120-metrowe mieszkanie w Warszawie dla rodziny 2+2

Duże, 120-metrowe mieszkanie na warszawskim Wilanowie zaprojektowano dla czteroosobowej rodziny. Właścicielom zależało na przytulnej atmosferze, którą w zamyśle architektek, autorek projektu wnętrz – Ady Skwiry i Małgorzaty Liebhart – zapewniła konsekwentnie zaplanowana paleta łagodnych barw i dobrane materiały wykończeniowe. Złamana biel, beż, szarość oraz błękit w połączeniu z ciepłym odcieniem drewna i akcentami w kolorze złota to motyw przewodni barwnej kompozycji wilanowskiego mieszkania. Spokojną bazę kolorystyczną urozmaicają wzory i struktury, takie jak sztukaterie, frezowane fronty mebli, plecionka wiedeńska, tapety z motywem roślin i ptaków oraz z fakturą płótna, czarno-biała mozaika podłogowa w kuchni ułożona w geometryczny wzór, gruboziarniste terrazzo w jednej z łazienek, a także wzór kamienia z drobnym kruszywem.

Proste, nowoczesne wzornictwo wzbogacają modne, zaoblone detale mebli: krzeseł, stolików kawowych i stołu, lamp, szafki RTV czy zagłówków łóżek. Ich miękkie, przyjemne dla oka linie sprawiają, że wydają się lżejsze. Istotną rolę odgrywają też tkaniny w postaci zasłonek, dekoracyjnych poduszek, tapicerek mebli i paneli ściennych oraz miękkich, puszystych dywanów czy wykładziny ułożonej w sypialni i garderobie rodziców na piance, co nadaje jej hotelowy standard. Tkaniny ocieplają i łagodzą przestrzeń, poprawiają akustykę pomieszczeń, ładnie absorbują światło zarówno słoneczne, jak i sztuczne.

Uroda wnętrza nie ustępuje tu jego funkcjonalności. Zanim mieszkanie stało się wygodną do życia na co dzień przestrzenią, przeszło niemało zmian w stosunku do planowanego przez dewelopera, pierwotnego układu. Zabudowa kuchenna miała zajmować całą długość ściany, co wpłynęłoby na odbiór pomieszczenia jako jednej, wielkiej kuchni. Aby uniknąć tego wrażenia, architektki zaproponowały ułożenie jej w literę „C”, wydzielając z pozostałej przestrzeni dwie inne strefy – na jedzenie ze stołem i krzesłami oraz na odpoczynek z sofą, podręcznymi stolikami i zawieszonym na przeciwległej ścianie telewizorem. Podział na strefy sprawia, że część dzienna mieszkania wydaje się większa niż jest w rzeczywistości. Ponadto daje psychiczne odczuwanie porządku – miejsce do gotowania pozostaje miejscem do gotowania, a odpoczywanie przenosi się do wyznaczonego do tego zakątka. Co do zabudowy kuchennej, tworzy ją rząd wielu górnych i dolnych szafek, które rekompensują projektowaną tu przez dewelopera spiżarnię. Ada i Małgorzata zrezygnowały z niej, ponieważ zmniejszała pokój dzienny.

– Miejsce do składowania jest bardzo ważne – tłumaczą projektantki – ale czasem wydzielanie oddzielnego pomieszczenia na ten cel nie jest korzystane. Czasem więcej pomieścimy w dobrze zaprojektowanych szafach niż w spiżarni.

Kolejną zmianą była rozbudowa małej, przylegającej do korytarza toalety o wnękę na pralkę i suszarkę. Po drugiej stronie ściany powstałe w wyniku rozbudowy toalety nisze wykorzystano na szafy. Stały się one częścią wykonanej na zamówienie zabudowy w przestrzeni znajdującej się tu garderoby rodziców. Garderoba z miejscem na toaletkę pani domu zajęła jeden z pokoi i została połączona z sypialnią oraz łazienką rodziców. Część osobista gospodarzy stała się dużą, komfortową, emanującą spokojem przestrzenią, w której mogą oni wygodnie poruszać się i odpoczywać na koniec dnia, nie zakłócając spokojnego snu swoich dzieci. Natomiast docelowe pomieszczenie pralni, którą planował deweloper, zamieniono na garderobę dla starszej córki, z bezpośrednim wyjściem na jej pokój.

Wystrój mieszkania zapada w pamięć dzięki kilku ciekawym pomysłom aranżacyjnym. W części dziennej uwagę zwraca przede wszystkim zabudowa kuchenna z jej delikatnym, niebieskoszarym kolorem frontów zestawionym z czarno-białą mozaiką na posadzce. Drobny, geometryczny wzór wraz z hokerami z plecionką wiedeńską, proste frezowania frontów, trzy wiszące lampy – mleczne kule z detalem złotych, mniejszych kul oraz złote uchwyty meblowe decydują o tradycyjnym, ale na współczesną nutę charakterze strefy gotowania.

Niewątpliwym „smaczkiem”, który przyciąga wzrok, jest odcięcie kolorystyczne w ciemnym brązie na dolnej powierzchni ścian korytarza. To oryginalny pomysł architektek, które zaprojektowały powyżej listwy przypodłogowej dodatkową listwę ścienną i całość, łącznie z dzielącym je fragmentem ściany, przewidziały do pomalowania farbą. Powstał pas wymalowania, który wygląda jak wysoki cokół, niczym z luksusowych, mieszczańskich wnętrz.

Trudno też nie przystanąć na dłużej w łazience córek, w której klasyczne formy łączą się ze słodyczą pastelowych barw. Na niebieskozielonej szafce umywalkowej z zaokrąglonymi narożnikami stanęła różowa umywalka. Ścianę naprzeciwko wzbogaconą o dekoracyjne sztukaterie pomalowano w tym samym kolorze co podumywalkowy mebel. Całość dopełniają jasnobrązowe płyty terrazzo ułożone na ścianach i podłodze, z przewrotnie wyolbrzymionym wzorem kruszywa. Feerię struktur i wzorów podkręca wzór jodełki, w który ułożono białe płytki-cegiełki wokół wanny.

Wyrazistym akcentem dekoracyjnym w pokoju młodszej córki jest zagłówek łóżka. Zaprojektowany i wykonany na zamówienie zdobi narożnik ściany, przy której stanął mebel. Tworzące go tapicerowane panele w postaci „płatków kwiatu” nie były łatwe w realizacji, gdyż każdy z elementów ma inny wymiar. Aranżacja pomieszczenia zbudowana za pomocą przyjemnych w odbiorze materiałów wykończeniowych i dekoracji emanuje miłą i ciepłą, działającą na wyobraźnię atmosferą.

Dobór materiałów, wyposażenia oraz rozplanowanie ważnych dla poszczególnych pomieszczeń i stref akcentów organizuje ciekawe estetycznie wnętrze. Jest różnorodne dzięki umiejętnemu połączeniu różnych stylistyk.