Mozaiki drewniane i podłogi przemysłowe
Przy przerobie drewna powstaje wiele odpadów, z których można pozyskać wprawdzie niewielkie, ale pełnowartościowe elementy. Z chęci wykorzystania takich kawałków drewna, zrodził się pomysł produkcji mozaiki i podłogi przemysłowej.
Podstawową zaletą posadzek wykonanych z drobnych elementów jest to, że podłoga ma ujednolicony rysunek, a ewentualne zmiany wymiarowe drewna nikną w wielu drobnych szczelinach.
Parametry drewna
Mozaiki i podłogi przemysłowe przeznaczone są do pomieszczeń zamkniętych (używa się ich nie tylko w domach prywatnych, ale też budynkach użyteczności publicznej), a więc pracują w suchym środowisku. Wilgotność drewna powinna wynosić od 7 do 11%. W niektórych rodzajach drewna egzotycznego, ze względu na wysoką gęstość lub specyficzny skład chemiczny, prawidłowa wilgotność może być nieco niższa, na poziomie 6-7%.
Charakterystyka
Mozaikę i podłogę przemysłową łączy to, że powstają z małych kawałków drewna. Poza tym, mają odmienne właściwości. Mozaiki są tanie, bo cienkie i mniej trwałe niż parkiet. Przemysłówkę pod względem użytkowym porównuje się zaś z deskami.
Mozaika. To tak zwany parkiet uproszczony, bo na podłodze nie układa się pojedynczych elementów, lecz wykonane z nich płyty.
Bazowymi elementami, z których wytwarza się mozaiki, są niewielkie listewki (zwane czasem paluszkami lub lamelkami) o szerokości od 18 do 23 mm, grubości 8-10 mm i długości od 115 do 165 mm. Układane są na płask (poziomo) i zwykle w dwóch kierunkach, tak że tworzą na podłodze charakterystyczny wzór - swego rodzaju szachownicę (mozaiki mogą być zróżnicowane kolorystycznie - także z różnych gatunków drewna - i ułożone w rozmaite motywy).
W handlu mozaiki dostępne są najczęściej w postaci połączonych ze sobą zespołów kilkudziesięciu listewek. Tworzą one prostokątne (czasem kwadratowe) płyty, naklejone na siatkę z tworzywa sztucznego (kiedyś na papier). Elementy te najczęściej mają wymiary: 640 mm długości i 320 mm szerokości.
Podłoga przemysłowa. Zwana popularnie mozaiką przemysłową lub po prostu przemysłówką. Jest w pewnym sensie podłogą pośrednią między tradycyjną mozaiką a brukiem.
Podłoga przemysłowa składa się z krótkich listewek o szerokości 20-35 mm, często o niewielkiej grubości -?nawet rzędu 6-8,5 mm. Podłogę układa się tak, by listewki tworzyły równoległe rzędy. Pojedyncze elementy mocowane są węższym bokiem - wyglądają wówczas jak przekręcone na bok lamelki typowej mozaiki.
Dzięki temu parkiety przemysłowe mają znaczną grubość?(20-35 mm), zapewniającą im wieloletnią trwałość.
Złożona z wielu drobnych elementów podłoga przemysłowa sprzedawana jest, podobnie jak typowa mozaika drewniana, w postaci zestawów deszczułek, połączonych w płyty za pomocą taśmy samoprzylepnej, którą zrywa się po ułożeniu. Zdecydowanie przyspiesza to proces montażu takiej podłogi.
Rodzaje drewna
W normie dotyczącej podłóg drewnianych wymienionych jest ponad 90 gatunków i rodzajów drewna, stosowanych do produkcji podłóg z drobnych elementów.
Drewno krajowe. Z krajowych rodzajów drewna w listewkach do mozaiki dominuje dąb, buk i jesion, a w kostkach brukowych - oprócz już wymienionych - również gatunki iglaste: sosna, modrzew, świerk i jodła.
Drewno egzotyczne. W naszym kraju dość rzadko używane jest do wykonywania bruku i mozaiki, za to często oferowane jest jako zespolone płyty podłóg przemysłowych. Mamy więc wśród nich duży wybór kolorystyczny: brązowozielonkawe ipe, ciemnobrązowe merbau i teak, brązowoczerwona jatoba, wzorzyste palisandry, żółtoróżowe doussie. Są to najczęściej szlachetne rodzaje drewna o wysokiej gęstości, bardzo wytrzymałe i odporne na ścieranie.
