Andaluzyjski - w krainie arabeski
Mieszanka odmiennych tradycji często owocuje powstaniem oryginalnego nowego stylu. Tak było w Andaluzji, hiszpańskiej krainie, do rozwoju której przyczyniły się wpływy kultury arabskiej i europejskiej.
Co zwraca uwagę w stylu andaluzyjskim
Azulejos. To szkliwone płytki we wzory układające się w regularne kompozycje, którymi pokrywa się zewnętrzne i wewnętrzne ściany budynków. Nie tylko zdobią, ale też zapewniają upragniony chłód. Na Półwyspie Iberyjskim pojawiły się wraz z Arabami. W Hiszpanii azulejos zaczęto wyrabiać w XIV wieku - najsłynniejsze wytwórnie były w Alhambrze i Sewilli.
Ornamentyka. Można w niej odnaleźć wpływy wielu kultur: arabskiej (kaligrafia, a zwłaszcza arabeski, tzn. stylizowane wici roślinne często łączone z motywami geometrycznymi, którymi pokrywano duże powierzchnie, głównie ściany), sztuki prekolumbijskiej (wyraziste wzory geometryczne), a także rodzimej (uproszczone motywy roślinne i zwierzęce, np. byk).
Meble z litego drewna często łączonego z metalem. Ich ponadczasowe formy wypracowano w minionych wiekach; nierzadko są to wierne kopie dawnych wzorów. Również sprzęty wytwarzane współcześnie nawiązują kształtem albo tylko jakimś szczegółem konstrukcyjnym - na przykład specyficznym wygięciem nóg stołu czy fotela - do wzornictwa dawnych epok.
Ażury. Zdobią wiele przedmiotów domowego użytku. Te subtelne dekoracje występują przede wszystkim na metalowych i drewnianych elementach mebli oraz na drewnianych okiennicach skutecznie chroniących wnętrza domów przed upalnym słońcem.
Kolory. Przeważają spokojne, ciepłe brązy ożywione jaskrawymi akcentami, na przykład czerwienią zestawianą z czystymi błękitami, żółcią, oranżem oraz zielenią.
Tkaniny dekoracyjne. Misterne koronki, wielobarwne hafty, adamaszki czy atłasy tworzą w pomieszczeniach atmosferę luksusu, ale także - domowego ciepła.
- Więcej o: