Obudowa wanny
Czy wannę trzeba obudować? Jak najlepiej to zrobić? Odpowiedzi mogą być różne... Piękna wanna w stylu retro, ustawiona pośrodku łazienki, nie wymaga montowania osłony. Jednak tradycyjna wanna, ustawiona na nogach albo na stelażu przy ścianie, zdecydowanie lepiej prezentuje się obudowana.
Zanim wokół wanny zbuduje się obudowę, trzeba ją ustawić, wypoziomować, podłączyć do instalacji wodno-kanalizacyjnej i sprawdzić, czy połączenia te są szczelne. W tym celu należy napełnić wannę wodą, wyjąć korek i obserwować, czy miejsca połączeń nie przeciekają. Wygodnym sposobem jest podłożenie pod zestaw odpływowo-przelewowy i podłączenie z kanalizacją dużej kartki. Jeśli po wypuszczeniu wody kartka jest mokra, należy poprawić połączenia, dokręcając lub poprawiając uszczelki.
Obudowa - robić czy kupić?
Najprościej do osłonięcia wanny wykorzystać gotową osłonę. Większość producentów wanien akrylowych do każdego modelu wanny proponuje dopasowany do niej panel osłaniający, również z akrylu. Panele zwykle dostępne są w kolorze białym. Są łatwe w montażu i estetyczne.
Gotowe akrylowe osłony najchętniej stosowane są do wanien narożnych (w kształcie ćwierćkola), które trudniej jest obudować w sposób tradycyjny. Wanny prostokątne częściej zasłania się ścianką wykończoną płytkami ceramicznymi.
Który sposób jest lepszy - kupić gotową osłonę czy obudować wannę? Najważniejsze, by obudowa tworzyła zharmonizowaną całość z wystrojem łazienki.
Obudowa - jaka musi być?
Bez względu na to, z czego się ją zrobi i jak wykończy, trzeba pamiętać, że musi się w niej znaleźć otwór rewizyjny pozwalający na dostęp "pod wannę" w celu naprawy ewentualnych usterek (np. zapchanego syfonu) bez demontażu obudowy. W otworze montuje się następnie drzwiczki albo metalową ramkę z płytką trzymającą się ramki na magnes. Płytki te przystosowane są do przyklejenia na nich glazury, a więc nie wyróżniają się w obudowie. Są one dostępne są w różnych rozmiarach; należy je dopasowywać do wielkości płytek glazury (dobierając tak, żeby glazury nie docinać).
Drugi ważny element obudowy wanny to podcięcie na stopy (popularnie zwane kopnikiem). Robi się je na całej długości wanny albo tylko w środkowej części obudowy. Podcięcie umożliwia wygodniejsze korzystanie z wanny, gdy trzeba stać przy niej blisko i nachylać się - na przykład podczas płukania prania.
Można tez zastanowić się, czy w pustym miejscu między obudową a wanną nie uda się wygospodarować małego schowka, np. na środki czystości - szczególnie, gdy łazienka jest bardzo mała.
I jeszcze jedno: jeśli planuje się bardziej fantazyjną obudowę, np. bardzo szeroką - warto zastanowić się, czy korzystanie z wanny będzie wygodne. Na pewno będzie dobrze, jeśli szeroka obudowa znajdzie się od strony ściany; wtedy może pełnić funkcję półki. Gorzej jednak, jeśli ta szeroka (np. 15-20-cm) półka znajdzie się od strony, z której wchodzi się do wanny - może się okazać, że osoby mniej sprawne będą miały z tym kłopot.
Jak obudować wannę?
Sposobów jest kilka. Różnią się one przede wszystkim stopniem skomplikowania i potrzebnym wkładem pracy.
Obudowa murowana. Można pokusić się o jej samodzielne wykonanie, ale pod warunkiem, że ma się choć niewielką wiedzę o tym. Osoby bez przygotowania powinny raczej zlecić to fachowcowi.
Można ją zrobić z cegieł (np. z cegły dziurawki) lub bloczków z betonu komórkowego. Prace rozpoczyna się od wyznaczenia za pomocą pionu obrysu wanny na podłodze. Obudowa może pokrywać się z górną krawędzią wanny lub wystawać poza nią, tworząc półkę. To samo dotyczy szerokości obudowy - może być taka jak wanna lub znacznie szersza, dzięki czemu między wanną a ścianą będzie wygodna półka.
Uwaga! Żeby uformować wnękę na stopy, cegły lub bloczki trzeba wymurować z kilku-, kilkunastocentymetrowym uskokiem.
Jeśli obudowa jest z cegły, nad uskokiem musi się znaleźć zatopione w zaprawie zbrojenie (z dwóch prętów średnicy 6-8 mm).
Jeśli obudowa ma być wysunięta poza obrys wanny, najłatwiej będzie ją zrobić z szerokich bloczków betonu komórkowego murowanych na zaprawę klejową.
Obudowa ze styropianu. To bardzo wygodny i łatwy do wykonania sposób (nawet dla osób nie mających wielkiej wprawy w tego typu pracach). Wystarczy po prostu wstawić wannę do gotowej formy styropianowej; do wanny nie trzeba nawet przykręcać nóżek. Niestety, te styropianowe "opakowania" pasują nie do wszystkich rodzajów wanien, lecz tylko do standardowych prostokątnych - o długości do 170 cm.
Montaż polega na ustawieniu pustej formy na podłodze łazienki, zaznaczeniu na formie miejsca, gdzie wypada podłączenie do kanalizacji, i wycięciu otworu nożem. Wycina się również otwór rewizyjny (czasami miejsca na otwory są zaznaczone fabrycznie).
Formę mocuje się na klej do czystej i suchej podłogi. Ponieważ formy nie daje się wypoziomować, przed montażem należy zadbać, by podłoga była idealnie pozioma (jeżeli nie jest, można zastosować wylewkę samopoziomującą). Do przyklejonej formy wstawia się wannę i przez otwór rewizyjny podłącza się ją do kanalizacji.
Obudowa z płyt. Kolejnym sposobem jest wykonanie obudowy z płyt gipsowo-kartonowych (uwaga! - muszą być wodoodporne, oznaczone kolorem zielonym), wiórowych OSB lub specjalnych płyt z polistyrenu ekstrudowanego. Obudowa taka na ogół nie wychodzi poza obrys wanny - licuje się ją z zewnętrznymi krawędziami wanny.
Płyty gipsowo-kartonowe i OSB mocuje się na stelażu z lekkich profili stalowych, rzadziej - na ruszcie drewnianym. Do płyt z polistyrenu ekstrudowanego stelaż nie jest natomiast potrzebny, wystarczy po prostu dokładnie wypoziomować wannę i obudować ją płytami docinanymi na wymiar. Krawędzie płyt klei się sylikonem i spina specjalnymi plastikowymi łącznikami wbijanymi w płytę za pomocą szpikulców. Narożniki wzmacnia się taśmą i pokrywa zaprawą klejową.
Jak wykończyć obudowę
Najpopularniejszym sposobem jest obłożenie obudowy płytkami ceramicznymi - takimi jak na ścianach łazienki albo w kontrastującym kolorze (jeśli obudowa była zrobiona z płyt, trzeba pamiętać, żeby przed przyklejeniem glazury zaimpregnować je preparatem zmniejszającym nasiąkliwość i zwiększającym przyczepność kleju).
Jeśli planuje się zastosować wykończenie z cięższych materiałów - np. z płytek z kamienia naturalnego - najlepiej zdecydować się na obudowę murowaną. Obudowę taką można także pokryć tynkiem i pomalować farbą do pomieszczeń mokrych. Można także pokusić się o wykończenie obudowy drewnem - trzeba jednak wybrać gatunek odporny na wilgoć, np. teak.
Obudowa - robić czy kupić?
Najprościej do osłonięcia wanny wykorzystać gotową osłonę. Większość producentów wanien akrylowych do każdego modelu wanny proponuje dopasowany do niej panel osłaniający, również z akrylu. Panele zwykle dostępne są w kolorze białym. Są łatwe w montażu i estetyczne.
Gotowe akrylowe osłony najchętniej stosowane są do wanien narożnych (w kształcie ćwierćkola), które trudniej jest obudować w sposób tradycyjny. Wanny prostokątne częściej zasłania się ścianką wykończoną płytkami ceramicznymi.
Który sposób jest lepszy - kupić gotową osłonę czy obudować wannę? Najważniejsze, by obudowa tworzyła zharmonizowaną całość z wystrojem łazienki.
Obudowa - jaka musi być?
Bez względu na to, z czego się ją zrobi i jak wykończy, trzeba pamiętać, że musi się w niej znaleźć otwór rewizyjny pozwalający na dostęp "pod wannę" w celu naprawy ewentualnych usterek (np. zapchanego syfonu) bez demontażu obudowy. W otworze montuje się następnie drzwiczki albo metalową ramkę z płytką trzymającą się ramki na magnes. Płytki te przystosowane są do przyklejenia na nich glazury, a więc nie wyróżniają się w obudowie. Są one dostępne są w różnych rozmiarach; należy je dopasowywać do wielkości płytek glazury (dobierając tak, żeby glazury nie docinać).
Drugi ważny element obudowy wanny to podcięcie na stopy (popularnie zwane kopnikiem). Robi się je na całej długości wanny albo tylko w środkowej części obudowy. Podcięcie umożliwia wygodniejsze korzystanie z wanny, gdy trzeba stać przy niej blisko i nachylać się - na przykład podczas płukania prania.
Można tez zastanowić się, czy w pustym miejscu między obudową a wanną nie uda się wygospodarować małego schowka, np. na środki czystości - szczególnie, gdy łazienka jest bardzo mała.
I jeszcze jedno: jeśli planuje się bardziej fantazyjną obudowę, np. bardzo szeroką - warto zastanowić się, czy korzystanie z wanny będzie wygodne. Na pewno będzie dobrze, jeśli szeroka obudowa znajdzie się od strony ściany; wtedy może pełnić funkcję półki. Gorzej jednak, jeśli ta szeroka (np. 15-20-cm) półka znajdzie się od strony, z której wchodzi się do wanny - może się okazać, że osoby mniej sprawne będą miały z tym kłopot.
Jak obudować wannę?
Sposobów jest kilka. Różnią się one przede wszystkim stopniem skomplikowania i potrzebnym wkładem pracy.
Obudowa murowana. Można pokusić się o jej samodzielne wykonanie, ale pod warunkiem, że ma się choć niewielką wiedzę o tym. Osoby bez przygotowania powinny raczej zlecić to fachowcowi.
Można ją zrobić z cegieł (np. z cegły dziurawki) lub bloczków z betonu komórkowego. Prace rozpoczyna się od wyznaczenia za pomocą pionu obrysu wanny na podłodze. Obudowa może pokrywać się z górną krawędzią wanny lub wystawać poza nią, tworząc półkę. To samo dotyczy szerokości obudowy - może być taka jak wanna lub znacznie szersza, dzięki czemu między wanną a ścianą będzie wygodna półka.
Uwaga! Żeby uformować wnękę na stopy, cegły lub bloczki trzeba wymurować z kilku-, kilkunastocentymetrowym uskokiem.
Jeśli obudowa jest z cegły, nad uskokiem musi się znaleźć zatopione w zaprawie zbrojenie (z dwóch prętów średnicy 6-8 mm).
Jeśli obudowa ma być wysunięta poza obrys wanny, najłatwiej będzie ją zrobić z szerokich bloczków betonu komórkowego murowanych na zaprawę klejową.
Obudowa ze styropianu. To bardzo wygodny i łatwy do wykonania sposób (nawet dla osób nie mających wielkiej wprawy w tego typu pracach). Wystarczy po prostu wstawić wannę do gotowej formy styropianowej; do wanny nie trzeba nawet przykręcać nóżek. Niestety, te styropianowe "opakowania" pasują nie do wszystkich rodzajów wanien, lecz tylko do standardowych prostokątnych - o długości do 170 cm.
Montaż polega na ustawieniu pustej formy na podłodze łazienki, zaznaczeniu na formie miejsca, gdzie wypada podłączenie do kanalizacji, i wycięciu otworu nożem. Wycina się również otwór rewizyjny (czasami miejsca na otwory są zaznaczone fabrycznie).
Formę mocuje się na klej do czystej i suchej podłogi. Ponieważ formy nie daje się wypoziomować, przed montażem należy zadbać, by podłoga była idealnie pozioma (jeżeli nie jest, można zastosować wylewkę samopoziomującą). Do przyklejonej formy wstawia się wannę i przez otwór rewizyjny podłącza się ją do kanalizacji.
Obudowa z płyt. Kolejnym sposobem jest wykonanie obudowy z płyt gipsowo-kartonowych (uwaga! - muszą być wodoodporne, oznaczone kolorem zielonym), wiórowych OSB lub specjalnych płyt z polistyrenu ekstrudowanego. Obudowa taka na ogół nie wychodzi poza obrys wanny - licuje się ją z zewnętrznymi krawędziami wanny.
Płyty gipsowo-kartonowe i OSB mocuje się na stelażu z lekkich profili stalowych, rzadziej - na ruszcie drewnianym. Do płyt z polistyrenu ekstrudowanego stelaż nie jest natomiast potrzebny, wystarczy po prostu dokładnie wypoziomować wannę i obudować ją płytami docinanymi na wymiar. Krawędzie płyt klei się sylikonem i spina specjalnymi plastikowymi łącznikami wbijanymi w płytę za pomocą szpikulców. Narożniki wzmacnia się taśmą i pokrywa zaprawą klejową.
Jak wykończyć obudowę
Najpopularniejszym sposobem jest obłożenie obudowy płytkami ceramicznymi - takimi jak na ścianach łazienki albo w kontrastującym kolorze (jeśli obudowa była zrobiona z płyt, trzeba pamiętać, żeby przed przyklejeniem glazury zaimpregnować je preparatem zmniejszającym nasiąkliwość i zwiększającym przyczepność kleju).
Jeśli planuje się zastosować wykończenie z cięższych materiałów - np. z płytek z kamienia naturalnego - najlepiej zdecydować się na obudowę murowaną. Obudowę taką można także pokryć tynkiem i pomalować farbą do pomieszczeń mokrych. Można także pokusić się o wykończenie obudowy drewnem - trzeba jednak wybrać gatunek odporny na wilgoć, np. teak.
- Więcej o:
