Łazienka: cegła i drewno

Cegła, którą wykończono nie tylko łazienkę, ale i duże fragmenty ścian w pozostałych pomieszczeniach, pochodzi z rozbiórki kamienicy z 1920 roku. Została najpierw wyczyszczona stężonym kwasem solnym (preparat szybko i skutecznie usunął zanieczyszczenia i resztki cementu), potem wielokrotnie przepłukana wodą, a na koniec zaimpregnowana. Następnie kamieniarz pociął ją na plastry o grubości 3-4 cm (znacznie lżejsze od cegieł), które zostały przyklejone do ścian klejem do płytek ceramicznych. Prace wykonała profesjonalna ekipa budowlana. Pozostałe fragmenty ścian i wannę wykończono płytkami Metallica firmy Casalgrande Padana, które zgodnie z nazwą metalicznie pobłyskują. Na podłodze ułożono dębowe deski.

Od oryginału do imitacji

Cegła z odzysku. O ile mieszkamy np. w starej kamienicy - wtedy wystarczy usunąć tynk. Odkryty mur należy dokładnie oczyścić ostrą szczotką, wypiaskować (można wypożyczyć specjalne narzędzia), potem wyszlifować cegłę tarczą diamentową (przystawka do szlifierki), umyć i zaimpregnować. Cegła prawdziwa. Jest dostępna jako pełnowymiarowa kostka lub w postaci cienkich płytek. We wnętrzach najczęściej stosuje się płytki klinkierowe o grubości 2,5-2 cm (kosztują 38-70 zł/m kw.). Płytki imitujące cegłę. Zrobione z gipsu lub betonu, niektóre są oferowane wraz z fugą. Mają grubość około 1,5 cm. Cena za metr kwadratowy takiej okładziny wynosi zwykle 60-100 zł.

Jak o nią dbać?

Cegła jest odporna na wilgoć oraz wnikanie kurzu i brudu. Warto jednak dodatkowo zabezpieczyć jej powierzchnię odpowiednim środkiem, dzięki któremu stanie się twarda i śliska. Na rynku jest wiele przeznaczonych do tego preparatów, ale do łazienki wybierzmy przepuszczające parę, bo nie ograniczają zdolności muru do oddawania wilgoci (takie właściwości mają m.in. silany, które wnikają w strukturę muru, zwiększając szczelność), np. preparat CT17 marki Ceresit.

Cegłę można pomalować na dowolny kolor. Najlepiej wybierać do tego mineralne farby elewacyjne, które tworzą kryjącą i wodoodporną, ale jednocześnie przepuszczającą parę powłokę (np. farba elewacyjna silikatowa marki Pigment).

Drewno do łazienki

Wybierajmy gatunki twarde, odporne na zmiany temperatury i wilgotności. Egzotyczne: tek, iroko, merbau, doussie, lapacho, badi, wenge, jatoba i cedr. Zawierają one dużą ilość olejków naturalnych oraz żywic, dzięki czemu nie wnika w nie wilgoć, nie reagują na zmiany wilgotności i temperatury, są odporne na rozwój grzybów. Rodzime: dąb, jesion, modrzew, jawor oraz wiąz. Najlepiej kupić tzw. termodrewno, czyli drewno poddane obróbce termicznej, dzięki której materiał nie pęcznieje, nie atakują go grzyby i jest odporny na działanie promieni UV.

Jak je zabezpieczyć

LAKIER - poliuretanowy, uretanowy lub uretanowo-alkidowy. Trzeba jednak pamiętać, że w kontakcie z wodą lakierowana posadzka staje się śliska, dlatego tak wykończone drewno lepiej się sprawdza na ścianach. Lakierowanie gatunków egzotycznych jest trudniejsze niż rodzimych, bo należy je przedtem pokryć podkładem neutralizującym olejki eteryczne, np. Exotic Primer marki Domalux. Przecieramy ją wilgotną szmatką z dodatkiem delikatnego detergentu lub preparatu do czyszczenia lakierowanego drewna. OLEJ - impregnuje, głęboko wnika w strukturę i tworzy satynową, miłą w dotyku powierzchnię. Drewno olejowane, w odróżnieniu od lakierowanego, nie pęka z wiekiem ani nie żółknie. Olej nie zakrywa naturalnego usłojenia drewna, ale może je przyciemnić. Drewno wymaga regularnego nanoszenia warstwy oleju. Na podłodze, która jest najmocniej eksploatowana, należy to robić co 2 miesiące. Drobne zanieczyszczenia można czyścić specjalistycznym mydłem do podłóg olejowanych (np. mydła marek WoCa, Syntilor). Oferują je sklepy budowlane oraz sprzedające podłogi i akcesoria do nich.