Cebulowe - pielęgnacja

Wszyscy właściciele ogrodów marzą o ukwieconych wiosennych rabatach. Te marzenia mogą się spełnić, pod warunkiem że pomyślimy o tym jesienią. Nadchodzi właśnie cebulkowa gorączka. Miłośnicy kwiatów kwitnących wiosną są już w bojowej gotowości. Cebulki przygotowane, ziemia przekopana i nawieziona. Pozostaje tylko czekać na odpowiedni czas.

Komponując rabatę z roślin cebulowych, najlepiej kierować się tymi samymi zasadami co przy urządzaniu rabat bylinowych. Z przodu sadzimy najniższe gatunki i odmiany, z tyłu okazalsze, pamiętając o odpowiedniej odległości. Najlepszy efekt uzyskuje się, sadząc kilkanaście cebulek tej samej odmiany obok siebie, by, kwitnąc, stworzyły jednobarwną plamę kolorystyczną. Dwie, trzy takie skupiska wystarczą, by powstała nowa kompozycja, która wiosną ożywi nasz ogród.

Terminy sadzenia

Poszczególne gatunki roślin cebulowych potrzebują różnej ilości czasu do ukorzenienia się w podłożu. Dlatego należy sadzić je w określonych terminach. Pod koniec sierpnia - narcyzy i szachownice, we wrześniu - cebulice, krokusy, przebiśniegi i śnieżyce, w październiku - gatunki, które ukorzeniają się najszybciej, czyli tulipany i szafirki.

Podłoże

Rośliny cebulowe lubią lekką, przepuszczalną i żyzną ziemię - lepsza będzie dla nich rabata na piaszczystym podłożu niż na gliniastym, gdzie długo zalega woda z opadów. Ciężką glebę podczas przekopywania należy odpowiednio przygotować, mieszając z piaskiem i ziemią kompostową, które poprawiają strukturę podłoża, rozluźniają je i zapewnią odpowiedni drenaż, dzięki czemu cebulki nie gniją. Aby dodatkowo zabezpieczyć je przed chorobami grzybowymi, przed posadzeniem warto je zaprawić, czyli przez pół godziny moczyć w roztworze środka grzybobójczego.

Głębokość sadzenia

Trzeba ją dostosować do wielkości cebul poszczególnych gatunków. Powinna równać się trzykrotnej wysokości cebulki. Najmniejsze cebulki przebiśniegów, szafirków, krokusów i tulipanów botanicznych umieszczamy na głębokości 7-10 cm, nieco głębiej narcyzy, tulipany i kłącza irysów - 10-15 cm, zaś największe cebulki czosnków ozdobnych, hiacyntów i szachownic nawet na głębokość 20 cm.

Zabezpieczanie na zimę

Cebule prawidłowo posadzonych roślin przed mrozami zdążą się ukorzenić, a czasem także podkiełkować. Dlatego rabaty z cebulowymi powinno się okryć na zimę, najlepiej gałązkami iglaków, korą lub agrowłókniną. Nie używajmy natomiast w tym celu zgrabionych jesienią liści, bo deszcze i śnieg zbiją je w grubą twardą warstwę, która wiosną utrudni kiełkowanie. Okrycie można rozłożyć dopiero po pierwszych przymrozkach. Jeśli zrobimy to wcześniej, na grządkach mogą zagościć myszy i nornice i poczynić w naszej kolekcji niemałe spustoszenie. Zimowe okrycia zdejmujemy z rabat pod koniec marca, po ustąpieniu mrozów. Niewielkie przymrozki nie zaszkodzą cebulkom, nawet jeśli zdążyły już wykiełkować.

Po kwitnieniu

Opadłe z płatków główki kwiatów po przekwitnięciu należy uszczykiwać, aby zawiązujące się owoce nie osłabiały cebul. To ważny zabieg pielęgnacyjny, bo gdy zaczynają rozrastać się liście, rośliny potrzebują dużej ilości składników pokarmowych - w ciągu kilku tygodni muszą odbudować zapasy magazynowane w cebuli. Najlepiej zasilać je w tym czasie łatwo przyswajalnymi nawozami płynnymi. Gdy cebule urosną, liście zaczynają żółknąć i opadać, a roślina wchodzi w stan spoczynku. Zazwyczaj budzi się z niego na krótko jesienią, by przygotować się do nadejścia zimy.

Wykopywać czy nie?

Nie musimy co roku wykopywać wszystkich cebul. Większość gatunków najlepiej wygląda, gdy przez 2-3 lata rośliny pozostają na rabacie - tworzą wtedy zwarte kolorowe łany. Jeśli jednak cebulki zbyt długo rosną w tym samym miejscu, nadmiernie się zagęszczają, drobnieją i przestają wykształcać kwiaty. Żeby temu zapobiec, latem, gdy rośliny stracą liście, cebule wykopuje się i pozostawia na kilka dni do obeschnięcia (łatwiej je wtedy oczyścić z ziemi). Zapakowane w skrzynki i przesypane piaskiem, przechowuje się w suchej piwnicy aż do jesieni, kiedy trafią z powrotem na rabaty. Jedynym gatunkiem, który co roku wymaga wykopywania, jest tulipan. Jego cebulki są jednoroczne, co oznacza, że każdego lata stara cebulka zamiera, a poniżej tworzy się nowa wraz z cebulkami przybyszowymi. Po 2-3 latach znalazłyby się zbyt głęboko, aby mieć siłę na zawiązanie pąków kwiatowych.