Odwodnienie na każdą porę roku
Aby ulewne deszcze, czy topniejący śnieg nie powodowały na naszej posesji kałuż i błota, warto zadbać o odwodnienie. Jest to szczególnie ważne na terenach ze słabo przepuszczalnym gruntem lub gdy na posesji jest dużo nawierzchni utwardzonej. Odwodnienie umożliwia podłączenie wszystkich rynien i odprowadzenie zbierającej się wody w bezpieczne miejsce np. do studni chłonnej.
Nieodprowadzona w odpowiedni sposób woda deszczowa zalegająca na nawierzchniach utwardzonych, nieprzepuszczalnych bądź słabo przepuszczalnych gruntach może powodować zawilgocenie ścian zewnętrznych domu i fundamentów. Takie zaniedbanie często skutkuje odpadaniem tynków, a nawet uszkodzeniem całych murów. Pod wpływem podciągania kapilarnego zawilgocenie może szybko się rozprzestrzeniać na kilka metrów w górę ściany. Kałuże i błoto nie będą szpecić naszej posesji, a fundamenty oraz ściany domu nie będą narażone na zamakanie, jeśli zawczasu zaplanujemy i wykonamy odwodnienie.
Drenaż opaskowy
W celu zabezpieczenia części podziemnej budynku zarówno przed wodą gruntową jak i opadową należy wykonać drenaż opaskowy (zwany też pierścieniowym) z rur drenarskich PVC-U.
Dla budynków o powierzchni do 200 m2 można zastosować rury drenarskie średnicy 100 mm, układane się ze spadkiem minimum 4-5%. W praktyce przyjmuje się, że minimalna odległość wody gruntowej od posadzek części podziemnej budynku powinna wynosić od 0,3 m do 1,0 m w gruntach dobrze przepuszczalnych oraz od 0,6 m do 2,0 m w gruntach pylastych i gliniastych. Jeżeli więc odległość ta jest mniejsza należy wykonać drenaż opaskowy wokół budynku. Jeżeli nie ma konieczności obniżenia poziomu wody gruntowej przewód drenarski może być zlokalizowany płycej - na wysokości ławy fundamentowej.
Studzienka, do której spływać będzie woda z drenażu, powinna być zlokalizowana w najniższym jego punkcie tak, aby woda nie przedostawała się do rur drenarskich. Wodę ze studzienki należy zagospodarować na terenie własnej działki. Jeśli mamy miejsce - wodę można odprowadzić do oddzielnego szczelnego zbiornika na wodę deszczową i używać jej do podlewania. Czasem można też odprowadzić rurą kanalizacyjną o średnicy 110 mm do studzienki kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, ale wymaga to zgody lokalnego zakładu kanalizacji. Zaleca się wówczas zamontowanie na przewodzie odpływowym zasuwy burzowej z klapą zwrotną zabezpieczającą przed cofnięciem się ścieków.
Odwodnienie liniowe
Jest potrzebne na posesjach, na których panują trudne warunki gruntowe, uniemożliwiające naturalne wchłanianie wody, przy rozległych nawierzchniach utwardzonych oraz na powierzchniach położonych poniżej terenu, np. przy zjeździe do garażu częściowo lub całkowicie zagłębionym w gruncie lub w zagłębionych tarasach. Odwodnienie liniowe projektuje się indywidualnie, dostosowując je do wielkości terenu, z którego będzie odprowadzana woda, oraz średniego natężenia opadów w danym regionie kraju. Korytka odwodnień liniowych należy układać z min. 5% spadkiem. Wodę z nich można odprowadzać do studni chłonnej, na trawnik lub do zagłębienia albo rowu z drenażem żwirowym (żwir w rowie lub zagłębieniu powinien być otulony geowłókniną).
Autor: Katarzyna Trzcielińska
Drenaż opaskowy
W celu zabezpieczenia części podziemnej budynku zarówno przed wodą gruntową jak i opadową należy wykonać drenaż opaskowy (zwany też pierścieniowym) z rur drenarskich PVC-U.
Dla budynków o powierzchni do 200 m2 można zastosować rury drenarskie średnicy 100 mm, układane się ze spadkiem minimum 4-5%. W praktyce przyjmuje się, że minimalna odległość wody gruntowej od posadzek części podziemnej budynku powinna wynosić od 0,3 m do 1,0 m w gruntach dobrze przepuszczalnych oraz od 0,6 m do 2,0 m w gruntach pylastych i gliniastych. Jeżeli więc odległość ta jest mniejsza należy wykonać drenaż opaskowy wokół budynku. Jeżeli nie ma konieczności obniżenia poziomu wody gruntowej przewód drenarski może być zlokalizowany płycej - na wysokości ławy fundamentowej.
Studzienka, do której spływać będzie woda z drenażu, powinna być zlokalizowana w najniższym jego punkcie tak, aby woda nie przedostawała się do rur drenarskich. Wodę ze studzienki należy zagospodarować na terenie własnej działki. Jeśli mamy miejsce - wodę można odprowadzić do oddzielnego szczelnego zbiornika na wodę deszczową i używać jej do podlewania. Czasem można też odprowadzić rurą kanalizacyjną o średnicy 110 mm do studzienki kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, ale wymaga to zgody lokalnego zakładu kanalizacji. Zaleca się wówczas zamontowanie na przewodzie odpływowym zasuwy burzowej z klapą zwrotną zabezpieczającą przed cofnięciem się ścieków.
Odwodnienie liniowe
Jest potrzebne na posesjach, na których panują trudne warunki gruntowe, uniemożliwiające naturalne wchłanianie wody, przy rozległych nawierzchniach utwardzonych oraz na powierzchniach położonych poniżej terenu, np. przy zjeździe do garażu częściowo lub całkowicie zagłębionym w gruncie lub w zagłębionych tarasach. Odwodnienie liniowe projektuje się indywidualnie, dostosowując je do wielkości terenu, z którego będzie odprowadzana woda, oraz średniego natężenia opadów w danym regionie kraju. Korytka odwodnień liniowych należy układać z min. 5% spadkiem. Wodę z nich można odprowadzać do studni chłonnej, na trawnik lub do zagłębienia albo rowu z drenażem żwirowym (żwir w rowie lub zagłębieniu powinien być otulony geowłókniną).
Autor: Katarzyna Trzcielińska
- Więcej o:
