Malowanie elewacji: jak dobrać farbę do istniejącego podłoża

Obojętnie czy malujemy nowe ściany, czy też odnawiamy stare, musimy dokładnie wiedzieć, jaki jest rodzaj podłoża oraz jaka farba będzie do niego pasować. Jeśli to zaniedbamy, musimy wiedzieć, że sami niejako w ten sposób zaprogramowaliśmy powstanie szkód i wad nowych powłok. Aby móc właściwie dobrać farbę fasadową do podłoża, trzeba poznać jej właściwości oraz wzajemne relacje budowlano-fizyczne między nią a podłożem. Podstawowe parametry, jakie trzeba przy tym uwzględnić, to:

- wielkość oporu dyfuzyjnego (czyli paroprzepuszczalność),

- odporność na działanie wody (czyli wodochłonność i odporność na zacinające deszcze).

Nawet najlepsza farba elewacyjna nie spełni swej funkcji, jeśli nie będzie dopasowana do podłoża; trzeba ją dobrać pod względem paroprzepuszczalności i odporności na wodę.

Czytaj więcej o malowaniu starej elewacji

Malowanie elewacji: różne podłoża

Różne podłoża wymagają różnych farb - spójrzmy na przykłady:

Beton komórkowy to materiał wrażliwy na wilgoć i o niewielkim oporze dyfuzyjnym (czyli dobrze przepuszczający parę wodną). W związku z tym nie można pokrywać go farbami lub tynkami, które tworzą szczelne powłoki - jak farby do betonu czy tynki dyspersyjne; należy odradzić nawet dwukrotne malowanie farbami dyspersyjnymi. Idealne na takie podłoża są natomiast modyfikowane farby silikonowe i silikatowe.

Tynk wapienny również jest wrażliwy na wodę i dobrze paroprzepuszczalny. Ponieważ jest materiałem wiecznie dojrzewającym, potrzebuje swobodnego dostępu dwutlenku węgla i wilgoci - inaczej nie zachowa swej wytrzymałości. W związku z wrażliwością wapna na wodę, zaleca się używać dobrych, modyfikowanych farb silikonowych.

Tynk cementowo-wapienny (najczęściej i najchętniej stosowany na ścianach murowanych) jest odporny na wodę i średnio paroprzepuszczalny; można go pokrywać praktycznie wszystkimi rodzajami farb (poza tymi do betonu).

Beton - choć odporny na wodę, jest za to wrażliwy na dwutlenki węgla i siarki, które zmniejszają jego zdolność do ochrony stali zbrojeniowej przed korozją. Znikoma paroprzepuszczalność betonu pozwala na pokrywanie go szczelnymi (dla gazów i pary wodnej) powłokami. Są one niezbędne dla ochrony betonu; w praktyce okazuje się, że nawet dwuskładnikowe farby poliuretanowe, jeśli są położone za cienko, mogą być za słabe, żeby go chronić.

Silikaty są wrażliwe na wodę i dobrze paroprzepuszczalne. Na skutek relatywnie wysokiego oporu dyfuzyjnego można je pokrywać prawie wszystkimi rodzajami powłok, z wyjątkiem dwuskładnikowych farb poliuretanowych.

Stare farby i tynki dyspersyjne. Najbezpieczniejsze są (ze względu na trudność prawidłowego rozpoznania podłoża) modyfikowane farby silikonowe i silikatowe. Farby czysto silikonowe i silikatowe są za słabo przyczepne do takich podłoży!

Uwaga! Dobierając farby fasadowe, zawsze trzeba też zachować dwie podstawowe reguły. Po pierwsze - od środka budynku w kierunku na zewnątrz należy stosować coraz bardziej paroprzepuszczalne materiały (zatem farba powinna mieć mniejszy opór dyfuzyjny niż podłoże). Po drugie - podłoża nieodporne na działanie wody pokrywać odpornymi na działanie wody powłokami.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład