Jak wykonać tynki i wylewki zimą?

Tynki i wylewki zimą

Gdy temperatura spada poniżej 5°C nie wolno tynkować ścian zewnętrznych. Również tynkowanie ścian wewnętrznych powinno być zakończone w takim czasie, by podczas ich wysychania temperatura nie była niższa niż wspomniana. Powoduje to bowiem przemrożenie tynku, co z kolei prowadzi do jego nierównomiernego wysychania, powstawania przebarwień czy pęknięć. Teoretycznie można to robić nawet zimą i nawet podczas niewielkich przymrozków. Jest jednak kilka warunków, które muszą zostać spełnione, aby można było przeprowadzić te prace.

Co zrobić, by można było tynkować zimą?

Znając te uwarunkowania, można zdecydować, czy chce się budować szybko i tynkować ściany zimą. A może jednak lepiej prace wykończeniowe w domu prowadzić tak, by skończyły się najpóźniej pod koniec października? Warto też pamiętać o tym, że podczas tynkowania zimą zalecane jest dodawanie do tynków specjalnych dodatków ułatwiających wykonanie tej pracy w niskiej temperaturze lub stosowanie tynków dostosowanych do takich warunków, co tanie nie jest.

Tynkowanie zimą - najważniejsze zasady

Po jakim czasie można tynkować?

Tynkowanie ścian można rozpocząć dopiero po 3-6 miesiącach po ich wymurowaniu, bo tyle mniej więcej potrzebuje budynek na to, by osiąść.

Jaka jest minimalna temperatura do tynkowania?

Ścian wewnętrznych, tak jak zewnętrznych, nie wolno tynkować w temperaturze niższej niż 5°C, chyba że budynek będzie ogrzewany i nie tylko podczas tynkowania, ale także nocą i w czasie wysychania tynku. Budynek, w którym będziemy tynkować ściany, powinien mieć okna i drzwi oraz być ogrzewany.

Odpowiednie ogrzewanie

Ściany nie mogą być wilgotne, co jest równoznaczne z tym, że powinny być odpowiednio osuszone, czyli trzeba o to zadbać, zanim postanowimy tynkować ściany zimą. Ważne będzie zatem odpowiednie ogrzewanie wnętrz oraz usuwanie z nich wilgoci powstającej podczas wysychania.

Sprawna wentylacja

W budynku, w którym tynkujemy ściany zimą, powinna być sprawna wentylacja, ponieważ trzeba usunąć nadmiar wilgoci wytwarzanej obficie podczas tynkowania i schnięcia ścian. Wietrzenie nie jest najlepszym rozwiązaniem, gdyż powoduje zbyt nagłe zmiany temperatury i może doprowadzić do przemrożenia tynku.

Przygotowania do prac

Zdarza, że wykonawcy dosuszają ściany nagrzewnicami, by szybciej układać kolejne warstwy i rozpocząć malowanie. W efekcie, już po kilku miesiącach, tynk pokrywa się rysami i pęknięciami. Czasem tynk może się odspajać, a na jego powierzchni pojawiają się żółte lub rdzawe plamy.

O czym trzeba pamiętać?

Tynkowanie można rozpoczynać najwcześniej po około 3 miesiącach od wzniesienia ścian. Podczas prac temperatura powinna wynosić 5-25°C, a wilgotność powietrza nie może przekraczać 70%. Ważne są też warunki, w jakich tynk będzie wysychał. Nie można przesadzić z intensywnością wietrzenia pomieszczeń i zbyt gwałtownym suszeniem. W razie zbytniego przesuszenia tynku, można go zrosić wodą.

Jak zabezpieczyć mieszkanie przed tynkowaniem?

Właściwe przygotowanie ścian

Od właściwego przygotowania ścian i sufitów zależy przyczepność tynku, który podczas wiązania nie powinien być zbyt szybko pozbawiany wody. W przeciwnym razie tynk może odspajać się od podłoża i odpadać. Dlatego czasem konieczne jest zastosowanie odpowiednich preparatów gruntujących, wyrównujących chłonność podłoża (dotyczy to na przykład betonu komórkowego) lub poprawiających jego przyczepność (na przykład betonu). Jest to szczególnie ważne przy układaniu tynków gipsowych na stropach monolitycznych. Nie są one natomiast konieczne, gdy ściany są wymurowane z ceramiki lub silikatów.

Zabezpieczenie narożnych ścian i krawędzi drzwi

Naroża ścian i wszystkie krawędzie otworów drzwiowych i okiennych zabezpiecza się przed uszkodzeniem metalowymi listwami. Czasami konieczne jest użycie listew tynkarskich pośrednich dla utrzymania równej warstwy tynku. Z reguły są one potrzebne przy wysokich ścianach o dużej powierzchni, na przykład przy schodach.

Zabezpieczenia przed rdzą i pęknięciami 

Wszelkie metalowe profile użyte do wykonania tynku gipsowego muszą być zabezpieczone antykorozyjnie. Inaczej zaczną rdzewieć, a na ścianie pojawią się rude plamy, których bez skucia i wyrzucenia metalu nie da się pozbyć. W miejscach, gdzie stykają się dwa różne podłoża (na przykład beton i ceramika), mogą pojawić się pęknięcia. Aby temu zapobiec, stosuje się siatkę z włókna szklanego.

Jak zaplanować pracę?

Roboty tynkarskie należy zaplanować tak, aby wykańczanie danego pomieszczenia móc wykonać bez przerw, gdyż nie zaleca się, by na dużej powierzchni łączyć świeży tynk ze stwardniałym.

Rodzaje podkładów pod posadzki

Podkłady pływające

Wylewki robi się na ociepleniu lub podkładzie betonowym podłogi parteru, na ogrzewaniu podłogowym oraz izolacji akustycznej stropów piętra. Najczęściej wykonywane są podkłady pływające oddzielone od ścian i stropu materiałem izolacyjnym - przed wykonaniem wylewek, wzdłuż ścian umieszcza się paski z pianki poliuretanowej lub styropianu, które sięgają na całą wysokość podkładu.

Grubość wylewek

Grubość wylewki podłogowej (wysokość podkładu) zwykle jest podana w projekcie. Od niej i od posadzki, a także innych warstw ułożonych na stropie, zależy finalna grubość podłogi, a co za tym idzie - wysokość pomieszczeń, drzwi i usytuowanie okien. Jastrychy, które są ułożone na ociepleniu lub izolacji akustycznej, zwykle mają grubość do 5 cm. Grubość podkładu pływającego układanego na ogrzewaniu podłogowym zależy od wybranego systemu - zazwyczaj jest to co najmniej 6 cm przy instalacji wodnej i 4 cm przy elektrycznej. Wylewki samopoziomujące służą głównie do wyrównywania powierzchni. Ich grubość zazwyczaj nie przekracza 10 mm.

Zaprawy cementowe i anhydrytowe

Obecnie na rynku chemii budowlanej spośród produktów do wykonania podkładów podłogowych najczęściej są wybierane zaprawy cementowe i anhydrytowe, czyli inaczej gipsowe. Najpopularniejsze są wylewki cementowe, które w przeciwieństwie do szlicht anhydrytowych są odporne na działanie wilgoci. Mieszanina uzupełniona o modyfikowane polimery i twarde kruszywo ma dużą wytrzymałość i bardzo dobrą przyczepność do podłoża. Dlatego wylewki cementowe stosuje się w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności powietrza, czyli w kuchni, łazience czy pralni.

Do podłóg z ogrzewaniem poleca się wylewki anhydrytowe, ponieważ nagrzewają się o wiele szybciej niż cementowe, co ma wpływ na większy komfort użytkowania.