Montaż i wykończenie
Płyty mozaikowe i posadzki przemysłowe przeznaczone są do bezpośredniego klejenia do odpowiednio przygotowanego podłoża (gładkiego i wypoziomowanego). Obecnie najpowszechniejsze w użyciu są kleje dyspersyjne na bazie polimerów, zawierające w swym składzie wodę (bezpieczne w aplikacji) oraz kleje reaktywne dwuskładnikowe na bazie polimerów, bezrozpuszczalnikowe (do klejenia cienkich elementów z gatunków wrażliwych na wodę, na przykład cienkich mozaik z silnie pęczniejącego buku).
Montaż. Płyty obu pokryć układa się na warstwie kleju, rozprowadzonej na podłożu przy użyciu ząbkowanych szpachli. Istotne jest to, by warstwa kleju była równomiernie rozprowadzona, a pod elementami drewnianymi nie było pustek powietrznych. Spoina klejowa stabilizuje posadzkę, która solidnie przytwierdzona do podłoża, jest cichsza przy użytkowaniu (lepiej wytłumia odgłosy stąpania niż podłoga pływająca).
Uwaga! Przy układaniu mozaik i "przemysłówki", należy zachować przyścienne szczeliny dylatacyjne do kompensowania zmian wymiarowych podczas letniego pęcznienia i zsychania w zimowym okresie grzewczym (dotyczy to także bruków).
Wykończenie. Ponieważ oba typy pokryć mają liczne szczeliny i spoiny klejowe, powinny być wykończone lakierami, tworzącymi szczelne powłoki (najlepiej odpornymi na ścieranie lakierami poliuretanowymi).
Starannie należy dobierać "chemię" do drewna gatunków egzotycznych. Często zawiera ono substancje niestrukturalne (na przykład garbniki), które mogą wchodzić w reakcje barwne z lakierami, powodować ich spienianie, obniżać przyczepność powstającej powłoki, spowalniać lub zupełnie blokować utwardzanie spoin klejowych i powłok lakierniczych. Dobry parkieciarz powinien mieć w tym rozeznanie, a i tak często dokonuje się próby przed ostatecznym użyciem konkretnego kleju lub lakieru.
Parametry drewna
Mozaiki i podłogi przemysłowe przeznaczone są do pomieszczeń zamkniętych (używa się ich nie tylko w domach prywatnych, ale też budynkach użyteczności publicznej), a więc pracują w suchym środowisku. Wilgotność drewna powinna wynosić od 7 do 11%. W niektórych rodzajach drewna egzotycznego, ze względu na wysoką gęstość lub specyficzny skład chemiczny, prawidłowa wilgotność może być nieco niższa, na poziomie 6-7%.
Charakterystyka
Mozaikę i podłogę przemysłową łączy to, że powstają z małych kawałków drewna. Poza tym, mają odmienne właściwości. Mozaiki są tanie, bo cienkie i mniej trwałe niż parkiet. Przemysłówkę pod względem użytkowym porównuje się zaś z deskami.
Mozaika. To tak zwany parkiet uproszczony, bo na podłodze nie układa się pojedynczych elementów, lecz wykonane z nich płyty.
Bazowymi elementami, z których wytwarza się mozaiki, są niewielkie listewki (zwane czasem paluszkami lub lamelkami) o szerokości od 18 do 23 mm, grubości 8-10 mm i długości od 115 do 165 mm. Układane są na płask (poziomo) i zwykle w dwóch kierunkach, tak że tworzą na podłodze charakterystyczny wzór - swego rodzaju szachownicę (mozaiki mogą być zróżnicowane kolorystycznie - także z różnych gatunków drewna - i ułożone w rozmaite motywy).
W handlu mozaiki dostępne są najczęściej w postaci połączonych ze sobą zespołów kilkudziesięciu listewek. Tworzą one prostokątne (czasem kwadratowe) płyty, naklejone na siatkę z tworzywa sztucznego (kiedyś na papier). Elementy te najczęściej mają wymiary: 640 mm długości i 320 mm szerokości.
