Przyłącze kanalizacyjne

Podłączenie domu do sieci kanalizacyjnej jest możliwe i zalecane, jeśli w pobliżu domu przebiega kolektor ściekowy. Przedtem jednak trzeba to uzgodnić z przedsiębiorstwem wodociągów i kanalizacji oraz zgłosić w starostwie powiatowym.

Co i jak odprowadzać do kanalizacji

Po uzyskaniu odpowiedniej zgody z zakładu kanalizacji, z domu można odprowadzać następujące rodzaje ścieków:

1) bytowo-gospodarcze, powstające w budynku;

2) wodę opadową z dachu, a także wodę z drenażu odwadniającego, ułożonego wokół budynku.

Jeśli w ulicy jest kanalizacja:

- bytowo-gospodarcza (a tak jest najczęściej), to można do niej odprowadzać tylko ścieki bytowo-gospodarcze; deszczówka i woda z drenażu powinny być odprowadzane do gruntu lub pobliskich wód powierzchniowych: zbiornika albo cieku wodnego. Jeżeli taki odbiornik nie leży na terenie posesji, odprowadzanie do niego wody trzeba uzgodnić z jego właścicielem lub instytucją, która nim zarządza;

- ogólnospławna, to ścieki z domu i wody opadowe można odprowadzać jednym przykanalikiem;

- rozdzielcza (osobne kanały bytowo-gospodarczy i deszczowy), to jednym przykanalikiem odprowadza się ścieki bytowo-gospodarcze do kanalizacji bytowo-gospodarczej, a osobnym wody deszczowe i gruntowe - do kanału deszczowego.

O wszystkim decyduje gmina

Sieć kanalizacyjna należy najczęściej do zakładu komunalnego gminy, a szczegółowe zasady podłączania do sieci określane są w uchwałach rady gminy.

A oto formalności, jakich trzeba dopełnić.

Dom nowo budowany. W takiej sytuacji formalności związane z podłączeniem do sieci kanalizacyjnej najlepiej połączyć z uzyskiwaniem pozwolenia na budowę (zwłaszcza że ubiegając się o takie pozwolenie, należy podać planowany sposób odprowadzania ścieków). Trzeba jednak wcześniej uzyskać z zakładu kanalizacji warunki przyłącza kanalizacyjnego, a następnie zlecić wykonanie projektu przyłącza zgodnie z tymi warunkami i uzgodnić go w ZUD (zakład uzgadniania dokumentacji). Po uzyskaniu zgody na budowę domu nie trzeba już składać w starostwie odrębnego zgłoszenia budowy przyłącza.

Budynek istniejący lub zmiana planów. Przed przystąpieniem do budowy przyłącza kanalizacyjnego do istniejącego domu należy dopełnić wszystkich formalności, włącznie ze zgłoszeniem w starostwie (patrz ramka: "Formalności"). Podobnie trzeba postąpić, jeśli w trakcie budowy domu zmienią się plany (np. w pozwoleniu na budowę domu ustalono budowę szamba, a ostatecznie zdecydowano się na podłączenie do kanalizacji).

Elementy podłączenia kanalizacyjnego

Podłączenie, zwane też przyłączem kanalizacyjnym, musi być tak zbudowane, aby ścieki w nim nie zalegały, lecz spływały do kolektora, a także by w razie potrzeby można było czyścić cały układ z osadów i usunąć ewentualne zatory. Na podłączenie kanalizacyjne składają się niżej opisane elementy.

Złącze lub przyłącze. Element, za którego pośrednictwem przykanalik włącza się do zewnętrznej sieci kanalizacyjnej. Najczęściej jest to studzienka rewizyjna lub włazowa na kolektorze sieci zewnętrznej, ale może też być wpust boczny lub złącze siodłowe, zwane wcinką.

Przewód przykanalika. Doprowadza ścieki z rury odpływowej do kolektora kanalizacyjnego. Powinien mieć średnicę nie mniejszą niż przewód odpływowy wyprowadzony z budynku, tzn. zwykle 150-160 mm. Jego minimalny spadek wynosi 2%, a głębokość powinna być dostosowana do położenia kolektora i samego złącza - ponadto (aby nie zamarzały w nim ścieki) większa niż głębokość przemarzania gruntu w danym rejonie. Jeśli nie można zachować tego ostatniego warunku, przewód przykanalika trzeba od góry ocieplić np. żużlem lub keramzytem.

Studzienka rewizyjna na terenie posesji. Służy do kontroli i czyszczenia przewodów: przykanalika i odpływowego. Montuje się ją nie dalej niż 3-5 m od zewnętrznej sieci kanalizacyjnej i co najmniej 1,5 m od fundamentów domu. Studzienka może być nieprzełazowa o średnicy około 30 cm (z tworzyw sztucznych, ) lub przełazowa (zwykle z kręgów betonowych o średnicy 1,0-1,2 m).

