Polskie wnętrza sprzed lat. Tak się mieszkało w latach 80. Niezwykły projekt polskiej artystki
Przez blisko 20 lat Zofia Rydet jeździła po polskich miastach, wsiach i miasteczkach. Fotografowała wnętrza polskich odmów. Zrobiła ponad 20 tys. zdjęć. Tak mieszkaliśmy w latach 80.!



















Zofia Rydet była przekonana, że gromadzone w prywatnych domach przedmioty i obrazy definiują ludzi oraz "pokazują ich psychikę". Postanowiła podjąć się misji archiwizowania wnętrz polskich domów. Swój projekt nazwała "Zapis socjologiczny". Był rok 1978, a ona miała 67 lat.
Uchwycić wnętrze
Z aparatem w ręku Rydet pukała od drzwi do drzwi w miastach, wsiach i miasteczkach, głównie na Podhalu, Górnym Śląsku i Suwalszczyźnie. Fotografowała nie tylko wnętrza, ale i ludzi w nich mieszkających. Swoich modeli zawsze ustawiała tak samo - na tle ściany, patrzących prosto w obiektyw. Robiła zdjęcia za pomocą szerokokątnego obiektywu, zazwyczaj z mocnym fleszem, wydobywającym detale wnętrza. Najbardziej Rydet interesowały związki ludzi z przedmiotami oraz sposób, w jaki indywidualne poglądy, czy to polityczne, czy religijne, wyrażane są poprzez aranżację wnętrz.
fot. Zofia Rydet/dzięki uprzejmości Fundacji im. Zofii Rydet
Życiowa misja
"Zapis socjologiczny" stał się obsesją Zofii Rydet, chciała udokumentować wszystkie polskie wnętrza. Jednak wraz z wiekiem stawała się coraz bardziej świadoma niemożności ukończenia swojego dzieła. Powodowało to, że fotografowała z coraz większa zawziętością i niecierpliwością, rzadko wracając do zgromadzonych wcześniej negatywów. Zaczęła także odwiedzać po kilku czy kilkunastu latach te same domostwa, próbując dokumentować przemiany, jakie w nich zachodziły. Rydet fotografowała wnętrza niemalże do śmierci, która zabrała ją 1997 roku. W ciągu niespełna 20 lat wykonała około 20 tysięcy zdjęć. Nieustannie zajęta podróżowaniem i fotografowaniem, nigdy nie wykonała odbitek z większości zgromadzonych negatywów. W rezultacie znana była dotychczas niewielka część tego dzieła. Dopiero teraz za sprawą wystawy w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie możemy poznać niezwykłe dzieło Zofii Rydet.
fot. Zofia Rydet/dzięki uprzejmości Fundacji im. Zofii Rydet
Wystawa "Zofia Rydet. Zapis, 1978-1990" jest próbą rekonstrukcji nigdy niezrealizowanej wystawy - z jednej strony bazującej na wskazówkach obecnych w notatkach i prywatnej korespondencji Zofii Rydet, z drugiej uwspółcześniającej jej dzieło za pomocą obecnie dostępnych technologii (zwłaszcza w przypadku niewywołanych odbitek). Zaprezentowane prace stanowią niezwykły dokument minionych czasów. Pokazują jak mieszkaliśmy od końca lat 70. po początek lat 90.
_________________________________________________________________________
Biografia Zofii Rydet
Zofia Rydet urodziła się 5 maja 1911 roku w dobrze sytuowanej, adwokackiej rodzinie w Stanisławowie (obecnie na Ukrainie). Zgodnie z życzeniem rodziny rozpoczęła edukację w Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Snopkowie pod Lwowem (była to szkoła dla "panien z wyższych sfer", ucząca, jak prowadzić dom). Pierwsze próby fotograficzne podjęła w połowie lat 30., były to głównie zdjęcia huculskich dzieci. Podczas II wojny światowej Zofia zarabiała na utrzymanie swoich bliskich, sprzedając pocztówki z fotografii wykonanych przez starszego brata, Tadeusza. Wojenna zawierucha zmusiła rodzinę do wyjazdu, najpierw do Rabki, by po wojnie wyjechać do Bytomia. Tam Rydet prowadziła sklep papierniczo-zabawkowy. Swój pierwszy aparat kupiła w 1950 roku i w wolnym czasie poświęcała się fotografowaniu. Pasja zaczęła jej zajmować coraz więcej czasu. Pracowała w niewielkiej ciemni, bez bieżącej wody i wentylacji, codziennie do późna w nocy. W latach 60. postanowiła poświęcić się fotografii. Decyzja ta wiązała się także z poświęceniem życia prywatnego: artystka nigdy nie założy rodziny. Przeprowadziła się do Gliwic, gdzie wykładała na tamtejszym Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. Brała tam udział w dziesiątkach konkursów i wystaw. Najważniejszym dziełem Zofii Rydet pozostaje monumentalny, złożony z około 20 tysięcy negatywów cykl "Zapis socjologiczny", realizowany od 1978 roku niemal do śmierci w 1997 roku. Jego fragmenty znajdują się w kolekcjach m. in. Muzeum Sztuki w Łodzi oraz Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Zofia Rydet umiera 24 sierpnia 1997 roku w Gliwicach.