Podłoga przemysłowa. Zwana popularnie mozaiką przemysłową lub po prostu przemysłówką. Jest w pewnym sensie podłogą pośrednią między tradycyjną mozaiką a brukiem.
Podłoga przemysłowa składa się z krótkich listewek o szerokości 20-35 mm, często o niewielkiej grubości -?nawet rzędu 6-8,5 mm. Podłogę układa się tak, by listewki tworzyły równoległe rzędy. Pojedyncze elementy mocowane są węższym bokiem - wyglądają wówczas jak przekręcone na bok lamelki typowej mozaiki.
Dzięki temu parkiety przemysłowe mają znaczną grubość?(20-35 mm), zapewniającą im wieloletnią trwałość.
Złożona z wielu drobnych elementów podłoga przemysłowa sprzedawana jest, podobnie jak typowa mozaika drewniana, w postaci zestawów deszczułek, połączonych w płyty za pomocą taśmy samoprzylepnej, którą zrywa się po ułożeniu. Zdecydowanie przyspiesza to proces montażu takiej podłogi.
Rodzaje drewna
W normie dotyczącej podłóg drewnianych wymienionych jest ponad 90 gatunków i rodzajów drewna, stosowanych do produkcji podłóg z drobnych elementów.
Drewno krajowe. Z krajowych rodzajów drewna w listewkach do mozaiki dominuje dąb, buk i jesion, a w kostkach brukowych - oprócz już wymienionych - również gatunki iglaste: sosna, modrzew, świerk i jodła.
Drewno egzotyczne. W naszym kraju dość rzadko używane jest do wykonywania bruku i mozaiki, za to często oferowane jest jako zespolone płyty podłóg przemysłowych. Mamy więc wśród nich duży wybór kolorystyczny: brązowozielonkawe ipe, ciemnobrązowe merbau i teak, brązowoczerwona jatoba, wzorzyste palisandry, żółtoróżowe doussie. Są to najczęściej szlachetne rodzaje drewna o wysokiej gęstości, bardzo wytrzymałe i odporne na ścieranie.
Montaż i wykończenie
Płyty mozaikowe i posadzki przemysłowe przeznaczone są do bezpośredniego klejenia do odpowiednio przygotowanego podłoża (gładkiego i wypoziomowanego). Obecnie najpowszechniejsze w użyciu są kleje dyspersyjne na bazie polimerów, zawierające w swym składzie wodę (bezpieczne w aplikacji) oraz kleje reaktywne dwuskładnikowe na bazie polimerów, bezrozpuszczalnikowe (do klejenia cienkich elementów z gatunków wrażliwych na wodę, na przykład cienkich mozaik z silnie pęczniejącego buku).
Montaż. Płyty obu pokryć układa się na warstwie kleju, rozprowadzonej na podłożu przy użyciu ząbkowanych szpachli. Istotne jest to, by warstwa kleju była równomiernie rozprowadzona, a pod elementami drewnianymi nie było pustek powietrznych. Spoina klejowa stabilizuje posadzkę, która solidnie przytwierdzona do podłoża, jest cichsza przy użytkowaniu (lepiej wytłumia odgłosy stąpania niż podłoga pływająca).
Uwaga! Przy układaniu mozaik i "przemysłówki", należy zachować przyścienne szczeliny dylatacyjne do kompensowania zmian wymiarowych podczas letniego pęcznienia i zsychania w zimowym okresie grzewczym (dotyczy to także bruków).
Wykończenie. Ponieważ oba typy pokryć mają liczne szczeliny i spoiny klejowe, powinny być wykończone lakierami, tworzącymi szczelne powłoki (najlepiej odpornymi na ścieranie lakierami poliuretanowymi).
Starannie należy dobierać "chemię" do drewna gatunków egzotycznych. Często zawiera ono substancje niestrukturalne (na przykład garbniki), które mogą wchodzić w reakcje barwne z lakierami, powodować ich spienianie, obniżać przyczepność powstającej powłoki, spowalniać lub zupełnie blokować utwardzanie spoin klejowych i powłok lakierniczych. Dobry parkieciarz powinien mieć w tym rozeznanie, a i tak często dokonuje się próby przed ostatecznym użyciem konkretnego kleju lub lakieru.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
