Silikon - masy do wszelkich uszczelnień

Silikony to elastyczne masy klejąco-uszczelniające o bardzo wszechstronnym zastosowaniu w domu, garażu czy w warsztacie - wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń.

Są odporne na chemikalia, zmiany temperatury, wpływy atmosferyczne i promieniowanie słoneczne.

Jakie silikony na jakie podłoża?

Silikony stosuje się w dwóch odmianach - neutralnej i kwaśnej. Obie mają różne zastosowania.

- Kwaśne, czyli octanowe, wydzielają podczas nakładania i utwardzania zapach kwasu octowego. Mogą powodować uszkodzenia niektórych materiałów, na przykład metalowych czy kamiennych. Słabo przylegają do podłoży, które mają odczyn zasadowy, np. do tynków czy do betonu. Mają słabą przyczepność również do tworzyw sztucznych.

- Neutralne zachowują podczas utwardzania odczyn obojętny, można je więc stosować do uszczelniania materiałów wrażliwych na kwasy, na przykład płyt marmurowych lub wapiennych. Silikony te nie powodują też korozji metali i dobrze przylegają do tworzyw sztucznych oraz materiałów nieporowatych - na przykład szkła czy powierzchni glazurowanych. Ponieważ dobrze przylegają do betonu i mają mniejszy skurcz niż silikony kwaśne, są lepsze do wypełniania spoin dylatacyjnych.

Co na rynku?

Producenci silikonów stosują rozmaite podziały swoich produktów. Najpopularniejsze silikony należą jednak zazwyczaj do jednej z podanych niżej grup:

- uniwersalne kwaśne, zwane też budowlanymi - o wszechstronnym zastosowaniu, dość tanie, ale często nienajlepszej jakości;

- uniwersalne neutralne - polecane szczególnie do uszczelnień materiałów z tworzyw sztucznych, na przykład akrylu czy PVC, do betonu, luster (nie reagują z warstwą srebrzankową tafli lustrzanej) oraz do kamienia naturalnego (nie przebarwiają brzegów kolorowych materiałów porowatych, np. płyt marmurowych);

- sanitarne - z dodatkiem środków grzybobójczych (fungicydów), do stosowania w miejscach narażonych na długotrwałe działanie wilgoci, która sprzyja rozwojowi grzybów i pleśni. Mogą być zarówno kwaśne, jak i neutralne. Te drugie są lepsze i bardziej wszechstronne, ale niestety zwykle droższe, więc mniej popularne;

- specjalne:

1. szklarskie - o bardzo dobrej przyczepności do szkła i powierzchni glazurowanych;

2. do akwariów - o zwiększonej wytrzymałości mechanicznej i najlepszym (najwyższym) stopniu czystości;

3. wysokotemperaturowe - zawierające dodatki zwiększające odporność utwardzonej spoiny na wysoką temperaturę.

Uwaga! Niektóre silikony można stosować zamiennie. Na przykład - do uszczelnienia styku muru i ościeżnicy okna plastikowego od wewnątrz zamiast silikonu uniwersalnego o odczynie neutralnym można użyć silikonu neutralnego sanitarnego. Ogólna zasada mówi o tym, że jeśli nie wiadomo, jaki silikon zastosować do robót ogólnobudowlanych, bezpieczniej jest wybrać neutralny.

Jak się to robi?

- Przygotowanie podłoża. Podłoże musi być czyste, suche, bez resztek starych spoin, luźnych drobin, tłuszczu itp. Resztki starego silikonu po starych spoinach, których bez uszkodzenia powierzchni nie da się usunąć mechanicznie (wyciąć), należy zmiękczyć preparatem do usuwania silikonu (np. Tytan Remover firmy SELENA czy Środek do usuwania silikonu firmy SOUDAL) i dopiero wtedy usunąć plastikową szpatułką i następnie zmyć wodą.

Granice wypełnienia warto zaznaczyć taśmą malarską, która zabezpieczy też sąsiadujące z nią powierzchnie przed zabrudzeniem silikonem. Taśmę usuwa się natychmiast po nałożeniu i wygładzeniu wypełnienia.

- Nakładanie silikonu. Wzdłuż oczyszczonej i suchej szczeliny wyciska się z kartusza silikon, starając się wypełnić szczelinę jednym pociągnięciem i z niewielkim nadmiarem. W tym celu końcówkę kartusza trzeba przedtem ściąć pod takim kątem, aby uzyskać pasmo pożądanej grubości.

Uwaga! Przed zasilikonowaniem styku wanny i płytek warto napełnić wannę wodą, aby pod tym obciążeniem osiadła. Spoina zaaplikowana w takich warunkach będzie trwalsza, bo mniej narażona na naprężenia, które mogłyby spowodować nawet oderwanie się uszczelnienia.

- Formowanie spoiny. Natychmiast po nałożeniu pasemka silikonu, a jeszcze przed wytworzeniem się na nim naskórka (5-10 minut), silikon zwilża się wodą z dodatkiem mydła i profiluje specjalną szpachelką, końcówką pisaka lub po prostu palcem. Przed ostatecznym uformowaniem spoiny można usunąć nadmiar silikonu.

Jeśli spoina została niedostatecznie wypełniona, zaraz po ułożeniu można ją uzupełnić tym samym silikonem. Usuwanie zabrudzeń ze świeżego silikonu jest dosyć kłopotliwe, bo łatwo przy tym rozmazać go na jeszcze większej powierzchni. Czekanie na utwardzenie wymaga natomiast czasu - zwykle zaleca się odczekać 24 godziny i dopiero wtedy do zabrudzeń można zastosować specjalny preparat, który ułatwia usuwanie starych silikonów.

Najczęstsze błędy

Spowodowane są albo nieodpowiednim doborem silikonu do miejsca, w którym będzie użyty, albo nadaniem niewłaściwego kształtu spoinie. Zarówno pierwsza, jak i druga przyczyna sprawia, że spoinę trzeba układać na nowo.



Nieodpowiedni dobór silikonu może powodować:

- uszkodzenia materiałów: zastosowanie silikonu kwaśnego wokół blatu marmurowego czy granitowego może spowodować trwałe przebarwienia;

- odspojenie wypełnienia: na przykład od akrylowego brodzika czy wanny, jeśli spoinę wykonano z kwaśnego silikonu sanitarnego;

- pojawienie się pleśni: częste na spoinach z silikonu uniwersalnego w pomieszczeniach mokrych oraz źle wentylowanych, zwłaszcza gdy spoina została niestarannie wykończona i zatrzymuje wodę.



Skutkiem nieodpowiedniego uformowania spoiny może być:

- odspojenie wypełnienia: jeśli spoina jest zbyt szeroka i dodatkowo znajduje się w szczelinie, której brzegi się rozsuwają, na przykład w szczelinie między płytkami a wanną;

- zapadnięcie się wypełnienia: jeśli warstwa silikonu jest zbyt gruba;

- opóźnianie się pełnego utwardzenia: dotyczy bardzo grubych warstw silikonu, które długo nie mogą utwardzić się w pełnym przekroju.