Wystawa "Zofia Rydet. Zapis, 1978-1990"
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
25 września 2015 - 10 stycznia 2016
więcej: artmuseum.pl
- Więcej o:
![Eugenie Manisalidi, 25, Ateny, Grecja sypialnie kobiece, projekt fotograficzny]()
Jak wyglądają kobiece sypialnie w różnych krajach? Niezwykły projekt fotograficzny
![Wynajem mieszkań w Polsce. Wynajem mieszkań w Polsce.]()
Jak mieszkają młodzi Polacy? Nie chcą mieszkać z dziećmi i kłócą się o porządek
![Folkowe motywy we wnętrzu Folkowe motywy we wnętrzu]()
Folk to nie skansen. Tradycyjne motywy powracają
![Polskie mieszkania w ciągu ostatnich 100 lat przeszły diametralne przemiany. W dwudziestoleciu międzywojennym wnętrza urządzane były z dużą starannością, meble i dodatki wybierano na lata, tak by służyły kilku pokoleniom. Nie było więc mowy o prowizorce. Ściany obficie zdobiono obrazami, grafikami, tkaninami, a czasem mapami i różnego rodzaju trofeami. Druga wojna światowa, a następnie niesprzyjający ustrój spowodowały, że naturalny rozwój stylu został na długo zahamowany. W mieszkankach Polaków zagościły dokładnie takie same meble i dekoracje. Meblościanki, tapczany, wersalki, boazerie, ale też polska ceramika były powtarzalnymi elementami w niemal każdym wnętrzu. Zmiana ustrojowa w 1989 roku otworzyła drzwi na nowe i przyniosła zachwyt zachodnimi wzorcami oraz nieposkromioną wolność w kreowaniu przestrzeni prywatnych. Dziś wciąż pozostajemy pod silnym wpływem zagranicznych stylów, jednak podchodzimy do nich bardziej krytycznie niż to miało miejsce jeszcze 10-15 lat temu. Obecnie typowe polskie mieszkanie to coraz częściej pokój połączony z kuchnią, współczesna wersja meblościanki z telewizorem w centralnej części i obowiązkowo jakiś mebel z IKEA. Jest to obraz zgoła odmienny od tego, co było w latach 20 i 30. </BR></BR> <B>Ok. 1955 r.: Kobieta rozwieszająca na sznurku w pokoju wypraną bieliznę.</B> polskie wnętrza, jak mieszkają Polacy]()
Jak się zmieniały polskie wnętrza od lat 20. XX w. do dziś. Archiwalne fotografie
![Obchody Wielkanocy straciły na swej pierwotnej wyrazistości. W ten okres wkrada się coraz więcej komercji, a we współczesnych zabieganych czasach traktujemy go jako okazję na odpoczynek, może nawet krótki wyjazd wypoczynkowy. Odchodzimy od tradycyjnych obrzędów, których młode pokolenia już nawet nie znają, a przynajmniej znaczna część młodych. Nie tak to jednak wyglądało kilkadziesiąt lat temu. Pielęgnowanie tradycji i kultywowanie rozmaitych obrzędów oraz zwyczajów było niezwykle ważnym elementem obchodów Wielkanocy. Te zmiany pokazują archiwalne zdjęcia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego. Większość została wykonana w latach 30., ale są też fotografie z czasów PRL-u. <br/> <b>Na zdjęciu:<b> Dziewczynki z koszami ze święconką przed dworem w Tomaszowicach 1937 rok Obchody Wielkanocy straciły na swej pierwotnej wyrazistości. W ten okres wkrada się coraz więcej komercji, a we współczesnych zabieganych czasach traktujemy go jako okazję na odpoczynek, może nawet krótki wyjazd wypoczynkowy. Odchodzimy od tradycyjnych obrzędów, których młode pokolenia już nawet nie znają, a przynajmniej znaczna część młodych. Nie tak to jednak wyglądało kilkadziesiąt lat temu. Pielęgnowanie tradycji i kultywowanie rozmaitych obrzędów oraz zwyczajów było niezwykle ważnym elementem obchodów Wielkanocy. Te zmiany pokazują archiwalne zdjęcia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego. Większość została wykonana w latach 30., ale są też fotografie z czasów PRL-u. <br/> <b>Na zdjęciu:<b> Dziewczynki z koszami ze święconką przed dworem w Tomaszowicach 1937 rok]()
Jak Wielkanoc obchodzono przed laty? Archiwalne zdjęcia
![v v]()
Książki warte przeczytania. O designie, sztuce i wnętrzach
![Marek Cecuła, "In Dust Real", 2005 porcelana, Marek Cecuła]()
Piękno niedoskonałości - wystawa porcelany Marka Cecuły
![Typowe polskie mieszkanie w okresie PRL-u. Typowe polskie mieszkanie w okresie PRL-u]()
Spuścizna PRL-u we wnętrzach. Za czym tęsknimy, od czego uciekamy, do czego wracamy









