Magnolie - krucha uroda i orientalny wdzięk
Mają urodę dalekowschodnich piękności. Ich kwiaty wyglądają jakby były nie z tej ziemi. Robią wrażenie niezwykle delikatnych, ale w naszym klimacie czują się dobrze i ładnie rosną. Dlatego warto mieć w ogrodzie choć jedną magnolię.
Wśród magnolii można znaleźć zarówno niewielkie krzewy, jak i duże drzewa osiągające wysokość kilkunastu metrów. Dzięki temu zróżnicowaniu wielkości magnolie mogą się pojawić dosłownie w każdym ogrodzie.
Piękne i uniwersalne
Duże drzewa i rozłożyste krzewy są doskonałym elementem dekoracyjnym zieleni miejskiej. W ogrodach takie okazy pięknie wyglądają jako soliści, np. na zielonym tle trawnika.
Odmiany, które osiągają małe rozmiary, mogą być intrygującą ozdobą nawet mikroskopijnych ogrodów. Można je sadzić pojedynczo albo w grupach po kilka sztuk. Przez wiele lat mogą rosnąć w dużych pojemnikach, dodając uroku tarasom lub balkonom.
Magnolie zachwycają zawsze - niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z rośliną drobno- czy wielkokwiatową. Do rodzaju Magnolia należy kilkadziesiąt gatunków, a każdy z nich reprezentowany jest przez dziesiątki odmian. W wyniku prac hodowlanych powstają wciąż nowe. Jedno je łączy: zakwitają właśnie teraz. Już wkrótce będziemy mogli podziwiać ich niezwykle piękne kwiaty.
Majestat bieli i różu
Jednym z najpiękniejszych mieszańców jest Magnolia soulangeana 'Rustica Rubra'. To niewielkie drzewko (dorastające do wysokości 3-5 m) kwitnie niezwykle obficie i długo. Ma duże, pękate kwiaty o mięsistych płatkach - z zewnątrz ciemnoróżowych, od środka białych. Kwiaty pojawiają się w kwietniu i maju, zanim rozwiną się liście. 'Rustica Rubra' wygląda wówczas jak niezwykły bukiet. Później jej ozdobą są bardzo dekoracyjne owoce, które jesienią przebarwiają się na czerwono. Doskonale prezentuje się nad wodą. Może rosnąć pojedynczo albo w grupie z innymi mieszańcami z grupy soulangeana (wówczas drzewka sadzić należy w odstępach 4-5 m).
Znakomitym sąsiedztwem dla biało-różowej 'Rustica Rubra' jest śnieżnobiała Magnolia soulangeana 'Lennei Alba', jedna z najpiękniejszych białych odmian. Ma wytworne, duże kwiaty o mięsistych płatkach. Kwitnie równie obficie i ma podobne rozmiary. Zawiązuje okazałe owoce (ich długość dochodzi do 25 cm!), które jesienią stają się karminowe. Nawet amatorzy mogą ją rozmnażać z wysiewanych wiosną nasion.
Bardzo ładny pokrój ma Magnolia soulangeana 'Alexandrina'. Po dziesięciu latach dorasta zaledwie do wysokości 3-5 m. Jej wielkie kwiaty w kształcie kielichów o biało-różowych płatkach delikatnie pachną. 'Alexandrina' co roku obficie kwitnie wiosną, a latem często powtarza kwitnienie.
W papieskiej kolorystyce
Wyjątkowo odporna na mróz jest Magnolia kobus, która rośnie szybko i silnie. Już na początku kwietnia na bezlistnych gałązkach pojawiają się czysto białe kwiaty. Starsze egzemplarze często zawiązują nasiona. W szkółkach można kupić trzy-, czteroletnie egzemplarze już z pąkami kwiatowymi.
Magnolia kobus i jej mieszańce regularnie co roku obficie kwitną i mają ładny zwarty pokrój. Nadają się do dużych ogrodów, gdyż są to spore drzewa (dorastające do 12-15 m). Znakomicie sprawdzają się w parkach i na miejskich skwerach. Wyjątkowo pięknie prezentują się posadzone pojedynczo.
Regularny stożkowy kształt korony ma odporna na warunki miejskie 'Wada's Memory'. Wczesną wiosną rodzi białe, szeroko otwierające się kwiaty o średnicy kilkunastu centymetrów, które bardzo przyjemnie pachną. Później ozdobą drzewa są purpurowe liście, jesienią przebarwiające się na żółto.
Piramidalną koronę ma bardzo odporna na mróz, dorastająca do wysokości 7-8 m 'Elizabeth'. Wczesną wiosną przed rozwojem liści wydaje pachnące, kremowe kwiaty. Warto znaleźć dla niej wyeksponowane miejsce w ogrodzie.
W miniskali
Wśród magnolii znajdziemy także wiele niedużych krzewów, które z powodzeniem możemy sadzić w małych ogrodach, a nawet w donicach na balkonach i tarasach. Jeśli decydujemy się na uprawę w pojemnikach, pamiętajmy, że muszą być duże i właściwie zabezpieczone na zimę.
