Floksy - parada kształtów i kolorów

Floksy mają opinię roślin mało wymagających i trwałych - ta ostatnia cecha dotyczy oczywiście gatunków bylinowych, ale w ogrodach uprawiamy też jednoroczne. Chociaż różnią się wysokością i porą rozwoju pąków, mają podobnie zbudowane kwiaty, złożone z pięciu płatków. Polska nazwa tej rośliny - płomyk - podobnie jak łacińska phlox (płomień) nawiązuje do intensywnych kolorów kwiatów. Płatki floksów wybarwiają się na różowo, fioletowo, karminowo, rzadziej na biało bądź niebiesko. Niektóre kwiaty mają oczko pośrodku.

Wiosenne dywany

Wszystkie floksy o pokroju płożącym to gatunki wieloletnie. Nadają się na skalniaki oraz obrzeża rabat. Można je też sadzić na murkach kwiatowych oraz na pasach zieleni przy wjeździe do garażu. Rośliny te najobficiej kwitną w słońcu i w półcieniu.

<li> Floks szydlasty (Phlox subulata ) jest najbardziej znanym gatunkiem ścielącym się po ziemi. Jego pędy pokryte są sztywnymi, zimozielonymi liśćmi. Tworzy gęste poduchy o wysokości 10-15 cm. Najpiękniej wygląda w kwietniu i w maju, gdy pokrywa się białymi, różowymi lub liliowymi kwiatami. Kępy tego floksa zwykle po 4-5 latach ogałacają się w środku. Proces ten można opóźnić, co roku skracając łodyżki, gdy roślina przekwitnie. Jeśli jednak "wyłysieje", trzeba ją odmłodzić. Najlepiej wówczas sporządzić sadzonki. W sierpniu ścinamy odcinki pędów długości 3-4 cm i ukorzeniamy w skrzynce z wilgotnym piaskiem. Podczas bezśnieżnych, ale ostrych zim floksy szydlaste wymagają okrycia, np. gałązkami iglaków.

<li> Floks rozłogowy (Phlox stolonifera ) jest podobny do szydlastego, jednak ma wyższe (25 cm) pędy kwiatowe. Błękitne, bladoliliowe albo różowe kwiaty rozwijają się od kwietnia do czerwca. Roślina rozrasta się dzięki rozłogom. Rozmnażamy ją przez podział kęp.

<li> Floks kanadyjski (Phlox divaricata ) tworzy luźne kępki płożących się pędów, a jego kwiatostany wyrastają na wysokość 25-45 cm. Różowe bądź niebieskie kwiaty ukazują się w maju. Rozmnażamy go przez podział.

<li> Floks śnieżny (Phlox covillei ) tworzy niskie poduchy, kwitnie w maju. Jest rarytasem skalnych ogródków. Rozmnaża się go z sadzonek lub przez podział roślin matecznych.

Król wiejskich ogrodów

Taki tytuł może nosić bez wątpienia floks wiechowaty (Phlox paniculata ). Jego kwiaty można zauważyć niemal w każdym wiejskim ogrodzie od lipca do września. Wyrastają na wzniesionych łodygach, osiągających, zależnie od odmiany, od 70 do 120 cm wysokości. Roślina ta ma niewielkie wymagania. Dobrze się czuje w pełnym słońcu i w półcieniu. Znosi krótkotrwałą suszę. Jest przy tym długowieczna i kwitnie co roku, wydzielając miły zapach.

Floks ten łatwo się sam rozsiewa. Jego siewki mogą mieć kwiaty w różnych kolorach. Rozmnaża się też przez podział kęp (po kwitnieniu).

Na jeden sezon

Gatunkiem jednorocznym, a więc rozmnażanym co roku z nasion, jest floks drummonda (Phlox drummondii ). Chociaż podobny do floksa wiechowatego, jest od niego znacznie niższy (30-50 cm). Nadaje się na słoneczne rabaty. Odmiany o lekko zwisających pędach, a także karłowe (15-20 cm) najlepiej sadzić w pojemnikach. Aby floks ten mógł zakwitnąć w czerwcu, jego nasiona trzeba wysiać na parapecie już w marcu albo kupić gotową rozsadę w maju.

Najnowsze osiągnięcie hodowców to Surphlox. Powstał ze skrzyżowania różnych gatunków floksów. Przeznaczony jest na słoneczne balkony, zwłaszcza do wiszących doniczek. Na rabacie ścieli się po ziemi. Ma kwiaty białe, różowe i karminowe, niektóre z oczkiem w kontrastowym kolorze. Surflox dostępny jest tylko w postaci rozsady.

Kłopoty z floksami

Największym problemem jest mączniak prawdziwy. Biały nalot jego grzybni szpeci liście, porażone rośliny słabiej kwitną. Z chorobą trzeba walczyć, gdy tylko zauważymy jej pierwsze objawy. Floksy opryskujemy 2-3-krotnie co 7-10 dni jednym z preparatów: Amistar, Biochikol lub Folicur. Jeśli nie pomożemy roślinom, mogą zginąć (zwłaszcza gdy przez dłuższy czas utrzymuje się wilgotna pogoda).

Spośród szkodników najbardziej dokuczliwe są przędziorki. Wysysają sok z tkanek, powodując powstawanie na liściach plamek i marmurkowych przebarwień. Rośliny opryskujemy środkiem Karate Zeon, Polysect lub Talstar. Po 7-10 dniach czynność tę powtarzamy.

Z Ameryki Północnej

W Polsce w stanie dzikim nie występuje żaden z około 60 poznanych dotychczas gatunków floksów, a jedynie ich kuzyn z tej samej rodziny wielosiłowatych (Polemoniaceae ) - wielosił błękitny.

Amerykańskim rodowodem legitymuje się większość uprawianych u nas floksów. Ogrodnicy i hodowcy nie poprzestali jednak na wprowadzeniu do ogrodów dzikich gatunków. Każdy z tutaj opisanych występuje w różnych odmianach.

Głodomory

Wszystkie gatunki floksów najlepiej rozwijają się w żyznym, przepuszczalnym podłożu. Dlatego przed posadzeniem roślin warto zmieszać ziemię z kompostem. Gatunki wieloletnie zasilamy kilkakrotnie wiosną i wczesnym latem. Floks Drummonda oraz Surphlox dokarmiamy, dopóki tworzą kwiaty. Używamy nawozu do roślin ogrodowych, może to być np. Agrecol Ogrodowy Uniwersalny lub Azofoska.