Zanim ruszy budowa - kanalizacja w domu podpiwniczonym

Instalacja wewnętrzna

Rozprowadzenie instalacji kanalizacyjnej wykonuje się w takim domu dopiero po wykonaniu stanu surowego, czyli po wymurowaniu wszystkich ścian i stropów. Zwykle rury prowadzi się po wierzchu, wzdłuż ścian piwnicy. Dobór ich średnic oraz spadków jest analogiczny jak w domu niepodpiwniczonym.

Jeśli w piwnicy planujemy montaż sedesu, umywalki czy pralki, przyłącze kanalizacyjne wprowadza się pod ławą fundamentową, a wszystkie podejścia pod piony i przybory wykonuje jeszcze przed wylaniem podłogi w piwnicy (podobnie jak w domu niepodpiwniczonym). Wiąże się to oczywiście z dość głębokim prowadzeniem instalacji, więc gdy podłoga piwnicy jest usytuowana poniżej zewnętrznej sieci kanalizacyjnej i z urządzeń nie można odprowadzić ścieków grawitacyjnie, stosuje się specjalne domowe przepompownie do przetłaczania ścieków. Są to hermetyczne zbiorniki o pojemności 100- -170 l, wyposażone w pompy z rozdrabniaczem. Mogą gromadzić ścieki spływające grawitacyjnie z urządzeń piwnicznych, a po napełnieniu zbiornika tłoczyć je na taką wysokość, by dalej mogły spłynąć do zewnętrznej sieci kanalizacyjnej. Przepompownie montuje się w podłodze piwnicy lub stawia na niej.

Instalacja zewnętrzna

W ścianie zewnętrznej domu należy pozostawić przepust do głównej rury odpływowej. Możemy go wykonać z rury PVC o większej średnicy albo kupić gotową tuleję. To drugie rozwiązanie jest polecane przez fachowców. Tuleje dzięki swojej stożkowej budowie i umieszczeniu w nich gumowych uszczelek zapewniają, że takie przejście jest nie tylko szczelne, ale i zapobiega deformacji rury odpływowej podczas osiadania budynku. Dalej zewnętrzną instalację kanalizacyjną prowadzi się z zachowaniem tych samych zasad co w budynku z podłogą na gruncie.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>