Obraz we wnętrzu: Sebastian Skoczylas

Bogusław Deptuła poleca
Krytyk i historyk sztuki, kurator wystaw, marszand, dziennikarz, pasjonat kuchni i kucharz samouk; autor licznych tekstów o sztuce, literaturze i jedzeniu, m.in. "Literatura od kuchni".

Sebastiana Skoczylasa inspiruje pejzaż. Jednak z bardzo wielu możliwych estetyk i kolorystyk wybrał tę, która wydała mu się najbliższa. Maluje rozbielonymi, pastelowymi, nieco sztucznymi kolorami i stosuje horyzontalną, strefową kompozycję swych abstrakcji. Owszem, czerpie z obserwacji świata, ale przetwarza ją w sposób, który jemu wydał się najbardziej pociągający. Nie ma tu jakichś ścisłych geometrycznych podziałów, ale w przypadkowość pejzażu wprowadza nieco porządku, a zarazem wpuszcza do nich nieco zaburzające czy niepokojące fragmenty o jednoznacznie geometrycznym charakterze: koła, kwadraty, linie.
To osobisty stempel w tej, pejzażem inspirowanej, ale i idealizowanej przestrzeni płótna. Zapewne figury te nie przynależą do porządku przyrody, ale są kolejnym zaznaczeniem obecności malarza w jego obrazach.
Tak powstaje kolejna wersja pejzaży w zgodzie z oczyszczającymi i abstrahującymi tendencjami tak charakterystycznymi dla malarstwa nowoczesnego.

- Obraz ma niezwykłą moc wypełniania sobą wnętrza, podobnie jak muzyka - mówi Sebastian Skoczylas. - Tworzy kolejny wymiar w przestrzeni 3D. Sam z ciekawością obserwuję to, co się dzieje wraz ze zmieniającymi się na ścianach obrazami. Moje mieszkanie jest pewnego rodzaju laboratorium. Niektóre z moich prac na chwilę tu trafiają, aby potem ustąpić miejsca kolejnym. Za każdym razem jest inaczej i to mnie fascynuje. Obraz we wnętrzu ma zupełnie inne znaczenie niż w surowej przestrzeni galeryjnej, celowo izolującej go od świata. Wnętrze jest punktem odniesienia i skazuje obraz na dialog bądź przeciwnie, na zaburzanie, rujnowanie otaczającej przestrzeni.