Obraz we wnętrzu: Rafał Borcz

Bogusław Deptuła

Krytyk i historyk sztuki, kurator wystaw, marszand, dziennikarz, pasjonat kuchni i kucharz samouk; autor licznych tekstów o sztuce, literaturze i jedzeniu, m.in. "Literatura od kuchni".

Rafał Borcz

Przed kilku laty w obrazach Rafała Borcza było bardziej kolorowo i bardziej dramatycznie, wiele z nich wypełniały groźnie wyglądające stada wilków. Nieokiełznana wolność, dzikość; ja też lubię wilka, jako figurę wolności i niezależności. Dziś wilki zastąpiły sowy. Na tle ciemnego nocnego nieba; wszak polują nocą. Perfekcyjny jest kształt tego perfekcyjnego łowcy. A zarazem jest enigmą, symbolem mądrości, emblematem Ateny; bije od niej szlachetność kształtów i form.

Ostatnio maluje obrazy, których tematem czyni bezlistne sylwety drzew, na przykład olch. Czy ktoś wie, jak wygląda olcha? Jaki ma rysunek gałęzi, jaką korę, jakie nasiona? To całkiem przeterminowane pytanie, kogo to dziś jeszcze obchodzi? Bez najmniejszych wątpliwości Rafała Borcza. On umie się zatrzymać, stanąć na brzegu rzeki, skraju łąki i spojrzeć na pejzaż, rzekę, drzewo.

Nie ma wątpliwości: to romantyczne spojrzenie, w którym zostało jeszcze coś ze strachu przed wielką siłą i magią przyrody. Tę siłę i magię udaje mu się zatrzymać w obrazach

- Moja córka, mając 8 lat, przyszła kiedyś do pracowni i po chwili przyglądania się, jak maluję, powiedziała zdanie, które wtedy sobie zapisałem:  Wiesz, jakie ja lubię obrazy?  Takie, które powieszone na ścianie są jak okienko, przez które można wyjrzeć i jest inny świat. Ten świat nie ma być taki, że fantazja i w ogóle Ja lubię taki obraz, który mówi o świecie, a nie o fantazji. Często przypominam sobie te słowa, bo oddają głęboki sens tego, czym może być obraz - tłumaczy Rafał Borcz. - Potrzebujemy takich okien w naszych mieszkaniach, bo potrzebujemy innego świata, na który się otwierają.  Świata, który może być prawdziwszy niż ten za zwykłym oknem.

www.borcz.art.pl