Piwonie. Czar piwonii

Wiosna na odchodnym sprawia nam iście królewski prezent. Na przełomie maja i czerwca nastaje czas piwonii. Tych urzekających kwiatów o innych porach roku nie spotkamy ani w ogrodach, ani w kwiaciarniach. Cieszmy się więc nimi, poddajmy się ich czarowi, zanim z nadejściem kalendarzowego lata znikną z naszych ogrodów. A jest co podziwiać. Do popularnych od lat gatunków bylinowych coraz liczniej dołączają piwonie będące długowiecznymi krzewami. Rarytasy znajdziemy wśród jednych i drugich!

Zobacz gatunki i odmiany piwonii

Zniewalają wdziękiem

Piwonia chińska (Paeonia lactiflora) rośnie dziko w Chinach i na Syberii. Jest okazałą byliną - dorasta bowiem do metrowej wysokości. Wiosną na wierzchołkach pędów tworzy kilka kulistych pąków, które, zazwyczaj na początku czerwca, osiągają wielkość piłeczki pingpongowej, po czym w ciągu kilku godzin rozwijają się w kwiat o średnicy 10-15 cm! Kwiaty mogą być pojedyncze, niektórzy uważają, że to one prezentują najwyższą, bo pełną prostoty, elegancję, półpełne, z licznymi płatkami otaczającymi złocisty wieniec pręcików, i pełne, składające się z samych jednakowo długich płatków. U niektórych odmian środkowe okółki mogą też być krótsze - wówczas powstaje kwiat anemonowy. Do tej różnorodności hodowcy dodali liczne odcienie różu, purpury, fioletu, oraz biel i kompozycje dwu, a nawet trzech barw - nic więc dziwnego, że odmiany wywodzące się od piwonii chińskiej liczy się w tysiącach. Najbardziej zdumiewające są nowe kreacje w niewystępującym dotąd u tego gatunku kolorze żółtym i pomarańczowym. Jakby tego było mało, wszystkie piwonie wspaniale pachną. Podobny typ urody prezentuje pochodząca z Europy Południowej i Azji Mniejszej równie pięknie pachnąca piwonia lekarska (P. officinalis), zwana popularnie majówką, która jest nieco niższa, (około 60 cm wysokości) i na pędach zawiązuje tylko po jednym pąku. Nie ma dużo odmian, ale zakwita wcześnie, zazwyczaj pod koniec maja, i to ona w naszych ogrodach rozpoczyna piwoniowy spektakl.

Co lubią piwonie bylinowe

Intrygują odmiennością

Znacznie rzadziej w ogrodach, głównie na skalniakach, występuje bylinowa piwonia delikatna (P. tenuifolia), która w naturze ma podobny zasięg występowania co piwonia lekarska. Rzeczywiście jest filigranowa - dorasta tylko do wysokości 50 cm i tworzy mocno powcinane, podobne do kopru liście. Na każdym pędzie rozwija jeden intensywnie purpurowy kwiat. Naturalne formy mają pojedynczy okółek płatków, ale jest też odmiana pełna. Do rzadkości należy również pochodzący z Kaukazu inny bylinowy gatunek - piwonia Młokosiewicza (P. mlokosewitschii). Kwitnie cytrynowożółto, ale jej kwiaty, jak na piwonię, nie są zbyt duże (około 8 cm średnicy). Dorasta do 75 cm wysokości. Oba te rarytasy kwitną w maju.

Imponują ogromem

Piwonia krzewiasta, zwana też drzewiastą, (P. suffruticosa) to prawdziwa piwoniowa królowa. Pochodzi z Chin, i to Chińczycy przodują w hodowli jej odmian. Nic dziwnego, zajmują się tym od dwóch tysiącleci. Kwiaty tego gatunku są tak duże, że nie mieszczą się na dłoniach (do 25 cm średnicy). Mają przeróżne barwy - oprócz różnorodnych odcieni purpury, różu i bieli są też żółte, pomarańczowe, lila i niebieskie! Na każdym okazie tworzy się ich mnóstwo, a że krzewy dorastają, co prawda po wielu latach, nawet do 2 m wysokości, sprawiają niesamowite wrażenie. W dodatku roztaczają wokół wspaniały zapach. W Polsce kwitną w połowie maja, czyli dwa tygodnie przed piwoniami chińskimi.

Co lubią piwoniowe krzewy