Systemy przeciwoblodzeniowe – bezpieczeństwo i wygoda zimą na dachu, podjeździe i schodach

Śnieg może nam na co dzień przysporzyć kłopotów. Zalegające w rynnach bryły śniegu i lodu, zwisające z połaci dachowych nawisy śnieżne oraz sople, zaśnieżony podjazd i ścieżki bywają uciążliwe i stanowią zagrożenie dla budynku i ludzi. Warto więc rozważyć zastosowanie systemu grzewczego, dzięki któremu rozwiążemy ten problem. Zwiększa on bezpieczeństwo, a dodatkowo zapewnia wygodę, eliminując potrzebę odśnieżania podjazdu i chodników oraz usuwania sopli z rynien. Instalacja działa poprzez emitowanie ciepła z przewodów elektrycznych podłączonych do prądu, co zapobiega powstawaniu lodu i rozpuszcza śnieg. Wyróżnia się przewody stałooporowe i samoregulujące, które dopasowują moc grzania do otoczenia, oraz maty grzewcze, nieco prostsze w montażu.

System przeciwoblodzeniowy na dachu

Podstawą dachowego systemu przeciwoblodzeniowego są elektryczne kable grzejne, które montuje się na połaciach dachowych lub w rynnach i rurach spustowych. Na rynku dostępne są dwa rodzaje kabli: stałooporowe i samoregulujące. Te pierwsze charakteryzują się określoną mocą na metr, co przekłada się na stałą temperaturę. Są zasilane jednostronnie, ale nie mogą być dowolnie cięte. Z kolei kable samoregulujące składają się z dwóch przewodów miedzianych z elementem oporowym pomiędzy. Działają na zasadzie odwrotnej proporcjonalności – im chłodniej na zewnątrz, tym bardziej zwiększa się opór, a co za tym idzie wydzielane ciepło. Samoregulujący system ochrony przeciw zamarzaniu to technologia bezpieczna oraz ekologiczna, ponieważ wzrost mocy grzejnej ma miejsce tylko w tym miejscu, w którym spada temperatura. Przewodom nie grozi przegrzanie, dlatego mogą bez przeszkód stykać się i krzyżować. Co ważne, mogą też być cięte w dowolnym miejscu, co znacznie ułatwia montaż i optymalizuje zużycie kabla.

Instalacja grzewcza na podjeździe

Instalacja grzewcza na podjazdach samochodowych zapewnia ich przejezdność bez względu na warunki atmosferyczne. Skuteczność takiego systemu jest szczególnie duża w przypadku podjazdów o pewnym pochyleniu. Podczas obliczania długości kabli wchodzących w skład systemu grzejnego należy pamiętać, że nie jest konieczne ogrzewanie całej powierzchni podjazdu. Kable grzejne mogą być ułożone tylko w tych miejscach, które stykają się z oponami pojazdów. Do ogrzewania podjazdów można też zastosować maty grzewcze. Są zasilane napięciem 230 lub 400 V i rozgrzewają się do temperatury nie wyższej niż 60°C. Matę grzejną rozwija się z rolki, pamiętając o prawidłowym kierunku i odstępach między układanymi pasmami. Montaż mat grzejnych jest bardzo prosty. Jeżeli ogrzewany jest podjazd, wystarczy ogrzewać jedynie pasy jezdne pod koła samochodu, układając równolegle dwie maty w odstępie odpowiadającym rozstawowi kół.

Instalacja grzewcza na schodach zewnętrznych

Ogrzewanie schodów zewnętrznych rozwiązuje problem śniegu i lodu na stopniach bez konieczności ich odśnieżania czy posypywania piaskiem. Najlepiej zaplanować go przed ułożeniem nawierzchni na stopniach i podeście, ale można to zrobić później, np. podczas jej wymiany. Na schodach stosuje się przewody cieńsze niż standardowe i bardziej elastyczne. W przypadku planowanego wykończenia schodów mrozoodpornymi płytkami gresu kable przytwierdza się do konstrukcji biegów za pomocą taśmy montażowej i przykrywa warstwą elastycznego kleju. Układa się je wzdłuż stopni w odstępie 7-8 cm, żeby zwoje nie nachodziły na siebie. Następnie przykleja się płytki. W schodach betonowych można wykuć bruzdy, poprowadzić w nich przewody i całość przykryć dowolnym materiałem. W przypadku układania kabli na remontowanych schodach pokrytych kostką lub płytami trzeba je zdjąć i po montażu ponownie osadzić. Płytki na ogół się skuwa i zastępuje nowymi. W obu przypadkach powinno się dopilnować, aby nie podniósł się poziom podestu, bo może to utrudniać otwieranie drzwi ze skrzydłem rozwieranym na zewnątrz.

W jaki sposób steruje się instalacją przeciwoblodzeniową?

Ręczne uruchamianie instalacji polega na podłączaniu i odłączaniu jej od zasilania. Nie jest to jednak ani wygodne, ani ekonomiczne. Skuteczniejsze i bardziej komfortowe jest sterowanie automatyczne. Potrzebne są do tego działające łącznie czujniki wilgotności i temperatury powietrza. Najpierw sprawdzana jest temperatura zewnętrzna. Jeżeli jest niższa od ustawionej (np. 2°C), sterownik mierzy wilgotność powietrza i gdy wykryje opad śniegu – włącza system. Instalacja pracuje tylko wtedy, gdy temperatura spada poniżej zera i jednocześnie pada deszcz lub śnieg, które mogą zamarzać. Korzystanie z automatyki ogranicza zużycie prądu, bo system działa tylko wtedy, gdy jest to potrzebne. W zaawansowanych technologicznie modelach można ustawić zakres temperatury i wilgotności, sprawdzić stan czujników i czas pracy systemu. Można też podłączyć regulator do kilku stref grzejnych i zaprogramować tak, by obsługiwał zjazd do garażu, dach i schody. Niektóre sterowniki są wyposażone w moduł Wi-Fi, dzięki któremu systemem można sterować za pomocą smartfona. Umieszcza się je w domu, w rozdzielnicy, razem z pozostałym osprzętem potrzebnym w instalacji elektrycznej. 

Wzmocnienie ochrony

Nie można ignorować zalegającej na dachu pokrywy śnieżnej nie tylko z troski o bezawaryjne użytkowanie systemu odprowadzania wody deszczowej, ale przede wszystkim ze względu na bezpieczeństwa lokatorów mieszkania lub domu. Warto zainwestować w system zabezpieczeń przeciwśnieżnych. Do najpopularniejszych systemów należą płotki przeciwśniegowe. Wykonane są z aluminium lub stali, chronią rynny przed uszkodzeniem spowodowanym przez zsuwający się śnieg. Zalecane na dachach o dużym nachyleniu (kąt większy niż 40° oznacza konieczność montażu większej liczby płotków). Często stosowane są rozbijacze śniegu, które sprawiają, że czapa śnieżna rozbija się na małe kawałki (sprawdzają się przy dachach o średnim nachyleniu) oraz śniegołapy – zatrzymują zsuwający się śnieg, a tym samym chronią rynnę przed oberwaniem.

Jak przygotować instalacje ogrodowe na zimę?

Na ryzyko uszkodzeń spowodowanych przez mróz szczególnie narażone są zewnętrzne instalacje wodociągowe, takie jak ogrodowe zawory czerpalne, węże i automatyczne systemy nawadniające. Jeśli w rurach lub armaturze znajduje się woda, może ona zamarznąć i zwiększyć objętość, powodując szkody. Pierwszym krokiem jest zamknięcie dopływu wody do zaworów zewnętrznych. Następnie należy z niej całkowicie opróżnić armaturę i rury. Podobnie należy postąpić z wężami ogrodowymi, a następnie je zwinąć i schować w miejscu zabezpieczonym przed mrozem. W ogrodzie należy również wyłączyć i opróżnić automatyczne systemy nawadniające, a także zbiorniki na deszczówkę. Dobrym rozwiązaniem jest mrozoodporna armatura czerpalna, która eliminuje konieczność zamykania dopływu wody do zewnętrznych punktów czerpalnych w okresie zimowym. Po zamknięciu zaworu jego wewnętrzny system odpowietrzania automatycznie opróżnia całą zewnętrzną część korpusu, który wypełnia się powietrzem. Warto jedynie raz w roku skontrolować, czy mechanizm działa prawidłowo. Jeśli do zaworu był podłączony wąż ogrodowy, trzeba go przed zimą całkowicie odłączyć, aby umożliwić działanie mechanizmu odpowietrzającego. Następnie należy go na chwilę uruchomić, aby samoczynnie opróżnił się z wody. W okresie zimowym nie powinno się podłączać do zaworu żadnych dodatkowych akcesoriów, które mogłyby zakłócić proces jego odpowietrzania. Na koniec należy przeprowadzić wizualną kontrolę armatury, sprawdzając czy nie występują jakiekolwiek nieszczelności lub uszkodzenia.