Wykładziny dywanowe: układanie
Niezależnie od rodzaju wykładziny dywanowej i sposobu jej montażu, podłoże na którym będziemy ją układać musi być płaskie, gładkie, suche i odkurzone.
Wykładziny najlepiej kupować w jednym kawałku (sprzedawane są w rolkach o szerokości 3,4 i 5 m), który wystarczy na przykrycie całej podłogi w pomieszczeniu. W przeciwnym razie trzeba będzie docinać wykładzinę i łączyć bryty, a te miejsca zawsze są najbardziej narażone na uszkodzenie.
Podłoże. Wykładziny można układać na różnych podłożach - betonowych wylewkach, starych pokryciach drewnianych, wykładzinach elastycznych itp. Warunkiem jest jedynie to, by podłoże było równe, gładkie i czyste.
Jeśli istniejąca posadzka ma duże nierówności lub ubytki, trzeba ją wyrównać i uzupełnić, inaczej w niektórych miejscach wykładzina będzie się szybciej ścierać.
Jeśli chcemy układać ją na zniszczonym parkiecie, najlepiej wyrównać go, przykręcając do niego płyty OSB (miejsca łączeń płyt należy zaszpachlować). Gdy natomiast zamierzamy układać wykładzinę bezpośrednio na lakierowanym parkiecie, pamiętajmy, by najpierw go zagruntować specjalnym środkiem. W przeciwnym razie runo wykładziny może się odbarwić.
Wykładziny dywanowe można układać bezpośrednio na poprawnie wykonanych betonowych wylewkach. W remontowanych pomieszczeniach lepiej wyrównać podłoże masą samopoziomującą.
Przygotowanie wykładziny. Wykładzina dywanowa, podobnie jak drewno, wymaga "leżakowania" przed ułożeniem. W odróżnieniu od drewna, nie pozostawia się jej jednak w fabrycznym opakowaniu, czyli rolce, lecz trzeba rozłożyć ją równo i pozostawić na 24 godziny, by rozprostować zagięcia. Temperatura w pomieszczeniu nie powinna być niższa niż 17oC.
Układanie bezklejowe. To najpopularniejsza metoda układania wykładzin w pokojach. Można ją zastosować, gdy powierzchnia podłogi jest mniejsza niż 20 m2 i rozkładamy na niej wykładzinę w jednym kawałku. Aby pokrycie się nie przesuwało, krawędzie wykładziny wywija się na ściany i mocuje za pomocą listew przypodłogowych.
Mocowanie na taśmę bezklejową. Opisany powyżej sposób układania wykładziny jest wygodny, ale może nie sprawdzić się na przykład w pokoju dziecięcym, gdyż nie zapobiega fałdowaniu się wykładziny na środku pomieszczenia. Metody tej nie powinno się też stosować w pomieszczeniach, w których używane są meble na kółkach. W takich sytuacjach lepsze będzie przytwierdzenie do podłoża za pomocą taśmy dwustronnie klejącej zarówno środkowej części wykładziny, jak i jej krawędzi.
Mocowanie na klej. Ten sposób stosowany jest do układania wykładzin w arkuszach we wnętrzach o powierzchni przekraczającej 20 m2 oraz w korytarzach i na schodach. Do przymocowania pokrycia używa się specjalnego kleju dyspersyjnego (wodorozcieńczalnego), przeznaczonego specjalnie do wykładzin dywanowych.
Sąsiadujące arkusze wykładziny najpierw rozkładamy na podłodze z zakładem około 10 cm, wzdłuż którego będą przycinane. Linie łączenia arkuszy powinny przebiegać prostopadle do kierunku padania światła. Przy ścianach arkusze wywijamy na wysokość 3-5 cm. Po przecięciu i usunięciu ścinków, należy odwinąć arkusze do połowy długości i zabezpieczyć przed przesuwaniem się, obciążając nieodwiniętą części wykładziny.
Na odsłoniętym podłożu rozprowadzamy klej równomierną warstwą (za pomocą stalowej pacy). Na tak pokryte klejem podłoże najpierw nakłada się odwinięte uprzednio połowy arkuszy, dopasowując je dokładnie na styku, a następnie starannie dociska.
Po przyklejeniu wykładziny, pomieszczenia trzeba wietrzyć, aż zniknie charakterystyczny zapach kleju.
Wykończenie brzegów
Wykładziny pod ścianami zabezpiecza się zwykle listwami z drewna lub MDF-u, ukrywając pod nimi niezbyt estetyczne krawędzie. Jeśli wykładzina ma łączyć się z innym materiałem posadzkowym, na linii styku mocuje się specjalną listwę (pamiętając o odpowiednim przygotowaniu podłoża, jeśli pokrycia różnią się grubością).
Jeżeli natomiast w wykładzinie konieczne jest wykonanie otworu (na przykład na słup konstrukcyjny), wycina się go ostrym nożem, a brzegi - podobnie jak przy ścianach - osłania listwami.
Pamiętajmy, że wykładziny tkane wymagają precyzyjnego docinania ostrym nożem wzdłuż stalowej listwy - nie wolno rozcinać pętli runa, lecz ciąć zawsze między ich rzędami.
Podłoże. Wykładziny można układać na różnych podłożach - betonowych wylewkach, starych pokryciach drewnianych, wykładzinach elastycznych itp. Warunkiem jest jedynie to, by podłoże było równe, gładkie i czyste.
Jeśli istniejąca posadzka ma duże nierówności lub ubytki, trzeba ją wyrównać i uzupełnić, inaczej w niektórych miejscach wykładzina będzie się szybciej ścierać.
Jeśli chcemy układać ją na zniszczonym parkiecie, najlepiej wyrównać go, przykręcając do niego płyty OSB (miejsca łączeń płyt należy zaszpachlować). Gdy natomiast zamierzamy układać wykładzinę bezpośrednio na lakierowanym parkiecie, pamiętajmy, by najpierw go zagruntować specjalnym środkiem. W przeciwnym razie runo wykładziny może się odbarwić.
Wykładziny dywanowe można układać bezpośrednio na poprawnie wykonanych betonowych wylewkach. W remontowanych pomieszczeniach lepiej wyrównać podłoże masą samopoziomującą.
Przygotowanie wykładziny. Wykładzina dywanowa, podobnie jak drewno, wymaga "leżakowania" przed ułożeniem. W odróżnieniu od drewna, nie pozostawia się jej jednak w fabrycznym opakowaniu, czyli rolce, lecz trzeba rozłożyć ją równo i pozostawić na 24 godziny, by rozprostować zagięcia. Temperatura w pomieszczeniu nie powinna być niższa niż 17oC.
Układanie bezklejowe. To najpopularniejsza metoda układania wykładzin w pokojach. Można ją zastosować, gdy powierzchnia podłogi jest mniejsza niż 20 m2 i rozkładamy na niej wykładzinę w jednym kawałku. Aby pokrycie się nie przesuwało, krawędzie wykładziny wywija się na ściany i mocuje za pomocą listew przypodłogowych.
Mocowanie na taśmę bezklejową. Opisany powyżej sposób układania wykładziny jest wygodny, ale może nie sprawdzić się na przykład w pokoju dziecięcym, gdyż nie zapobiega fałdowaniu się wykładziny na środku pomieszczenia. Metody tej nie powinno się też stosować w pomieszczeniach, w których używane są meble na kółkach. W takich sytuacjach lepsze będzie przytwierdzenie do podłoża za pomocą taśmy dwustronnie klejącej zarówno środkowej części wykładziny, jak i jej krawędzi.
Mocowanie na klej. Ten sposób stosowany jest do układania wykładzin w arkuszach we wnętrzach o powierzchni przekraczającej 20 m2 oraz w korytarzach i na schodach. Do przymocowania pokrycia używa się specjalnego kleju dyspersyjnego (wodorozcieńczalnego), przeznaczonego specjalnie do wykładzin dywanowych.
Sąsiadujące arkusze wykładziny najpierw rozkładamy na podłodze z zakładem około 10 cm, wzdłuż którego będą przycinane. Linie łączenia arkuszy powinny przebiegać prostopadle do kierunku padania światła. Przy ścianach arkusze wywijamy na wysokość 3-5 cm. Po przecięciu i usunięciu ścinków, należy odwinąć arkusze do połowy długości i zabezpieczyć przed przesuwaniem się, obciążając nieodwiniętą części wykładziny.
Na odsłoniętym podłożu rozprowadzamy klej równomierną warstwą (za pomocą stalowej pacy). Na tak pokryte klejem podłoże najpierw nakłada się odwinięte uprzednio połowy arkuszy, dopasowując je dokładnie na styku, a następnie starannie dociska.
Po przyklejeniu wykładziny, pomieszczenia trzeba wietrzyć, aż zniknie charakterystyczny zapach kleju.
Wykończenie brzegów
Wykładziny pod ścianami zabezpiecza się zwykle listwami z drewna lub MDF-u, ukrywając pod nimi niezbyt estetyczne krawędzie. Jeśli wykładzina ma łączyć się z innym materiałem posadzkowym, na linii styku mocuje się specjalną listwę (pamiętając o odpowiednim przygotowaniu podłoża, jeśli pokrycia różnią się grubością).
Jeżeli natomiast w wykładzinie konieczne jest wykonanie otworu (na przykład na słup konstrukcyjny), wycina się go ostrym nożem, a brzegi - podobnie jak przy ścianach - osłania listwami.
Pamiętajmy, że wykładziny tkane wymagają precyzyjnego docinania ostrym nożem wzdłuż stalowej listwy - nie wolno rozcinać pętli runa, lecz ciąć zawsze między ich rzędami.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
Polecane
