Najmodniejsze wzory płytek

Najpopularniejsze są wciąż płytki ceramiczne: glazura (przeznaczona tylko na ściany), terakota (na ściany i podłogi, bo wypalana w wyższej temperaturze jest odporniejsza na uszkodzenia) i gres (twardy i wytrzymały, również na ściany i podłogi). Ostatnio jednak pojawiła się moda na płytki cementowe, wzorowane na tradycyjnych kaflach marokańskich. Na pierwszy rzut oka ich powierzchnia wydaje się delikatna i podatna na zarysowania, ale to tylko pozory - są ciężkie (jedna, o wymiarach 20 x 20 cm, waży około 1,5 kg) i niezwykle wytrzymałe. Płytki te mają matową powierzchnię i trochę przypominają marmur - tak jak on łatwo mogą się np. odbarwić. Dlatego trzeba je zabezpieczyć przed zabrudzeniem i wsiąkaniem cieczy, pokrywając specjalnym impregnatem (przed położeniem i po zafugowaniu), a myć najlepiej wodą z mydłem, bo detergenty mogą zmienić ich kolor.Płytki cementowe robi się ręcznie, na ogół są więc droższe od ceramicznych. Mamy za to gwarancję, że nikt nie będzie miał identycznych.

Kupimy je m.in.w firmach: Art De Vivre (sprowadza kafle portugalskie, hiszpańskie, francuskie), Purpura (polski producent współpracujący z młodymi projektantami), kolorymaroka.pl (importuje płytki marokańskie i hiszpańskie).

Na co zwrócić uwagę, kupując płytki?

Nasiąkliwość wodna. Od tego parametru zależy, czy płytki są mrozoodporne. Na tarasy i balkony oraz do nieogrzewanych pomieszczeń nadają się kafelki o nasiąkliwości nieprzekraczającej 3 proc. Te, które mają nasiąkliwość od 10 do 20 proc., można kłaść wyłącznie na ścianach.

Twardość. Wskaźnik podawany w skali Mohsa - od 1 do 10. Na przykład płytki o twardości 1 i 2 łatwo zarysujemy nawet paznokciem, o twardości 7 i większej - tylko szkłem. W mieszkaniu wystarczy położyć płytki o twardości 5 lub 6.

Ścieralność. Dotyczy głównie płytek podłogowych. Do wnętrz intensywnie użytkowanych, takich jak przedpokój, najlepiej wybrać płytki o klasie III, do sypialni wystarczy klasa II.

Skąd się wzięły najpopularniejsze wzory?

Chevron. Inaczej zygzak, jeden z najpopularniejszych ostatnio motywów, występuje i w modzie, do której wprowadził go w latach siedemdziesiątych Ottavio Missoni, i we wnętrzarstwie. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa chevre, czyli koza (taki ślad zostawia kozia racica). Od wieków pojawiał się w heraldyce, odwrócone V było symbolem domu, bezpieczeństwa. Występuje na rękawach brytyjskich i amerykańskich mundurów (do wojskowości wprowadził go podobno Napoleon; jedno V oznaczało 7 lat przepracowanej służby).

Meander. Starożytny ornament, złożony z jednej lub kilku linii załamujących się pod kątem prostym w regularnych odstępach. Występował w greckiej i rzymskiej ceramice, na fryzach świątyń i na podłogach patrycjuszowskich willi. Nazwę wziął od rzeki Menderes w Azji Mniejszej, z licznymi regularnymi zakolami - meandrami. Dawniej symbol nieskończoności i wieczności.

Pepitka. "Przekrzywiona" czarno-biała krata, w Hiszpanii nazywana pestką, w Anglii psim zębem, we Francji kurzą stopką. Wzór powstał prawdopodobnie w Skandynawii około III w., popularny był również w XVII-wiecznej Szkocji, gdzie zdobił tweedowe pledy, którymi pasterze okrywali się w mroźne dni. Na nowo odkryła go Coco Chanel - garsonka w pepitkę i mała czarna, obie w towarzystwie nieodłącznych pereł, to jej znak rozpoznawczy.