Barwną mozaikę stworzy grupa niskich krzewiastych magnolii posadzonych w odstępach 3-5 m, np. odmiany 'George Henry Kern'. Jest to jedna z najwolniej rosnących magnolii. Kwitnie obficie już w młodym wieku. W kwietniu całe pędy obsypane są pięknie uformowanymi ciemnoróżowymi kwiatami. Liście rozwijają się później. W pojedynkę można natomiast sadzić 'Gold Star' - niewielkie drzewko dorastające do wysokości 3 m. Kremowe, szeroko otwierające się kwiaty o średnicy około 10 cm pojawiają się dopiero pod koniec kwietnia. Wyróżnia się pięknymi liśćmi w kolorze burgunda, które z czasem zielenieją.
Kwiaty jak pompony
Godną polecenia odmianą do małych ogrodów jest Magnolia loebneri 'Powder Puff' (co można by przetłumaczyć jako "puszek do pudru"). Jej śnieżnobiałe, wspaniale pachnące kwiaty mają nawet po 25 płatków i sprawiają wrażenie pełnych. Krzew rośnie powoli.
Podobna do 'Powder Puff' jest magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata) 'Shi Banchi Rosea'. Ma pełne jasnoróżowe kwiaty, które pojawiają się w kwietniu, zanim rozwiną się liście. Inna odmiana magnolii gwiaździstej 'Kikuzaki' ma drobne biało-różowe kwiaty, które mogą mieć po 30 płatków. Rośnie wolno i co roku bardzo obficie kwitnie. Doskonale wygląda w grupie z innymi odmianami o niewielkich rozmiarach.
Jak pielęgnować magnolie
Wszystkie opisane w tym artykule odmiany magnolii nadają się do uprawy w Polsce. Rosną w mojej kolekcji od wielu lat. Są wystarczająco wytrzymałe na mróz, choć wymagają okrywania korzeni na zimę. Młode egzemplarze trzeba u podstawy obsypać warstwą trocin, kory lub torfu o grubości 25-30 cm, starszym wystarczy okrywa o grubości 10 cm.
Magnolie wymagają gleby przepuszczalnej, żyznej i lekko kwaśnej (pH 5,0-6,0). W sezonie warto je nawozić, ale uwaga - nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Najlepsze są preparaty wieloskładnikowe lub nawozy wolnodziałające.
Często spotykam się z poglądem, że magnolii nie należy ciąć. Poniekąd jest on słuszny. Silnie cięte egzemplarze wypuszczają wiele pędów jednorocznych, które w następnym roku nie zakwitają. Można więc przyciąć magnolię, aby nadać jej ładną formę, ale trzeba pamiętać, że zabieg ten opóźni lub ograniczy kwitnienie w kolejnym sezonie. Rany po cięciach zabezpieczamy farbą emulsyjną z dodatkiem środków grzybobójczych lub gotowymi preparatami.
Piękne i uniwersalne
Duże drzewa i rozłożyste krzewy są doskonałym elementem dekoracyjnym zieleni miejskiej. W ogrodach takie okazy pięknie wyglądają jako soliści, np. na zielonym tle trawnika.
Odmiany, które osiągają małe rozmiary, mogą być intrygującą ozdobą nawet mikroskopijnych ogrodów. Można je sadzić pojedynczo albo w grupach po kilka sztuk. Przez wiele lat mogą rosnąć w dużych pojemnikach, dodając uroku tarasom lub balkonom.
Magnolie zachwycają zawsze - niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z rośliną drobno- czy wielkokwiatową. Do rodzaju Magnolia należy kilkadziesiąt gatunków, a każdy z nich reprezentowany jest przez dziesiątki odmian. W wyniku prac hodowlanych powstają wciąż nowe. Jedno je łączy: zakwitają właśnie teraz. Już wkrótce będziemy mogli podziwiać ich niezwykle piękne kwiaty.
Majestat bieli i różu
Jednym z najpiękniejszych mieszańców jest Magnolia soulangeana 'Rustica Rubra'. To niewielkie drzewko (dorastające do wysokości 3-5 m) kwitnie niezwykle obficie i długo. Ma duże, pękate kwiaty o mięsistych płatkach - z zewnątrz ciemnoróżowych, od środka białych. Kwiaty pojawiają się w kwietniu i maju, zanim rozwiną się liście. 'Rustica Rubra' wygląda wówczas jak niezwykły bukiet. Później jej ozdobą są bardzo dekoracyjne owoce, które jesienią przebarwiają się na czerwono. Doskonale prezentuje się nad wodą. Może rosnąć pojedynczo albo w grupie z innymi mieszańcami z grupy soulangeana (wówczas drzewka sadzić należy w odstępach 4-5 m).
Znakomitym sąsiedztwem dla biało-różowej 'Rustica Rubra' jest śnieżnobiała Magnolia soulangeana 'Lennei Alba', jedna z najpiękniejszych białych odmian. Ma wytworne, duże kwiaty o mięsistych płatkach. Kwitnie równie obficie i ma podobne rozmiary. Zawiązuje okazałe owoce (ich długość dochodzi do 25 cm!), które jesienią stają się karminowe. Nawet amatorzy mogą ją rozmnażać z wysiewanych wiosną nasion.
Bardzo ładny pokrój ma Magnolia soulangeana 'Alexandrina'. Po dziesięciu latach dorasta zaledwie do wysokości 3-5 m. Jej wielkie kwiaty w kształcie kielichów o biało-różowych płatkach delikatnie pachną. 'Alexandrina' co roku obficie kwitnie wiosną, a latem często powtarza kwitnienie.
W papieskiej kolorystyce
Wyjątkowo odporna na mróz jest Magnolia kobus, która rośnie szybko i silnie. Już na początku kwietnia na bezlistnych gałązkach pojawiają się czysto białe kwiaty. Starsze egzemplarze często zawiązują nasiona. W szkółkach można kupić trzy-, czteroletnie egzemplarze już z pąkami kwiatowymi.
Magnolia kobus i jej mieszańce regularnie co roku obficie kwitną i mają ładny zwarty pokrój. Nadają się do dużych ogrodów, gdyż są to spore drzewa (dorastające do 12-15 m). Znakomicie sprawdzają się w parkach i na miejskich skwerach. Wyjątkowo pięknie prezentują się posadzone pojedynczo.
Regularny stożkowy kształt korony ma odporna na warunki miejskie 'Wada's Memory'. Wczesną wiosną rodzi białe, szeroko otwierające się kwiaty o średnicy kilkunastu centymetrów, które bardzo przyjemnie pachną. Później ozdobą drzewa są purpurowe liście, jesienią przebarwiające się na żółto.
Piramidalną koronę ma bardzo odporna na mróz, dorastająca do wysokości 7-8 m 'Elizabeth'. Wczesną wiosną przed rozwojem liści wydaje pachnące, kremowe kwiaty. Warto znaleźć dla niej wyeksponowane miejsce w ogrodzie.
W miniskali
Wśród magnolii znajdziemy także wiele niedużych krzewów, które z powodzeniem możemy sadzić w małych ogrodach, a nawet w donicach na balkonach i tarasach. Jeśli decydujemy się na uprawę w pojemnikach, pamiętajmy, że muszą być duże i właściwie zabezpieczone na zimę.
Barwną mozaikę stworzy grupa niskich krzewiastych magnolii posadzonych w odstępach 3-5 m, np. odmiany 'George Henry Kern'. Jest to jedna z najwolniej rosnących magnolii. Kwitnie obficie już w młodym wieku. W kwietniu całe pędy obsypane są pięknie uformowanymi ciemnoróżowymi kwiatami. Liście rozwijają się później. W pojedynkę można natomiast sadzić 'Gold Star' - niewielkie drzewko dorastające do wysokości 3 m. Kremowe, szeroko otwierające się kwiaty o średnicy około 10 cm pojawiają się dopiero pod koniec kwietnia. Wyróżnia się pięknymi liśćmi w kolorze burgunda, które z czasem zielenieją.
Kwiaty jak pompony
Godną polecenia odmianą do małych ogrodów jest Magnolia loebneri 'Powder Puff' (co można by przetłumaczyć jako "puszek do pudru"). Jej śnieżnobiałe, wspaniale pachnące kwiaty mają nawet po 25 płatków i sprawiają wrażenie pełnych. Krzew rośnie powoli.
Podobna do 'Powder Puff' jest magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata) 'Shi Banchi Rosea'. Ma pełne jasnoróżowe kwiaty, które pojawiają się w kwietniu, zanim rozwiną się liście. Inna odmiana magnolii gwiaździstej 'Kikuzaki' ma drobne biało-różowe kwiaty, które mogą mieć po 30 płatków. Rośnie wolno i co roku bardzo obficie kwitnie. Doskonale wygląda w grupie z innymi odmianami o niewielkich rozmiarach.
Jak pielęgnować magnolie
Wszystkie opisane w tym artykule odmiany magnolii nadają się do uprawy w Polsce. Rosną w mojej kolekcji od wielu lat. Są wystarczająco wytrzymałe na mróz, choć wymagają okrywania korzeni na zimę. Młode egzemplarze trzeba u podstawy obsypać warstwą trocin, kory lub torfu o grubości 25-30 cm, starszym wystarczy okrywa o grubości 10 cm.
Magnolie wymagają gleby przepuszczalnej, żyznej i lekko kwaśnej (pH 5,0-6,0). W sezonie warto je nawozić, ale uwaga - nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Najlepsze są preparaty wieloskładnikowe lub nawozy wolnodziałające.
Często spotykam się z poglądem, że magnolii nie należy ciąć. Poniekąd jest on słuszny. Silnie cięte egzemplarze wypuszczają wiele pędów jednorocznych, które w następnym roku nie zakwitają. Można więc przyciąć magnolię, aby nadać jej ładną formę, ale trzeba pamiętać, że zabieg ten opóźni lub ograniczy kwitnienie w kolejnym sezonie. Rany po cięciach zabezpieczamy farbą emulsyjną z dodatkiem środków grzybobójczych lub gotowymi preparatami.
- Więcej o:
- donice z kwiatami