Przewód odpływowy. Nie należy do przyłącza kanalizacyjnego, ale doprowadza do niego ścieki. Przygotowanie go to obowiązek inwestora. Przewód ten ma zwykle średnicę 150 mm i wyprowadza się go z budynku na głębokości 80 cm - by nie zamarzały w nim ścieki (czasami należy go od góry ocieplić). Jego spadek powinien wynosić minimum 2%.

* * *

Sposób wykonania przyłącza kanalizacyjnego dobiera projektant zależnie od długości przykanalika, rodzaju rur, z jakich wykonany jest kolektor oraz możliwego sposobu podłączenia przykanalika do kolektora. Najczęściej w miejscu połączenia przykanalika z rurą odpływową instaluje się studzienkę rewizyjną o średnicy ok. 300 mm, zamykaną pokrywą żeliwną. Jeśli jednak odległość budynku od studzienki na kolektorze jest niewielka, przykanalik można podłączyć bezpośrednio do przewodu odpływowego - bez tej studzienki. W takiej sytuacji na przewodzie odpływowym w budynku musi znaleźć się rewizja umożliwiająca kontrolę i czyszczenie rur.

Ścieki pod górę

Na terenie pofałdowanym, w którym kolektor zbiorczy przebiega wyżej niż budynek, grawitacyjne spływanie ścieków jest niemożliwe. Podobnie, gdy odległość budynku od kolektora jest bardzo duża. Ścieki można wtedy odprowadzać grawitacyjnie do studzienki-przepompowni, z której - po napełnieniu jej do pewnej wysokości - są przetłaczane do kolektora. Właściciel takiej działki powinien zbudować przed kolektorem dodatkową studzienkę rozprężającą, z której ścieki będą odprowadzane grawitacyjnie do kanalizacji w ulicy (rys.2). Wówczas część od studzienki rozprężającej do kolektora będzie przejęta przez zakład kanalizacyjny i przez niego konserwowana. Na przewodzie tłocznym zamiast studzienki rozprężającej może być zawór zwrotny chroniący przed cofaniem się ścieków. Tak wykonane przyłącze pozostanie w całości własnością inwestora.

Formalności

Jeśli dom ma być podłączony do istniejącej sieci (tak jest najczęściej), to kolejność działań będzie następująca.

1. Właściciel domu (istniejącego lub planowanego) występuje do miejscowego zakładu kanalizacji o wydanie warunków technicznych przyłączenia. W tym celu składa: a) wniosek, b) kserokopię dokumentu potwierdzającego prawo do nieruchomości, c) warunki zabudowy i zagospodarowania terenu wraz z mapą geodezyjną, jeśli działka nie jest zabudowana, d) mapę geodezyjną z zaznaczoną działką, jeśli jest zabudowana.

2. Zakład wodociągów i kanalizacji - jeśli są możliwości techniczne przyłączenia budynku do sieci kanalizacyjnej - wydaje warunki techniczne przyłączenia.

3. Właściciel zleca uprawnionemu projektantowi wykonanie projektu przyłącza kanalizacyjnego, uzgodnienie go w zespole uzgadniania dokumentacji (ZUD) i zatwierdzenie w zakładzie wodociągów i kanalizacji.

4. Właściciel na miesiąc przed planowanym rozpoczęciem robót zgłasza w starostwie zamiar budowy przyłącza. Składa wniosek zgłoszeniowy, projekt przyłącza z uzgodnieniami i dokumenty potwierdzające prawo do działki.

5. Jeśli urząd nie zgłosi sprzeciwu w ciągu 30 dni, to można zlecić uprawnionej firmie wykonanie przyłącza, zatrudnić kierownika budowy (może nim być wykonawca) i założyć dziennik budowy (może to być dziennik budowy domu), w którym wykonawca opisze budowę przyłącza.

6. Jeśli wykonanie przyłącza wymaga czasowego zajęcia części ulicy, to zanim rozpoczną się wykopy, właściciel musi wystąpić do zarządu dróg o pozwolenie zajęcia tej części drogi (zależnie od kategorii drogi uzyskuje się go w gminie, powiecie lub województwie), a następnie w porozumieniu z policją - zaplanować organizację ruchu drogowego na czas robót.

7. Właściciel przed zasypaniem wykopów zgłasza wykonane przyłącze do zakładu wodociągowego. Po odebraniu przyłącza przez zakład część od sieci do studzienki rewizyjnej na posesji staje się własnością zakładu wodociągów i kanalizacji, a za pozostałe elementy kanalizacji na działce odpowiada właściciel domu.

8. Ostatni etap - właściciel podpisuje z zakładem wodociągów i kanalizacji umowę eksploatacyjną.

Formalności na skróty. Mniej kłopotliwe jest zlecenie wykonania przyłącza zakładowi remontowemu przedsiębiorstwa kanalizacyjnego. Zakłady takie chętnie świadczą tego rodzaju usługi i wtedy na koszt inwestora zajmują się opracowaniem projektu, załatwiają wymagane formalności i montują przyłącze.

Podłączenie do nowej lub rozbudowywanej sieci. Kiedy gmina buduje nową sieć, podłącza do niej wszystkie pobliskie posesje, których właściciele są tym zainteresowani. W takiej sytuacji to gmina przejmuje całą obsługę formalną oraz zleca wykonanie sieci i przykanalików, a właściciele poszczególnych posesji ponoszą koszty wykonania przykanalika na danej posesji oraz często współuczestniczą w części kosztów budowy sieci. Właściciele muszą też we własnym zakresie doprowadzić rurę odpływową od domu do określonego w projekcie miejsca podłączenia rury do przykanalika.

Uwaga! Przykanalik warto zbudować nawet na działce, na której budowa domu planowana jest w przyszłości. Będzie to dużo mniej kłopotliwe niż podłączanie do kanalizacji w przyszłości - po jej zakopaniu.

Ubieganie się o rozbudowę sieci. Gdy dom (lub kilka domów) jest znacznie oddalony od sieci, właściciele zainteresowani podłączeniem do kanalizacji mogą zawiązać komitet osiedlowy i wspólnie ubiegać się o rozbudowę sieci. Członkowie komitetu zwykle partycypują w części kosztów tej rozbudowy (koszty wykonania przykanalików ponoszą w całości). Muszą też ustalić z gminą lub zakładem wodociągów i kanalizacji, kto będzie właścicielem dobudowanej części sieci i kto będzie za nią odpowiadał.

Gdy na działce jest szambo

Jeśli dom podłączony do szamba planuje się podłączyć do kanalizacji, to trzeba pamiętać, że zbiornik szamba nie może pełnić funkcji studzienki rewizyjnej, bowiem nie zapewni samooczyszczania się wszystkich elementów przyłącza kanalizacyjnego. W opisanej sytuacji podłączenie można wykonać dwojako.

1. Umieścić w zbiorniku szamba studzienkę i podłączyć do niej rurę, która doprowadzała ścieki z domu do szamba. Z drugiej strony, do dolnej części tej studzienki, czyli kinety, podłączyć rurę przykanalika. Po zainstalowaniu kinety zbiornik zasypać piaskiem, aby nie gromadziła się w nim woda.

Opisane rozwiązanie ogranicza zakres robót ziemnych i nie wymaga niszczenia ogrodu. Opłaca się jednak tylko wtedy, gdy zbiornik szamba znajduje się blisko ulicy; w przeciwnym razie zbyt długi odcinek przykanalika może okazać się bardzo kosztowny.

2. Całe przyłącze kanalizacyjne wykonać w dogodnym miejscu i doprowadzić do niego rurę odpływową z budynku, a istniejący zbiornik - po wypłukaniu i dezynfekcji - wykorzystać do gromadzenia deszczówki do podlewania ogródka.

Ile to kosztuje

Koszty indywidualnego podłączenia obejmują:

1) wykonanie projektu z uzgodnieniami: 2000-3000 zł;

2) wykonanie dokumentacji geodezyjnej: 800-1300 zł;

3) osadzenie studzienki z materiałami:

- betonowej: 2000-3000 zł,

- z PVC: 400-2000 zł;

4) ułożenie przewodów z materiałami: 300-1500 zł/m.

Koszt wykonania podłączenia kanalizacyjnego zależy od zagłębienia kanalizacji w ulicy (które ma wpływ na zagłębienie przykanalika), konieczności naruszenia nawierzchni ulicy, poziomu wód gruntowych itp.

5) koszty związane z odbiorem przyłącza: około 600 zł.

Odprowadzenie ścieków: około 1,5 zł/m3.

Za ścieki płaci się odpowiednio do zużycia wody, ich ilość jest bowiem rozliczana według wskazań wodomierza. Odprowadzanie ścieków do kanalizacji podwaja koszt używania wody wodociągowej, ale jest mniej kłopotliwe i tańsze od opróżniania szamba.

Jak nie przepłacać za podlewanie ogrodu. Jeżeli ogród ma być podlewany wodą wodociągową, to warto wystąpić do zakładu wodociągów i kanalizacji o założenie dodatkowego licznika wody na przewodzie zasilającym kran ogrodowy. Wówczas woda wykorzystywana do podlewania nie będzie obciążana kosztem wywozu ścieków.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>