Ogród dla seniora. Ogród dla osoby na wózku. Ogród bez barier

Ogród dla osoby na wózku

W takiej przyjaznej krainie rośliny nie wychodzą z rabat na ścieżki, nie zwisają nisko nad alejkami, nie tarasują przejść, a ławki, murki i inne elementy małej architektury umieszczone są tak, by ryzyko uderzenia czy potknięcia było jak najmniejsze. Absolutnym priorytetem jest bezpieczeństwo i wygoda ogrodnika. Aby nie musiał się schylać lub wstawać z wózka, rośliny sadzi się na podwyższonych rabatach, a gniazdka i krany montuje w miejscach, do których łatwo sięgnąć. Ścieżki są zaprojektowane w taki sposób, żeby można było manewrować wózkiem, a dzięki odpowiedniemu wyprofilowaniu nie zbiera się na nich woda, która zwiększa ryzyko poślizgu. Trawa, żwir i kostka brukowa nie mają szansy pojawić się na nawierzchni, bo zbytnio utrudniają chodzenie i poruszanie się na wózku. W tej roli nie wystąpi też śliskie po deszczu drewno, za to sprawdza się beton, któremu łatwo nadać szorstką fakturę.

Z kolei w ogrodzie osoby niedowidzącej powinna się znaleźć chociaż jedna kaskadka czy fontanna - plusk wody będzie swoistym drogowskazem. Ponieważ zaś wady wzroku zazwyczaj rekompensuje wyostrzony słuch, węch i dotyk, rośliny i elementy małej architektury warto dobierać tak, by kompozycja działała na pozostałe zmysły.

Podwyższone rabaty

Horyzont osoby na wózku przebiega na wysokości 1,2-1,4 m, rośliny w ogrodzie bez barier powinny więc rosnąć na podwyższonych (ok. 60 cm) rabatach, na tyle szerokich, by łatwo było sięgać do kwiatów (76 cm, gdy tylko z jednej strony, 150 cm, gdy z obu stron). Dzięki nim podczas pracy nie trzeba się też schylać ani klęczeć, co jest szczególnie ważne dla osób starszych. Z kolei konstrukcja stołów i blatów roboczych powinna umożliwiać swobodny podjazd wózkiem i zapewniać miejsce na nogi.

Ogród dla osoby słabowidzącej lub niewidomej. Ogród zmysłów

Projektując ogród dla osoby niewidomej lub słabo widzącej, należy zadbać, by był on pełen aromatów i dźwięków. Wybierzmy więc gatunki  pachnące (np. heliotrop, tytoń, maciejka, hiacynt, lilia), rośliny wydające dźwięki (np. pęcherznicę czy czarnuszkę, których suche nasiona szeleszczą na wietrze), szumiące trawy ozdobne, a także rośliny o ciekawej fakturze i kształcie liści oraz kwiatów, po których niewidomy je rozpozna. Zrezygnujmy z gatunków parzących, kłujących i trujących.
Z kolei drzewa owocowe powinny być niewysokie, aby niepełnosprawny ogrodnik sam mógł zebrać owoce.

Ogród dla seniora

Jeśli z ogrodu ma korzystać osoba w podeszłym wieku, przygotujmy dla niej kameralny i wygodny kącik do lektury, drzemki i spokojnego relaksu, osłonięty przed wiatrem, słońcem czy deszczem. W małym ogródku wystarczy fotel ustawiony w cieniu parasola, w dużym ogrodzie idealna będzie altanka lub pawilon z pięknym widokiem na ogród. Mikroklimat takiego miejsca poprawi wodny detal (woda powinna być w ciągłym ruchu, by nie lęgły się w niej komary). Zadbajmy też o oświetlenie - źródło magicznego klimatu i... poczucia bezpieczeństwa.

Ogród dla seniora - bezpieczne nawierzchnie w ogrodzie

W ogrodzie bez barier nie ma stopni, lecz pochylnie o łagodnym spadku, a tam, gdzie trudno uniknąć schodów - stopnice równej szerokości i wysokości oraz solidne barierki. Ścieżki prowadzą prosto do celu (jednokierunkowe mają szerokość min. 1,2 m, a dwukierunkowe - 2 m), a ich faktura jest urozmaicona i zawsze szorstka. Zróżnicowanie nawierzchni można wyczuć pod stopami. W "niebezpiecznych" miejscach, np. na skrzyżowaniach ścieżek lub przed schodami, stanowi to sygnał ostrzegawczy dla niewidomego czy niedowidzącego ogrodnika.