Doniczki, donice, misy
Gdy kupujemy roślinę, zazwyczaj rośnie w standardowym pojemniku produkcyjnym. W domu musimy przesadzić ją do odpowiedniej doniczki.
Doniczki produkowane są nie tylko z myślą o ich estetyce, ale i o różnie zbudowanych systemach korzeniowych roślin. Dlatego warto wiedzieć, jaki pojemnik jest odpowiedni do uprawy danego gatunku.
Duża czy mała?
Tylko niewielka grupa szybko rosnących roślin doniczkowych wymaga dużych pojemników. Wbrew powszechnemu mniemaniu zbyt obszerne doniczki nie przyspieszają wzrostu roślin - wprost przeciwnie, są przyczyną gnicia korzeni i chorób fizjologicznych. W takich pojemnikach ziemia jest stale wilgotna i szybko ulega zakwaszeniu. Nowa doniczka powinna mieć średnicę większą najwyżej o 3-4 cm od starej.
Plastikowa, gliniana czy z terakoty?
Tu wybór zależy głównie od gustu i zasobności portfela. Gdy kształt doniczki będzie prawidłowo dobrany do wymagań i wielkości rośliny, materiał, z którego wykonany jest pojemnik, ma znaczenie drugorzędne.
Pamiętać jednak trzeba, że doniczki w ciemnych kolorach nagrzewają się o wiele bardziej niż jasne, dlatego do uprawy roślin na słonecznych balkonach i tarasach zaleca się pojemniki białe.
Niezależnie od tego, czy w doniczce posadzimy kaktus, czy azalię, musi mieć ona otwory w dnie umożliwiające pobranie wody oraz odpływ jej nadmiaru. Nad otworem powinna znajdować się warstwa drenażu (najlepiej z gruboziarnistego keramzytu).
Doniczki plastikowe dłużej utrzymują wilgotność podłoża - woda nie paruje przez ścianki. Są bardzo tanie, a wiele z nich doskonale imituje wyglądem np. terakotę. Mogą być używane wielokrotnie, gdyż sole mineralne nie osadzają się w porach ścianek. Są sprzedawane w wielu kolorach i kształtach.
Wadą jest zwykle znacznie mniej estetyczny wygląd niepasujący do wystroju wnętrz wielu mieszkań czy tarasów.
Doniczki gliniane z porowatej wypalonej gliny bez polewy wychodzą z użycia. Są tanie, ale właściwie jednorazowego użytku - w porach ścianek osadzają się sole mineralne. Doniczki te szybko, niczym gąbka, odciągają wodę z podłoża i korzenie rozwijają się głównie przy ściankach, co sprawia, że rośliny trzeba częściej przesadzać.
Doniczki z ceramiki i terakoty nie mają wad doniczek wyżej wymienionych, gdyż produkuje się je z lepszych gatunków glinki. Często ich powierzchnia pokryta jest emalią, co zapobiega parowaniu wody przez ścianki.
Terakota to materiał wypalany w wyższej temperaturze i znacznie odporniejszy na uszkodzenia, więc stosuje się ją głównie do wyrobu dużych i ciężkich pojemników. Dobrze wypalona jest mrozoodporna, więc takich pojemników można używać do uprawy roślin stojących przez cały rok na tarasach czy w ogrodzie.
Przed posadzeniem roślin wnętrze wszystkich doniczek wypalanych trzeba przepłukać gorącą wodą, aby usunąć szkodliwe związki wchodzące w skład barwników używanych przy ich produkcji.
Pojemniki drewniane stosuje się od dawna do uprawy okazałych roślin, takich jak agawy, oleandry oraz cytrusy. Niestety, są nietrwałe, a rozwijające się w drewnie grzyby po pewnym czasie infekują system korzeniowy.
Jeśli jednak komuś taka donica pasuje do wnętrza, to powinien w nią wstawić plastikową lub wyłożyć wnętrze grubą folią, tak aby podłoże nie miało kontaktu z drewnem.
Podstawki i osłonki na doniczki
Ich zadaniem jest nie tylko zabezpieczenie mebli przed zamoczeniem. Zdecydowana większość roślin doniczkowych najlepiej rośnie podlewana od dołu, na podstawkę. Dlatego oprócz odpowiedniej średnicy podstawka musi mieć również odpowiednią głębokość. Najlepsze są plastikowe - lekkie, nietłukące, łatwo się je myje i nie nasiąkają wodą.
Na tanią doniczkę produkcyjną można założyć dekoracyjną osłonkę. Nie ma ona otworu w dnie i służy jednocześnie jako podstawka. Osłonki wykonane z wikliny, tkanin i innych niewodoodpornych materiałów powinny być na tyle duże, aby zmieściła się w ich wnętrzu również podstawka. Możemy też podlewać rośliny, wstawiając doniczki do naczynia z wodą. Po nawilgoceniu ziemi oraz obcieknięciu nadmiaru wody z powrotem umieszczamy je w osłonkach.
Skrzynki balkonowe
To oddzielna grupa pojemników do uprawy roślin. Produkowane wyłącznie z plastiku. Dla roślin wymagających stale wilgotnego podłoża - takich jak surfinie - polecane są skrzynki o podwójnym dnie, do których wodę wlewamy przez umieszczoną z boku rurkę. Uwaga! Ze względu na bezpieczeństwo przechodniów i lokatorów z niższych pięter skrzynki muszą być dobrze zamocowane na fabrycznych uchwytach przykręconych do poręczy balkonu.
Duża czy mała?
Tylko niewielka grupa szybko rosnących roślin doniczkowych wymaga dużych pojemników. Wbrew powszechnemu mniemaniu zbyt obszerne doniczki nie przyspieszają wzrostu roślin - wprost przeciwnie, są przyczyną gnicia korzeni i chorób fizjologicznych. W takich pojemnikach ziemia jest stale wilgotna i szybko ulega zakwaszeniu. Nowa doniczka powinna mieć średnicę większą najwyżej o 3-4 cm od starej.
Plastikowa, gliniana czy z terakoty?
Tu wybór zależy głównie od gustu i zasobności portfela. Gdy kształt doniczki będzie prawidłowo dobrany do wymagań i wielkości rośliny, materiał, z którego wykonany jest pojemnik, ma znaczenie drugorzędne.
Pamiętać jednak trzeba, że doniczki w ciemnych kolorach nagrzewają się o wiele bardziej niż jasne, dlatego do uprawy roślin na słonecznych balkonach i tarasach zaleca się pojemniki białe.
Niezależnie od tego, czy w doniczce posadzimy kaktus, czy azalię, musi mieć ona otwory w dnie umożliwiające pobranie wody oraz odpływ jej nadmiaru. Nad otworem powinna znajdować się warstwa drenażu (najlepiej z gruboziarnistego keramzytu).
Doniczki plastikowe dłużej utrzymują wilgotność podłoża - woda nie paruje przez ścianki. Są bardzo tanie, a wiele z nich doskonale imituje wyglądem np. terakotę. Mogą być używane wielokrotnie, gdyż sole mineralne nie osadzają się w porach ścianek. Są sprzedawane w wielu kolorach i kształtach.
Wadą jest zwykle znacznie mniej estetyczny wygląd niepasujący do wystroju wnętrz wielu mieszkań czy tarasów.
Doniczki gliniane z porowatej wypalonej gliny bez polewy wychodzą z użycia. Są tanie, ale właściwie jednorazowego użytku - w porach ścianek osadzają się sole mineralne. Doniczki te szybko, niczym gąbka, odciągają wodę z podłoża i korzenie rozwijają się głównie przy ściankach, co sprawia, że rośliny trzeba częściej przesadzać.
Doniczki z ceramiki i terakoty nie mają wad doniczek wyżej wymienionych, gdyż produkuje się je z lepszych gatunków glinki. Często ich powierzchnia pokryta jest emalią, co zapobiega parowaniu wody przez ścianki.
Terakota to materiał wypalany w wyższej temperaturze i znacznie odporniejszy na uszkodzenia, więc stosuje się ją głównie do wyrobu dużych i ciężkich pojemników. Dobrze wypalona jest mrozoodporna, więc takich pojemników można używać do uprawy roślin stojących przez cały rok na tarasach czy w ogrodzie.
Przed posadzeniem roślin wnętrze wszystkich doniczek wypalanych trzeba przepłukać gorącą wodą, aby usunąć szkodliwe związki wchodzące w skład barwników używanych przy ich produkcji.
Pojemniki drewniane stosuje się od dawna do uprawy okazałych roślin, takich jak agawy, oleandry oraz cytrusy. Niestety, są nietrwałe, a rozwijające się w drewnie grzyby po pewnym czasie infekują system korzeniowy.
Jeśli jednak komuś taka donica pasuje do wnętrza, to powinien w nią wstawić plastikową lub wyłożyć wnętrze grubą folią, tak aby podłoże nie miało kontaktu z drewnem.
Podstawki i osłonki na doniczki
Ich zadaniem jest nie tylko zabezpieczenie mebli przed zamoczeniem. Zdecydowana większość roślin doniczkowych najlepiej rośnie podlewana od dołu, na podstawkę. Dlatego oprócz odpowiedniej średnicy podstawka musi mieć również odpowiednią głębokość. Najlepsze są plastikowe - lekkie, nietłukące, łatwo się je myje i nie nasiąkają wodą.
Na tanią doniczkę produkcyjną można założyć dekoracyjną osłonkę. Nie ma ona otworu w dnie i służy jednocześnie jako podstawka. Osłonki wykonane z wikliny, tkanin i innych niewodoodpornych materiałów powinny być na tyle duże, aby zmieściła się w ich wnętrzu również podstawka. Możemy też podlewać rośliny, wstawiając doniczki do naczynia z wodą. Po nawilgoceniu ziemi oraz obcieknięciu nadmiaru wody z powrotem umieszczamy je w osłonkach.
Skrzynki balkonowe
To oddzielna grupa pojemników do uprawy roślin. Produkowane wyłącznie z plastiku. Dla roślin wymagających stale wilgotnego podłoża - takich jak surfinie - polecane są skrzynki o podwójnym dnie, do których wodę wlewamy przez umieszczoną z boku rurkę. Uwaga! Ze względu na bezpieczeństwo przechodniów i lokatorów z niższych pięter skrzynki muszą być dobrze zamocowane na fabrycznych uchwytach przykręconych do poręczy balkonu.
- Więcej o:
