Drzwi przesuwne

Schowanie konstrukcji i skrzydła drzwi przesuwnych wewnątrz murowanej ściany jest trudne i pracochłonne. Dużo prostszy sposób to przymocowanie całej konstrukcji do murowanej ścianki działowej i przykrycie jej ścianką osłonową z płyt gipsowo-kartonowych.

Drzwi przesuwne stosuje się zazwyczaj wtedy, gdy szerokość otworu przekracza wymiary typowych skrzydeł drzwiowych (powyżej 90 cm), lub gdy zwykłe drzwi utrudniają aranżację pomieszczenia. Często okazują się potrzebne, gdy chcemy połączyć dwa pomieszczenia w domu (np. salon z gabinetem), a równocześnie zapewnić sobie możliwość ich odseparowania.

Jak porusza się skrzydło

Większość drzwi przesuwnych to systemy z górną szyną nośną, do której na wózkach podwieszone są skrzydła. Skrzydło takich drzwi nie styka się z podłogą, można więc ją dowolnie wykończyć.

Drzwi przesuwne mogą być zamykane:

- jednostronnie - i takie są jedynym możliwym rozwiązaniem, gdy miejsce na wsuwanie skrzydła jest tylko po jednej stronie otworu (na przykład gdy z drugiej znajduje się już narożnik pomieszczenia lub inna przeszkoda (w1a). Drzwi jednostronne mogą być pojedyncze albo dwuskrzydłowe rozsuwane teleskopowo (w1b), co wymaga zamontowania szyny dwutorowej;

- dwustronnie - jeśli po obu stronach otworu jest dość miejsca na wsuwanie skrzydeł (w1c).

Na ścianie czy w ścianie?

Drzwi przesuwne można montować na dwa sposoby:

- z szyną zamocowaną na wierzchu ściany - takie rozwiązanie ma dwa minusy: po pierwsze - drzwi zamontowane na zewnątrz nie pozwolą na ustawienie w ich pobliżu mebli, po drugie - niezależnie od tego, czy są otwarte czy zamknięte, zawsze będą widoczne.

- z szyną wpuszczoną w ścianę - wygodniejsze i po zamknięciu niewidoczne (odsunięte skrzydło znika w ścianie).

Co wchodzi w skład zestawu

Producenci oferują gotowe zestawy elementów, umożliwiające zainstalowanie drzwi o różnym ciężarze i szerokości. W skład takich zestawów wchodzą:

- szyny - najczęściej ze stopów aluminium, jedno- lub dwutorowe. Mocuje się je do ściany bezpośrednio albo za pomocą uchwytów kątowych. Od przekroju i sztywności profilu użytego na szynę zależy dopuszczalna waga skrzydła;

- wózki - umożliwiają przesuwanie skrzydła po szynie; każde skrzydło mocowane jest do dwóch wózków za pomocą regulowanych uchwytów. Wózki mogą mieć konstrukcję rolkową (łożyskowane koła z tworzywa) lub kulkową. Wózki o konstrukcji kulkowej stosuje się do cięższych skrzydeł;

- skrzydła - monolityczne, np. z laminowanej płyty wiórowej albo o konstrukcji ramowej, z wypełnieniem z kasetonów drewnianych, płyty lakierowanej czy lustra. Niektórzy producenci oferują takie wykończenie skrzydeł, żeby drzwi po zamknięciu nie różniły się od powierzchni ściany. Na krawędziach skrzydeł mocowane są elastyczne nakładki, ograniczające hałas przy zamykaniu oraz zapobiegające przytrzaśnięciu palców;

- ograniczniki wychylenia oraz otwarcia. Pierwsze, mocowane w podłodze, nazywane też prowadnikami, utrzymują skrzydło w pozycji pionowej. Mogą "prowadzić" je po krawędziach bocznych lub w szczelinie wyciętej pod spodem skrzydła (w3b). Drugie, czyli ograniczniki otwarcia, zapewniają łagodne wyhamowanie skrzydła przy końcu otwierania oraz ułatwiają ich zamykanie dzięki sprężynom wypychającym (aby otworzyć skrzydło, nie trzeba go ciągnąć, ale delikatnie nacisnąć - a wysunie się samo).

Montaż prowadnicy

Prowadnica powinna być dwa razy dłuższa od szerokości skrzydła (lub równa poczwórnej szerokości drzwi, jeśli są one dwuskrzydłowe i będą rozsuwać się w obie strony); dobrze, jeśli zostawi się dodatkowo kilkucentymetrowy zapas. Prowadnicę mocuje się do ściany na wysokości do 10-15 cm nad nadprożem otworu. Zależnie od systemu przykręca się ją do muru bezpośrednio lub za pomocą uchwytów z regulacją położenia szyny. To drugie rozwiązanie jest lepsze, gdyż pozwala na precyzyjne wypoziomowanie prowadnicy.

Uwaga! Prowadnica musi być zamocowana do ściany bardzo mocno, gdyż obciążenia dynamiczne przy zamykaniu (drgania, uderzenia) mogą powodować jej obluzowanie.

Na szynie instaluje się wózki, a następnie przykręca skrzydło. Na podłodze - poza obrysem otworu - instaluje się ograniczniki wychylenia. Ustala się również miejsce, w którym przykręcone będą ograniczniki otwarcia. Po wyregulowaniu położenia skrzydeł i sprawdzeniu funkcjonowania drzwi można przystąpić do wykonania ścianki osłonowej.

Uwaga! Wszelkie połączenia i regulacje muszą być dobrze dokręcone przed wykonaniem ścianki osłonowej. Później dostęp do elementów będzie utrudniony lub wręcz niemożliwy.

Ścianka osłonowa

Ściankę osłonową wykonuje się jako konstrukcję szkieletową, z profili stalowych, i pokrywa płytami gipsowo-kartonowymi (w5a). Ze względów estetycznych ściankę tę buduje się najczęściej na całej długości ściany (w5b, c), niezależnie od szerokości potrzebnej do schowania drzwi. Profile słupków osadza się w profilu podłogowym i sufitowym w odstępach co 60 cm. Na krawędzi otworu powinny być zamontowane sztywniejsze profile ościeżnicowe.

Szerokość przerwy między ścianką osłonową a murem powinna odpowiadać szerokości szyny, powiększonej o luz potrzebny do zamocowania szczotek uszczelniających; najczęściej wynosi ona ok. 5 cm. Na tak przygotowanym ruszcie mocuje się płyty gipsowo-kartonowe, szpachluje połączenia i wykańcza podobnie jak pozostałe ściany w pomieszczeniu.

Uwaga! Niektórzy producenci oferują gotowe systemy zabudowy ścianek osłonowych, łącznie z kasetą, w której chować się będą drzwi. To wygodne rozwiązanie, gdyż wszystkie elementy potrzebne do zbudowania rusztu i ścianki osłonowej kupuje się w komplecie.