Jak wybrać farbę do malowania ścian? Praktyczny poradnik
Decyzję trzeba podjąć dwukrotnie: pierwszy raz podczas wybierania rodzaju farby, drugi raz - koloru
Na szczęście coraz więcej firm oferuje klientom testery. Są to nieduże opakowania konkretnego odcienia farby (np. po 50 ml), czasem z dołączonym pędzelkiem.
Na pudełku farby można znaleźć oznaczenie odporności na ścieranie. Numer III przypisany jest farbom dość delikatnym, których lepiej nie szorować, a jedynie wycierać na sucho; te preparaty są stosunkowo najtańsze. Numer II to farby, które bez uszczerbku powinny wytrzymać zmywanie na mokro. Numer I przypisuje się tym najbardziej odpornym, które można wyszorować; wybierając je, trzeba się przygotować na większy wydatek.
Inny podział farb to: błyszczące, półmatowe i matowe albo głęboko matowe, matowe i satynowe - producenci stosują swoje własne określenia. Chodzi o ostateczny efekt, a zasada jest taka, że jeśli np. domownicy nie są mistrzami malowania, ale chcą wykonać tę pracę samodzielnie, powinni raczej wybrać wersję matową. Pozwala ona ukryć różne drobne niedoskonałości ściany. Wersja błyszcząca z kolei uznawana jest za bardziej dekoracyjną, ale jeśli ogląda się pomalowaną nią ścianę, patrząc pod światło, widać wszystkie rysy, nierówności, niedoskonałości; jest też nieco bardziej odporna na zmywanie.
Można również podzielić farby w zależności od przeznaczenia, choć nie jest to podział jednoznaczny. Oprócz farb specjalnego przeznaczenia, np. do betonu, drewna lub glazury, są też przeznaczone do poszczególnych pomieszczeń w mieszkaniu. Zwykle producenci na opakowaniach podają, gdzie dany produkt warto wykorzystać.
Jeśli ktoś nie chce się zanadto zagłębiać w tajemnice farb, może wybrać preparat lateksowy. Sprawdzi się on nie tylko w łazience i w kuchni, ale też w pokoju dzieci, korytarzu i piwnicy, czyli miejscach narażonych na zabrudzenia. Pasować też będzie w salonie i sypialni, choć tam być może zostanie zastosowana nieco na wyrost.
Zwykle w takich pomieszczeniach jak salon i sypialnia kładzie się farby matowe, żeby domownikom nie przeszkadzały jaskrawe odbicia światła. Niekiedy, zwłaszcza w salonie, można użyć farb z rozjaśniaczami optycznymi, które lepiej odbijają światło, rozjaśniając pomieszczenie.
W łazience i kuchni, czyli tam, gdzie jest dużo wilgoci, pary wodnej, tłuszczu i innych zabrudzeń, najlepiej położyć farby lateksowe, odporne na ścieranie. Dodatkowo zawierają one środki zapobiegające rozwojowi pleśni i grzybów, a także mają właściwości oddychające.
W kuchni można również pomyśleć o farbach z dodatkiem teflonu albo ceramicznych.
Pokój dziecka wymaga przede wszystkim preparatów bezpiecznych, a więc oznaczonych np. symbolami Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, Eco Label, Niebieski Anioł, TÜV SÜD, TÜV NORD. Musi też być odporna na "twórczość" dziecka, czyli dawać się łatwo zmywać i szorować.
Na pudełku farby można znaleźć oznaczenie odporności na ścieranie. Numer III przypisany jest farbom dość delikatnym, których lepiej nie szorować, a jedynie wycierać na sucho; te preparaty są stosunkowo najtańsze. Numer II to farby, które bez uszczerbku powinny wytrzymać zmywanie na mokro. Numer I przypisuje się tym najbardziej odpornym, które można wyszorować; wybierając je, trzeba się przygotować na większy wydatek.
Inny podział farb to: błyszczące, półmatowe i matowe albo głęboko matowe, matowe i satynowe - producenci stosują swoje własne określenia. Chodzi o ostateczny efekt, a zasada jest taka, że jeśli np. domownicy nie są mistrzami malowania, ale chcą wykonać tę pracę samodzielnie, powinni raczej wybrać wersję matową. Pozwala ona ukryć różne drobne niedoskonałości ściany. Wersja błyszcząca z kolei uznawana jest za bardziej dekoracyjną, ale jeśli ogląda się pomalowaną nią ścianę, patrząc pod światło, widać wszystkie rysy, nierówności, niedoskonałości; jest też nieco bardziej odporna na zmywanie.
Można również podzielić farby w zależności od przeznaczenia, choć nie jest to podział jednoznaczny. Oprócz farb specjalnego przeznaczenia, np. do betonu, drewna lub glazury, są też przeznaczone do poszczególnych pomieszczeń w mieszkaniu. Zwykle producenci na opakowaniach podają, gdzie dany produkt warto wykorzystać.
Jeśli ktoś nie chce się zanadto zagłębiać w tajemnice farb, może wybrać preparat lateksowy. Sprawdzi się on nie tylko w łazience i w kuchni, ale też w pokoju dzieci, korytarzu i piwnicy, czyli miejscach narażonych na zabrudzenia. Pasować też będzie w salonie i sypialni, choć tam być może zostanie zastosowana nieco na wyrost.
Zwykle w takich pomieszczeniach jak salon i sypialnia kładzie się farby matowe, żeby domownikom nie przeszkadzały jaskrawe odbicia światła. Niekiedy, zwłaszcza w salonie, można użyć farb z rozjaśniaczami optycznymi, które lepiej odbijają światło, rozjaśniając pomieszczenie.
W łazience i kuchni, czyli tam, gdzie jest dużo wilgoci, pary wodnej, tłuszczu i innych zabrudzeń, najlepiej położyć farby lateksowe, odporne na ścieranie. Dodatkowo zawierają one środki zapobiegające rozwojowi pleśni i grzybów, a także mają właściwości oddychające.
W kuchni można również pomyśleć o farbach z dodatkiem teflonu albo ceramicznych.
Pokój dziecka wymaga przede wszystkim preparatów bezpiecznych, a więc oznaczonych np. symbolami Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, Eco Label, Niebieski Anioł, TÜV SÜD, TÜV NORD. Musi też być odporna na "twórczość" dziecka, czyli dawać się łatwo zmywać i szorować.
- Więcej o:
