Neofolk - wiejskie specjały
Projektanci na dobre pokochali tradycyjne ludowe motywy. Łatwo więc przewidzieć, że kogutki, parzenice i polne kwiaty szybko nie znikną ze współczesnego designu.
O stylu w skrócie
Projektanci przedmiotów domowego użytku oraz artyści docenili sztukę ludową już na początku XX wieku. W Polsce byli to twórcy zgromadzeni wokół Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, działającego w latach 1901-1914. Ich postulaty czerpania z bogatych tradycyjnych źródeł w rzemiośle i sztuce rozwinęła później słynna Spółdzielnia Artystów Plastyków Ład, która powstała w 1926 roku i przez siedemdziesiąt lat swojej aktywności wywierała ogromny wpływ na polskie wzornictwo. Także współcześni designerzy szukają inspiracji w rodzimej tradycji. Swoje projekty wzbogaca- ją elementami zaczerpniętymi z twórczości ludowych artystów niemal z całego świata.
Co zwraca uwagę w stylu neofolk
Ornamentyka inspirowana sztuką ludową: schematycznie przedstawione wizerunki zwierząt (głównie domowych) oraz ludzi w strojach charakterystycznych dla danego regionu. Często pojawiają się również mocno uproszczone motywy roślinne - zazwyczaj bukiety kwiatów rosnących w najbliższej okolicy. Te tradycyjne wzory współcześni projektanci i artyści przeważnie jeszcze bardziej upraszczają.
Wycinanki, ale już nie w formie wielobarwnych papierowych obrazków (choć i takie lansuje się w dekoracji wnętrz urządzonych w tym stylu), tylko jako ażurowe elementy zdobiące meble oraz jako dywany, podkładki pod talerze itp.
Surowe materiały, np. wyraźnie usłojone drewno (zabezpieczone olejem, aby wyglądało jak najbardziej naturalnie). Z tkanin - gruby filc (wełniany lub imitacje z nowoczesnych włókien sztucznych), zgrzebne lniane i bawełniane płótna.
Oszczędna kolorystyka dużych elementów wystroju. Ich szare, beżowe, białe płaszczyzny ożywiają detale w czystych podstawowych kolorach - żółtym, czerwonym, zielonym, błękitnym.
Minimalistyczne formy zarówno mebli, jak i wszystkich innych przedmiotów. Ich projektanci nawiązują do funkcjonalizmu i (rzadziej) do form wypracowanych przez ludowych rzemieślników.
Projektanci przedmiotów domowego użytku oraz artyści docenili sztukę ludową już na początku XX wieku. W Polsce byli to twórcy zgromadzeni wokół Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, działającego w latach 1901-1914. Ich postulaty czerpania z bogatych tradycyjnych źródeł w rzemiośle i sztuce rozwinęła później słynna Spółdzielnia Artystów Plastyków Ład, która powstała w 1926 roku i przez siedemdziesiąt lat swojej aktywności wywierała ogromny wpływ na polskie wzornictwo. Także współcześni designerzy szukają inspiracji w rodzimej tradycji. Swoje projekty wzbogaca- ją elementami zaczerpniętymi z twórczości ludowych artystów niemal z całego świata.
Co zwraca uwagę w stylu neofolk
Ornamentyka inspirowana sztuką ludową: schematycznie przedstawione wizerunki zwierząt (głównie domowych) oraz ludzi w strojach charakterystycznych dla danego regionu. Często pojawiają się również mocno uproszczone motywy roślinne - zazwyczaj bukiety kwiatów rosnących w najbliższej okolicy. Te tradycyjne wzory współcześni projektanci i artyści przeważnie jeszcze bardziej upraszczają.
Wycinanki, ale już nie w formie wielobarwnych papierowych obrazków (choć i takie lansuje się w dekoracji wnętrz urządzonych w tym stylu), tylko jako ażurowe elementy zdobiące meble oraz jako dywany, podkładki pod talerze itp.
Surowe materiały, np. wyraźnie usłojone drewno (zabezpieczone olejem, aby wyglądało jak najbardziej naturalnie). Z tkanin - gruby filc (wełniany lub imitacje z nowoczesnych włókien sztucznych), zgrzebne lniane i bawełniane płótna.
Oszczędna kolorystyka dużych elementów wystroju. Ich szare, beżowe, białe płaszczyzny ożywiają detale w czystych podstawowych kolorach - żółtym, czerwonym, zielonym, błękitnym.
Minimalistyczne formy zarówno mebli, jak i wszystkich innych przedmiotów. Ich projektanci nawiązują do funkcjonalizmu i (rzadziej) do form wypracowanych przez ludowych rzemieślników.
- Więcej o:
Polecane
