Tynk na ociepleniu z wełny mineralnej

Tynki cienkowarstwowe na wełnę mineralną

Tynki cienkowarstwowe mogą być mineralne, silikatowe, akrylowe i silikonowe. Nazwy te pochodzą od rodzaju użytego spoiwa; właśnie od spoiwa zależą bowiem właściwości tynków. Do nakładania na wełnę mineralną nadają się tynki mineralne, silikonowe i silikatowe - nie należy natomiast stosować niskoparoprzepuszczalnych tynków akrylowych.

Tynki mineralne. Ich spoiwem jest cement z dodatkiem polimerów. Dość łatwo się brudzą (dlatego też najlepiej sprawdzają się w rejonach o niewielkim zanieczyszczeniu powietrza), mają dobrą paroprzepuszczalność i są łatwe w obróbce. To najtańsze tynki cienkowarstwowe, dostępne tylko

w jasnych, pastelowych odcieniach.

Tynki silikatowe. Ich spoiwem jest szkło wodne potasowe z dodatkiem plastyfikatorów.

Są dość elastyczne, odporne na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych i wysokoparoprzepuszczalne. Polecane w regionach o dużym zanieczyszczeniu powietrza. Mają pastelowe kolory.

Tynki silikonowe. Spoiwem tych tynków jest żywica silikonowa. Są odporne na czynniki atmosferyczne, wysokoparoprzepuszczalne i elastyczne; nie zmieniają koloru. Najdroższe z tynków cienkowarstwowych. Mogą mieć dowolny kolor z palety RAL.

Kiedy najlepiej ocieplać i tynkować ściany?

Ocieplanie i tynki zewnętrzne wykonuje się po zakończeniu:

- wszystkich mokrych robót w domu, czyli po wyschnięciu tynków wewnętrznych na ścianach i sufitach oraz po wykonaniu wylewek podłogowych. Wiążące i wysychające wylewki oraz zaprawy tynkarskie to potężne źródło wilgoci, która wnika we wszystkie elementy budynku (a więc także w ściany) i powinna mieć możliwość jak najszybszego odparowania, w czym ocieplenie by przeszkadzało. Z ocieplaniem warto też poczekać, dopóki nie jest gotowy system odwodnienia dachu. Brak obróbek blacharskich oraz rynien i rur spustowych mógłby być przyczyną zamakania ścian - często i tak już mocno zawilgoconych, jeśli wznosząca je ekipa nie chroniła ich przed opadami;

- największego osiadania budynku. Większość ruchów budynku spowodowanych osiadaniem następuje w pierwszych miesiącach po jego wybudowaniu. Tynków zewnętrznych nie powinno się układać wcześniej niż po upływie pół roku od ukończenia dachu.

Jeśli natomiast chodzi o porę roku, w naszym klimacie prace tynkarskie najlepiej prowadzić wiosną lub jesienią - w temperaturze 15-20°C, a na pewno nie w niższej niż 5°C. Absolutnie nie wolno tynkować podczas mrozów (ujemna temperatura powoduje w świeżych tynkach nieodwracalne szkody). Jeśli prace prowadzi się w czasie upałów - tynki należy osłaniać i delikatnie zwilżać.

Jak nakładać tynk, żeby elewacja była równa i gładka?

Aby uzyskać idealnie równy i gładki tynk - taki, spod którego nie widać styków poprzednich warstw - należy zachować dwa warunki:

- ekipa powinna pracować metodą "mokre do na mokre" - czyli tak, by kolejne nakładane warstwy mieszały się z poprzednimi;

- wszyscy tynkujący będą używać takich samych narzędzi i nadawać tynkowi fakturę w jednakowy, uzgodniony wcześniej sposób. Typowym błędem jest praca wszystkich tynkarzy na jednym pomoście rusztowania i schodzenie razem coraz niżej; efektem tego są widoczne, poziome ślady łączeń.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>