Pelargonia - Pelargonium
Mimo że już nieco się opatrzyły, nie warto z nich rezygnować. Rośliny te mają bowiem wyjątkowo wiele zalet, a ich kwiaty o jaskrawych kolorach w bogatej gamie czerwieni, różu i bieli mogą stworzyć piękną oprawę dla naszego balkonu.
Pelargonie obficie kwitną od chwili posadzenia aż do pierwszych mrozów. Urodziwe są także ich liście - gęste, intensywnie zielone, u niektórych odmian niemal tak barwne jak kwiaty. Niektóre gatunki ładnie pachną - cytryną, miętą, jabłkami. Kolejna zaleta tych roślin to różnorodny pokrój: odmiany pelargonii rabatowych tworzą sztywne, proste pędy, natomiast bluszczolistne przewieszają się przez skrzynki.
Królewskiej urodzie nie towarzyszą królewskie wymagania - pelargonie są naprawdę niewybredne. Znoszą zarówno silne nasłonecznienie, jak i półcień (choć przy niedoborze słońca słabiej kwitną) i należą do roślin dość odpornych na choroby i szkodniki. Gdy inne gatunki zmarnieją, puste miejsce w skrzynce można wypełnić, sadząc właśnie pelargonie - gwarantuje to ładny wygląd balkonu przez cały sezon. Ponadto, co także się liczy - łatwo je przechować przez zimę i rozmnażać w domu.
Sposób na sukces
Aby rośliny obficie się rozrastały i tworzyły bujną masę kwiatów, potrzebują dużo wody i pokarmu.
Każde ograniczenie diety odbija się na ich wyglądzie. Największy kłopot sprawia podlewanie. Jeśli w skrzynce brakuje wody, szybko wzrasta stężenie soli mineralnych, co może powodować uszkodzenia korzeni. Co gorsza, wyschnięte podłoże trudno chłonie wodę, która w czasie podlewania wypływa przez otwory w dnie, a bryła korzeniowa pozostaje sucha. Natomiast długotrwałe deszcze wypłukują nawozy, wyjaławiając ziemię. Na wszystko jednak jest sposób.
Posadź kwiaty w specjalnych pojemnikach z otworami umieszczonymi na wypukłych bolcach, kilka centymetrów powyżej dna. Ponad otworami powinna znajdować się ażurowa przegroda (można ją zastąpić agrowłókniną ułożoną na warstwie keramzytu), na którą sypiemy ziemię ogrodniczą. Pozwala to na gromadzenie się na dnie pojemnika zapasu wody - nie styka się ona bezpośrednio z podłożem (co grozi zalaniem korzeni), a jedynie wolno do niego podsiąka.
Zrób otwory odpływowe w zwykłych skrzynkach i nasyp warstwę drenażu na dno, np. żwiru, keramzytu lub potłuczonych doniczek.
Dodaj do ziemi hydrożelu - substancji chłonącej wodę. Podczas suszy hydrożel pozostaje wilgotny, a w czasie długotrwałych opadów zachowuje gruzełkowatą strukturę, co gwarantuje dobre napowietrzenie korzeni.
Umieść w glebie sporo nawozu o przedłużonym działaniu w postaci koreczków lub otoczkowanych granulek - rośliny nie zostaną ani przenawożone, ani pozbawione składników odżywczych.
Zostaw w skrzynce przestrzeń, by rośliny miały się gdzie rozrastać. Nie sadź ich gęściej niż co 25 cm.
Podlewaj kwiaty, gdy tylko powierzchnia ziemi przeschnie. Jeśli skrzynka nie ma podwójnego dna, a podłoże nie zawiera hydrożelu, w czasie upałów dostarczaj roślinom wodę dwa razy dziennie - rano i wieczorem.
Jeżeli nie stosujesz nawozów długodziałających, po dwóch tygodniach od obsadzenia skrzynek zacznij zasilać kwiaty odżywkami płynnymi. Rób to co 7-10 dni.
Gdy rośliny wolniej rosną i mniej obficie kwitną - np. po ulewnych deszczach - dostarczaj im niewielkich dawek nawozu w postaci roztworu przy każdym podlewaniu albo (zwłaszcza jeśli wciąż pada deszcz) rozsyp nieco nawozu w proszku lub w granulkach.
Przyglądaj się kwiatom. Usuwaj liście, na których tworzą się jakiekolwiek plamy. Jeżeli pojawią się szkodniki, opryskaj rośliny preparatem owadobójczym lub zastosuj środki doglebowe w formie pałeczek albo tabletek.
Królewskiej urodzie nie towarzyszą królewskie wymagania - pelargonie są naprawdę niewybredne. Znoszą zarówno silne nasłonecznienie, jak i półcień (choć przy niedoborze słońca słabiej kwitną) i należą do roślin dość odpornych na choroby i szkodniki. Gdy inne gatunki zmarnieją, puste miejsce w skrzynce można wypełnić, sadząc właśnie pelargonie - gwarantuje to ładny wygląd balkonu przez cały sezon. Ponadto, co także się liczy - łatwo je przechować przez zimę i rozmnażać w domu.
Sposób na sukces
Aby rośliny obficie się rozrastały i tworzyły bujną masę kwiatów, potrzebują dużo wody i pokarmu.
Każde ograniczenie diety odbija się na ich wyglądzie. Największy kłopot sprawia podlewanie. Jeśli w skrzynce brakuje wody, szybko wzrasta stężenie soli mineralnych, co może powodować uszkodzenia korzeni. Co gorsza, wyschnięte podłoże trudno chłonie wodę, która w czasie podlewania wypływa przez otwory w dnie, a bryła korzeniowa pozostaje sucha. Natomiast długotrwałe deszcze wypłukują nawozy, wyjaławiając ziemię. Na wszystko jednak jest sposób.
