotykanym murarskim błędem jest fugowanie klinkieru metodą szlamowania (powierzchniowego rozprowadzania), co prowadzi do trwałego zabrudzenia cegły. Poprawnie robi się to przy pomocy korytka do spoinowania i szpachelki, którą wciska się zaprawę między cegły. Spoiny musi być tyle, żeby zetknęła się z zaprawą murarską, i aby lekko wystawała za okładzinę. Pozostałą część masy ściąga się szpachelką. Spoina musi być mocno dociśnięta i wygładzona. Najpierw wypełnia się spoiny poziome, a następnie pionowe. Na koniec trzeba bardzo ostrożnie zamieść ścianę delikatną szczotką, uważając, żeby zaprawa nie przyczepiła się do niej i nie została naniesiona na cegły.

Impregnować czy nie?

Jedną z największych zalet cegieł klinkierowych jest to, że nie wymagają one żadnej konserwacji. Wystarczy zmyć elewację czystą wodą za pomocą myjki ciśnieniowej, a będzie wyglądać jak świeżo wymurowana. Dobrze zrobiona elewacja z klinkieru nie wymaga też impregnacji. Ze względu na bardzo niską nasiąkliwość, klinkier nie wchłania trwale brudu czy wilgoci.

Jeśli mimo wszystko zdecydujemy się na impregnat, powinniśmy wybrać specjalistyczny środek do klinkieru, a przy nakładaniu przestrzegać instrukcji producenta impregnatu. Warto też najpierw wypróbować go na mało widocznym fragmencie muru, ponieważ może on nieco zmienić powierzchnię i kolor cegły.

Jak walczyć z wykwitami

Jeśli fugi nie są zrobione prawidłowo i do wnętrza muru dostaje się woda, sole zawarte w zaprawie rozpuszczają się. Woda wraz z solami przemieszcza się mikroskopijnymi kapilarami na zewnątrz muru. Tam woda odparowuje, a rozpuszczone w niej związki chemiczne pozostają na powierzchni cegieł w postaci brzydkich białych zacieków.

Aby uniknąć wykwitów, cegły trzeba chronić przed wilgocią - zarówno przed murowaniem, jak i w trakcie prac. Prace murarskie najlepiej wykonywać w suche, ciepłe dni. Należy też uważać na konsystencję zaprawy - nie może być zbyt rzadka.

Jeśli - mimo starań wykonawcy - na murze z czasem pojawią się wykwity, można z nimi walczyć. Przede wszystkim należy zlikwidować przyczynę ich powstawania, czyli zabezpieczyć ścianę przed wilgocią. Później elewację trzeba wyczyścić z wykwitów: najpierw wyszczotkować na sucho, a następnie zmyć ciepłą wodą z myjki ciśnieniowej. Jeśli to nie pomoże, należy zastosować specjalistyczne preparaty do usuwania wykwitów z cegły klinkierowej. Trzeba je stosować zgodnie z instrukcją, a przed użyciem (podobnie jak przy impregnacie) zrobić próbę na niewidocznym fragmencie muru. Do usuwania bardzo trudnych wykwitów najlepiej zatrudnić specjalistyczną ekipę.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>