Wentylatory domowe

Wentylatory centralne są głównymi elementami systemów wentylacji wywiewnej. Jeden taki wentylator zapewnia usuwanie zużytego powietrza ze wszystkich pomieszczeń, do których doprowadzone są kanały wywiewne: łazienek, kuchni, w.c., pomieszczeń bezokiennych. W ten sposób eliminuje się podstawową wadę wentylacji grawitacyjnej, jaką jest zmienność ciągu w kanałach wentylacyjnych. Dzięki centralnemu wentylatorowi kilka kominów wentylacyjnych zastępuje się jednym, który można wykonać ze stalowej lub plastikowej rury.

Wentylatory

Osiowe. Najlepiej nadają się do usuwania powietrza bezpośrednio przez ścianę lub okno (ewentualnie do pracy w krótkich kanałach wentylacyjnych - mających maksimum 1,5 m długości).W tej grupie najliczniejsze są typowe wentylatorki łazienkowe, ale są w niej też urządzenia przystosowane do montażu na szybach i w ścianach.

Kanałowe. Mają większą siłę ciągu niż wentylatory osiowe, dlatego nadają się do zastosowania w dłuższych kanałach wentylacyjnych. Są produkowane w odmianach przystosowanych do zamontowania: - w ścianie lub w suficie - na wlocie do kanału (wentylatorki z kratką), - w środku kanału wentylacyjnego lub na rurowym przewodzie wentylacyjnym (w wersji bez kratki wentylacyjnej). Niektóre wentylatory kanałowe mają na tyle dużą wydajność, że można je zastosować do usuwania zużytego powietrza z kilku pomieszczeń (zazwyczaj od 2 do 4, ale nie więcej).W tym celu przewody odprowadzające zużyte powietrze z poszczególnych pomieszczeń należy połączyć z tym kanałem, w którym znajduje się wentylator kanałowy.

CO JEST WAŻNE...

Wybierając wentylatorek, trzeba zwracać uwagę nie tylko na parametry techniczne urządzenia, takie jak wielkość ciśnienia statycznego czy wydajność, ale też na następujące szczegóły decydujące o jego przydatności w danym miejscu:

- średnica króćca przyłączeniowego - powinna odpowiadać średnicy kanału wentylacyjnego;

- zabezpieczenia - jeśli wentylator ma być zamontowany w łazience, powinien mieć stopień ochrony IP 44, a jeśli ma pracować w kabinie prysznicowej, musi być zasilany prądem o napięciu 12 lub 24 V;

- sterowanie pracą - ręczne bądź automatyczne. Do sterowania ręcznego służą wyłączniki ścienne lub sznurkowe - wmontowane w wentylator. Wygodne jest też uruchamianie wentylatora tym samym włącznikiem, którym włączamy i wyłączamy światło - z tym, że ze zwłoką czasową. Dzięki takiemu rozwiązaniu wentylator uruchamia się kilkadziesiąt sekund po zapaleniu światła i wyłącza później niż ono.

Sterowanie automatyczne może się odbywać dzięki takim urządzeniom jak: - czujnik ruchu, - włącznik fotoelektryczny, który włącza wentylator, gdy zostanie włączone światło, - czujnik wilgotności, który uruchamia wentylator, gdy wilgotność w pomieszczeniu jest zbyt duża, - przełącznik interwałowy, który steruje włączaniem i wyłączaniem wentylatora w zadanych przez użytkownika odstępach czasu.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>