Neokolonialny - z duchem Wschodu
Nie szokuje nowatorstwem, ale przyciąga wzrok niezwykłymi materiałami i oryginalnymi detalami. To jedyny styl w historii wzornictwa, który rozwija się od powstania aż do dziś.
Styl kolonialny jest ciekawą mieszanką wzornictwa europejskiego i wschodniej ornamentyki. Stworzyli go brytyjscy oficerowie i plantatorzy, którzy w XVIII i XIX wieku osiedlali się w zamorskich, głównie azjatyckich, koloniach. W nowych siedzibach chcieli otaczać się sprzętami i drobiazgami przypominającymi im rodzinne domy. Ponieważ przywożone z ich kraju meble z europejskich gatunków drewna źle znosiły gorący i wilgotny klimat, zamawiali ich kopie z lokalnych materiałów - niezbyt wierne, bo wykonywane przez miejscowych rzemieślników zgodnie z ich umiejętnościami i przyzwyczajeniami.
Co zwraca uwagę w stylu kolonialnym
Formy mebli. Popularne w Europie sprzęty - stoły, krzesła, biurka, sekreta- rzyki, komody - miały kształty typowe dla klasycyzmu, rzadziej dla dawniejszych stylów, jak na przykład barok i rokoko. Oryginalności dodawały im wschodnie ornamenty czy nietypowe wygięcie nóżek. Mimo że te wzory wciąż są produkowane, obecnie coraz częściej wytwarza się meble o formach zgodnych z nowoczesnymi trendami. Sprzęty te nadal wykonuje się ręcznie z litego drewna, dzięki czemu nie wyglądają identycznie.
Naturalne materiały. Przede wszystkim drewno, z którego robi się nie tylko meble, ale także większość dekoracyjnych przedmiotów. Egzotyczne gatunki różnią się znacznie od europejskich barwą i usłojeniem - ich słoje układają się w bardzo wyraziste, często wielobarwne rysunki. Stosowane są również plecionki z wszelkich roślinnych pędów, a także żelazo, cyna i miedź. Azjatyckie ozdoby. Typowe dla azjatyckiej kultury są figurki bóstw, ludzi i zwierząt, na ogół przedstawione realistycznie, z dbałością o najdrobniejszy szczegół. Ich formę przyjmują często podstawy lamp, świeczniki. Popularne są także obrazki, haftowane makatki, ozdabiane rzeźbami naczynia i szkatułki.
Ciepłe kolory. Dominują brązy: od rudych, przez czekoladowe, po bardzo ciemne, wpadające w czerń. W akcentach pojawiają się żółcie, oranże, zielenie, czerwienie, błękity - w czystych odcieniach, bo wszystkie barwniki do produkcji farb pozyskuje się z natury (z roślin, minerałów itp.).
Co zwraca uwagę w stylu kolonialnym
Formy mebli. Popularne w Europie sprzęty - stoły, krzesła, biurka, sekreta- rzyki, komody - miały kształty typowe dla klasycyzmu, rzadziej dla dawniejszych stylów, jak na przykład barok i rokoko. Oryginalności dodawały im wschodnie ornamenty czy nietypowe wygięcie nóżek. Mimo że te wzory wciąż są produkowane, obecnie coraz częściej wytwarza się meble o formach zgodnych z nowoczesnymi trendami. Sprzęty te nadal wykonuje się ręcznie z litego drewna, dzięki czemu nie wyglądają identycznie.
Naturalne materiały. Przede wszystkim drewno, z którego robi się nie tylko meble, ale także większość dekoracyjnych przedmiotów. Egzotyczne gatunki różnią się znacznie od europejskich barwą i usłojeniem - ich słoje układają się w bardzo wyraziste, często wielobarwne rysunki. Stosowane są również plecionki z wszelkich roślinnych pędów, a także żelazo, cyna i miedź. Azjatyckie ozdoby. Typowe dla azjatyckiej kultury są figurki bóstw, ludzi i zwierząt, na ogół przedstawione realistycznie, z dbałością o najdrobniejszy szczegół. Ich formę przyjmują często podstawy lamp, świeczniki. Popularne są także obrazki, haftowane makatki, ozdabiane rzeźbami naczynia i szkatułki.
Ciepłe kolory. Dominują brązy: od rudych, przez czekoladowe, po bardzo ciemne, wpadające w czerń. W akcentach pojawiają się żółcie, oranże, zielenie, czerwienie, błękity - w czystych odcieniach, bo wszystkie barwniki do produkcji farb pozyskuje się z natury (z roślin, minerałów itp.).
- Więcej o:
