Styk ściany szczytowej z dachem
Miejsce połączenia ścian szczytowych z dachem dwuspadowym trzeba odpowiednio zabezpieczyć przed ucieczką ciepła. Często się o tym zapomina, układając dach bezpośrednio na murze.
Podczas budowy domu z poddaszem użytkowym dbamy o to, by ściany zewnętrzne i połacie dachu zostały ocieplone grubą warstwą izolacji. Nie spełni ona jednak właściwie swojej funkcji, jeśli nie będzie zachowana jej ciągłość.
Bardzo często zostaje ona przerwana na styku ścian zewnętrznych i dachu - szczególnie dotyczy to ścian szczytowych. Wykonawcy zwykle pozostawiają te miejsca bez jakiegokolwiek ocieplenia. Wówczas stają się one mostkami termicznymi, przez które ciepło szybko ucieka z domu. Jest to wyjątkowo nie- korzystne, gdy pomieszczenia są ogrzewane. Na wychłodzonej ścianie może wykraplać się para wodna, powodując jej zawilgocenie, co z kolei sprzyja rozwojowi grzybów.
Połączenie bez mostka cieplnego
Przedłużenie konstrukcji dachu poza ściany szczytowe domu nazywa się okapem szczytowym. W więźbie krokwiowej i krokwiowo-jętkowej tworzy go para krokwi szczytowych opartych na przedłużonych murłatach, a w więźbie płatwiowo-kleszczowej - również na wysuniętych płatwiach. Wysunięcie elementów nośnych konstrukcji dachowej - krokwi, murłat i płatwi - poza ścianę szczytową nie może być zbyt duże. Zwykle wynosi ono nie więcej niż 50-60 cm.
Izolacja cieplna. Wykonawcy dość często zapominają o właściwym zakończeniu szczytów ścian, wyprowadzając mur równo z górną płaszczyzną krokwi dachowych. Wtedy membrana dachowa (folia wysokoparoprzepuszczalna) lub deskowanie (sztywne poszycie) styka się ze skosami ścian szczytowych. Takie rozwiązanie może być stosowane jedynie, gdy dom ma ciepłe ściany jednowarstwowe. Na wyrównanych skosach ścian dwu- i trójwarstwowych konieczne jest ułożenie izolacji cieplnej o grubości takiej samej jak ocieplenie poddasza. Aby było to możliwe, ściana szczytowa powinna być wymurowana tak, by jej górna powierzchnia znalazła się na poziomie dolnej płaszczyzny krokwi. Wtedy pomiędzy wierzchem ściany a membraną dachową lub deskowaniem zostanie wystarczająco dużo miejsca na ocieplenie. W ten właśnie sposób powstaje "ciepły łącznik" między ociepleniem ścian układanym od zewnątrz a ociepleniem poddasza.
Materiał izolacji cieplnej najłatwiej umieścić na skosach ścian szczytowych, gdy przyskrajna krokiew jest wysunięta poza ich obrys o grubość ściany i jej ocieplenia. Najlepiej użyć do tego wełny mineralnej. Jej pasy - odpowiednio przycięte - umieszcza się w trakcie układania izolacji poddasza (po zakończeniu krycia dachu i ocieplenia ścian zewnętrznych). Bywają jednak i takie sytuacje, w których stosuje się styropian, układając go na skosach przed rozpoczęciem krycia dachu.
Osłona krawędzi połaci
Od strony szczytów krawędzie połaci dachowych - niezależnie od tego, czy są wysunięte, czy też kończą się prawie równo z płaszczyzną ścian zewnętrznych - są szczególnie narażone na działanie wiatru. Może on nie tylko zrywać słabiej zamocowane pojedyncze dachówki lub arkusze blachy, ale nawet zniszczyć konstrukcję dachową. Aby do tego nie dopuścić, fachowcy zalecają w części okapowej sztywne mocowanie każdej dachówki i arkusza pokrycia.
Oprócz tego, należy osłonić krawędzie dachu. W tym celu do murłat, płatwi i łat przybija się deskę czołową, zwaną wiatrownicą. Dzięki niej łatwiej też zamocować obróbki blacharskie na krawędzi pokrycia. Deski do wykonania wiatrownicy muszą być zaimpregnowane, a ich szerokość nie powinna przekraczać 16 cm (szersze mogłyby się paczyć). Producenci pokryć dachowych oferują gotowe elementy do wykańczania bocznych krawędzi dachu.
Wykańczanie okapów szczytowych
Już na etapie mocowania konstrukcji dachowej dobrze jest wiedzieć, w jaki sposób będzie wykończony okap. Gdy konstrukcja ma być nieosłonięta, to widoczne z zewnątrz pary krokwi oraz końcówki murłat i płatwi powinno się wyrównać i pokryć odpowiednim impregnatem jeszcze przed montażem. Wcześniej dobrze jest też zabezpieczyć deskowanie części okapowej lub użyć gotowych, zaimpregnowanych desek.
Jeśli okap nie będzie osłonięty od spodu oddzielną podbitką, a na dachu będzie ułożona membrana, przed jej rozpięciem dwie skrajne krokwie można podciąć i przymocować do nich ostrugane deski lub sklejkę wodoodporną.
Gdy okap nie został wykończony podczas montażu konstrukcji dachowej, podbitkę (podsufitkę) dachową można wykonać z desek lub paneli PVC. Elementy te mocuje się do łat przybitych do krokwi szczytowych. Układ elementów podbitki jest najczęściej prostopadły do krokwi szczytowych, ale można je również układać równolegle.
Szczyty bez rys
Gdy konstrukcja dachu wystaje poza obrys dwuwarstwowych ścian szczytowych, bardzo często pojawiają się na nich pęknięcia (rysy) od strony wnętrza, zwłaszcza wiosną i jesienią. Najczęstszym powodem ich powstania jest sztywne połączenie ścian szczytowych z konstrukcją dachu, uniemożliwiające swobodne odkształcanie się drewnianych elementów więźby pod wpływem zmian wilgotności i temperatury. By temu zapobiec, wycięcia w murze w miejscach oparcia belek powinny być szersze od nich o około 1-2 cm. Po otynkowaniu ścian zewnętrznych, szczeliny te powinno się uszczelnić pianką poliuretanową.
Bardzo często zostaje ona przerwana na styku ścian zewnętrznych i dachu - szczególnie dotyczy to ścian szczytowych. Wykonawcy zwykle pozostawiają te miejsca bez jakiegokolwiek ocieplenia. Wówczas stają się one mostkami termicznymi, przez które ciepło szybko ucieka z domu. Jest to wyjątkowo nie- korzystne, gdy pomieszczenia są ogrzewane. Na wychłodzonej ścianie może wykraplać się para wodna, powodując jej zawilgocenie, co z kolei sprzyja rozwojowi grzybów.
Połączenie bez mostka cieplnego
Przedłużenie konstrukcji dachu poza ściany szczytowe domu nazywa się okapem szczytowym. W więźbie krokwiowej i krokwiowo-jętkowej tworzy go para krokwi szczytowych opartych na przedłużonych murłatach, a w więźbie płatwiowo-kleszczowej - również na wysuniętych płatwiach. Wysunięcie elementów nośnych konstrukcji dachowej - krokwi, murłat i płatwi - poza ścianę szczytową nie może być zbyt duże. Zwykle wynosi ono nie więcej niż 50-60 cm.
Izolacja cieplna. Wykonawcy dość często zapominają o właściwym zakończeniu szczytów ścian, wyprowadzając mur równo z górną płaszczyzną krokwi dachowych. Wtedy membrana dachowa (folia wysokoparoprzepuszczalna) lub deskowanie (sztywne poszycie) styka się ze skosami ścian szczytowych. Takie rozwiązanie może być stosowane jedynie, gdy dom ma ciepłe ściany jednowarstwowe. Na wyrównanych skosach ścian dwu- i trójwarstwowych konieczne jest ułożenie izolacji cieplnej o grubości takiej samej jak ocieplenie poddasza. Aby było to możliwe, ściana szczytowa powinna być wymurowana tak, by jej górna powierzchnia znalazła się na poziomie dolnej płaszczyzny krokwi. Wtedy pomiędzy wierzchem ściany a membraną dachową lub deskowaniem zostanie wystarczająco dużo miejsca na ocieplenie. W ten właśnie sposób powstaje "ciepły łącznik" między ociepleniem ścian układanym od zewnątrz a ociepleniem poddasza.
Materiał izolacji cieplnej najłatwiej umieścić na skosach ścian szczytowych, gdy przyskrajna krokiew jest wysunięta poza ich obrys o grubość ściany i jej ocieplenia. Najlepiej użyć do tego wełny mineralnej. Jej pasy - odpowiednio przycięte - umieszcza się w trakcie układania izolacji poddasza (po zakończeniu krycia dachu i ocieplenia ścian zewnętrznych). Bywają jednak i takie sytuacje, w których stosuje się styropian, układając go na skosach przed rozpoczęciem krycia dachu.
Osłona krawędzi połaci
Od strony szczytów krawędzie połaci dachowych - niezależnie od tego, czy są wysunięte, czy też kończą się prawie równo z płaszczyzną ścian zewnętrznych - są szczególnie narażone na działanie wiatru. Może on nie tylko zrywać słabiej zamocowane pojedyncze dachówki lub arkusze blachy, ale nawet zniszczyć konstrukcję dachową. Aby do tego nie dopuścić, fachowcy zalecają w części okapowej sztywne mocowanie każdej dachówki i arkusza pokrycia.
Oprócz tego, należy osłonić krawędzie dachu. W tym celu do murłat, płatwi i łat przybija się deskę czołową, zwaną wiatrownicą. Dzięki niej łatwiej też zamocować obróbki blacharskie na krawędzi pokrycia. Deski do wykonania wiatrownicy muszą być zaimpregnowane, a ich szerokość nie powinna przekraczać 16 cm (szersze mogłyby się paczyć). Producenci pokryć dachowych oferują gotowe elementy do wykańczania bocznych krawędzi dachu.
Wykańczanie okapów szczytowych
Już na etapie mocowania konstrukcji dachowej dobrze jest wiedzieć, w jaki sposób będzie wykończony okap. Gdy konstrukcja ma być nieosłonięta, to widoczne z zewnątrz pary krokwi oraz końcówki murłat i płatwi powinno się wyrównać i pokryć odpowiednim impregnatem jeszcze przed montażem. Wcześniej dobrze jest też zabezpieczyć deskowanie części okapowej lub użyć gotowych, zaimpregnowanych desek.
Jeśli okap nie będzie osłonięty od spodu oddzielną podbitką, a na dachu będzie ułożona membrana, przed jej rozpięciem dwie skrajne krokwie można podciąć i przymocować do nich ostrugane deski lub sklejkę wodoodporną.
Gdy okap nie został wykończony podczas montażu konstrukcji dachowej, podbitkę (podsufitkę) dachową można wykonać z desek lub paneli PVC. Elementy te mocuje się do łat przybitych do krokwi szczytowych. Układ elementów podbitki jest najczęściej prostopadły do krokwi szczytowych, ale można je również układać równolegle.
Szczyty bez rys
Gdy konstrukcja dachu wystaje poza obrys dwuwarstwowych ścian szczytowych, bardzo często pojawiają się na nich pęknięcia (rysy) od strony wnętrza, zwłaszcza wiosną i jesienią. Najczęstszym powodem ich powstania jest sztywne połączenie ścian szczytowych z konstrukcją dachu, uniemożliwiające swobodne odkształcanie się drewnianych elementów więźby pod wpływem zmian wilgotności i temperatury. By temu zapobiec, wycięcia w murze w miejscach oparcia belek powinny być szersze od nich o około 1-2 cm. Po otynkowaniu ścian zewnętrznych, szczeliny te powinno się uszczelnić pianką poliuretanową.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
