Drewno do kominka: jak je przechowywać

W promieniach słońca, czyli na widoku

Zarówno świeże, jak i wysuszone drewno powinno być ułożone luźno (by między polanami mogło cyrkulować powietrze) i być odizolowane od podłoża. Do przechowywania drewna trzeba wybierać miejsca przewiewne i dobrze nasłonecznione, ponieważ wilgoć ze środka polan bardzo powoli się uwalnia. Wyższa temperatura, którą zapewniają promienie słońca, wzmaga parowanie zewnętrznych warstw poszczególnych szczap, a ruch powietrza umożliwia odprowadzanie tej pary poza szopę. Nie powinno się przechowywać drewna w zamkniętych, nieogrzanych i niewentylowanych pomieszczeniach (piwnicach i garażach), gdyż drewno zawilgotnieje, a z czasem spleśnieje i zgnije.

Zapas drewna  powinien być zlokalizowany niezbyt daleko od domu, by noszenie go zimą nie było zbyt męczące. Równocześnie pamiętajmy o tym, że opał warto ułożyć blisko utwardzonej powierzchni, co ułatwi dojazd samochodem i rozładunek drewna.

Aby drewno dobrze schło, warto składzik "otworzyć" od południa i zadaszyć przezroczystymi płytami (dach z mocno wysuniętym okapem zapobiega namakaniu drewna).

Najtańszy pomysł na piękno

Prostą metodą przechowywania niewielkich ilości drewna jest układanie go przy południowych ścianach budynków pod wysuniętym okapem dachu. Intensywnie nagrzewane przez słońce i dogrzewane ciepłem oddawanym przez ściany budynku polana będą bardzo szybko schły. Żeby zapas drewna był ozdobą otoczenia domu, wystarczy "z artystycznym wyczuciem" uporządkować gromadzone do palenia kawałki drewna, wykorzystując różnice w rozmiarach, kształtach i kolorystyce szczap. Trzeba tylko uzbroić się w nieco cierpliwości przy układaniu...

Sposób na ogródkową budowlę

Najbardziej odpowiednim miejscem na przechowywanie opału do kominka są specjalne konstrukcje przeznaczone tylko do tego celu lub będące częścią wiat albo ogrodowych domków na narzędzia. Jedną  z nich są drewutnie - drewniane budowle z ażurowymi ścianami. Powinny być nieco większe, by mogły pomieścić zarówno miejsce do rąbania drewna, jak i kąt na wszystkie potrzebne do tego narzędzia. Zanim jednak wybierzemy formę i styl drewutni, najpierw zastanówmy się, gdzie budowla ma stanąć oraz z czego i jak będzie zbudowana.

Drewutnię można postawić samodzielnie, ale w sklepach ogrodniczych jest duży wybór gotowych konstrukcji. Najczęściej są to domki z dwuspadowym, wysuniętym dachem, nieco podniesioną podłogą i przewiewnymi ścianami. Wykonuje się je z zaimpregnowanego, surowego drewna (po złożeniu należy je zaimpregnować). Frontowe ściany bywają otwarte całkowicie lub tylko od góry, na dole są drzwi - uchylane bądź zdejmowane. Są też wersje z dodatkowym zamkniętym pomieszczeniem na nasiona, doniczki itp.

Uwaga! Drewutnia musi mieć utwardzoną posadzkę. Najlepsze są płyty kamienne, cegły lub żwir. Takie podłoże nie będzie parowało, uniemożliwi podciąganie wody i przedostawanie się z gleby bakterii, które mogłyby przyspieszyć procesy gnilne drewna.

Jeśli kupujemy drewno świeże, zwłaszcza pakowane w skrzynie, do jego składowania wystarczy wiata. Skrzynie mają osłonięte boki i dobrze izolują drewno od gruntu, więc wystarczy odpowiednio je ustawić, by chroniły drewno przed nawiewanym pod dach deszczem. Na rynku są też minidrewutnie zbudowane na bazie standardowych pergoli - z reguły mają około 2 m długości, a ich boki wypełniają kratownice z drewna. Koszt takiej pergoli jest niewielki, a montaż bardzo prosty. Tych, którzy potrzebują małych  ilości drewna opałowego zainteresuje przenośny regał tarasowy - najczęściej metalowy.  Bardziej wymagający mogą poszukać modeli zdobionych kutą stalą. Po wypełnieniu drewnem regał można przykryć specjalnym wodoodpornym pokrowcem.