Wylewki podłogowe czyli równo pod posadzką

Podkłady podłogowe, zwane również wylewkami albo z niemieckiego - jastrychami, różnią się między sobą spoiwem (są podkłady cementowe lub anhydrytowe) oraz sposobem nakładania (mogą być samopoziomujące albo wylewane metodą tradycyjną - masy ściągane po listwach). Inny ważny podział dotyczy układu konstrukcyjnego, w którym podkłady zostaną zastosowane: mogą być zespolone z podłożem, znajdować się na warstwie izolacji (przeciwwilgociowej, akustycznej lub termicznej), można też zatopić w nich ogrzewanie podłogowe. Kolejny dotyczy szybkości wiązania: mogą być zwykłe lub szybkowiążące.

Przygotowanie podłoża

Bez względu na to, jaki będzie układ konstrukcyjny podłogi, podłoże pod podkład zawsze musi być stabilne i mocne. Ściany i inne elementy występujące w polu wykonywanych prac - na przykład słupy - powinny być oddzielone (zdylatowane) od przyszłej posadzki paskami ze styropianu lub specjalnymi taśmami dylatacyjnymi. Szczegóły przygotowania podłoża różnią się natomiast w zależności od tego, w jaki sposób podkład będzie z nim powiązany.

Podkład zespolony. Bezpośrednio i na całej powierzchni połączony zostanie z podłożem. Powinno więc ono być oczyszczone z warstw mogących osłabić przyczepność - zwłaszcza z kurzu, brudu, wapna, olejów, tłuszczów, wosku, substancji bitumicznych, resztek farby itp. Luźne elementy oraz fragmenty podłoża o słabej wytrzymałości należy usunąć mechanicznie, na przykład skuć. Sposób gruntowania podłoża pod podkład zespolony należy dobrać według zaleceń producenta podkładu. Jeżeli trzeba:

- zredukować chłonność podłoża - należy zastosować taką emulsję gruntującą, która przede wszystkim zapobiega zbyt szybkiemu odciąganiu wody z podkładu, ale również przeciwdziała tworzeniu się pęcherzy powietrznych na powierzchni podkładu i ułatwia mieszance rozlanie się;

- poprawić przyczepność - trzeba użyć specjalnych mas gruntujących, zwanych mostkami adhezyjnymi. Niektóre podkłady zespolone wymagają przygotowania specjalnej masy kontaktowej, będącej mieszanką wody, emulsji elastycznej i spoiwa.

Podkład na warstwie oddzielającej. Wykonuje się go na bardzo słabych, chłonnych lub zaoliwionych podłożach mineralnych lub innych, niezapewniających podkładowi odpowiedniej przyczepności. Warstwę oddzielającą może stanowić na przykład folia polietylenowa o grubości min. 0,1 mm lub inny materiał o podobnych właściwościach. Jeśli podłoże narażone jest na zawilgocenie, warstwą oddzielającą może być ułożona na podłożu izolacja paroszczelna lub przeciwwilgociowa. Należy ułożyć ją szczelnie, bez fałd, oraz wywinąć na ściany (na paski dylatacyjne) przynajmniej do wysokości podkładu. Minimalna grubość wylewki wynosi 35 mm.

Podkład pływający. Układa się go bezpośrednio na płytach ocieplenia lub starych podkładach podłogowych. Powinny one być suche, czyste i gładkie. Dopuszcza się występowanie miejscowych nierówności (nieprzekraczających 3 mm, przy pomiarze łatą 2 m). Większe nierówności oraz miejscowe ubytki należy wypełnić odpowiednią zaprawą. Elementy, które wystają ponad powierzchnię stropu i uniemożliwiają równe ułożenie izolacji akustycznej bądź termicznej, należy usunąć. Jeśli z jakichś przyczyn nie jest to możliwe (np. są to rury instalacyjne), płyty trzeba ułożyć w dwóch warstwach, z których pierwsza powinna być na tyle gruba, aby "schować" w niej wszelkie tego typu elementy.

Podkłady z ogrzewaniem podłogowym. Przed wylaniem podkładu musimy sprawdzić, czy instalacja grzewcza działa (jeśli ogrzewanie jest wodne, rury należy napełnić wodą) oraz czy została odpowiednio zamocowana. Aby zapobiec wypływaniu rur, jastrych zaleca się wykonać w dwóch warstwach, przy czym pierwsza z nich powinna być wylana do górnej krawędzi elementów grzewczych, a druga sięgać przynajmniej 25 mm ponad nie. Drugą warstwę wylewki wykonuje się po wstępnym związaniu pierwszej, gdy można na nią? swobodnie wchodzić (min. po 24 godz.). Do odpowietrzania pierwszej warstwy wylewki zaleca się użycie szczotki z długim, twardym włosiem.

Jeżeli instalacja jest prawidłowo wykonana i przymocowana, dopuszcza się wykonanie jastrychu w jednej warstwie. Stopniowe ogrzewanie jastrychu (zwiększanie temperatury o max. 3°C na dobę) można rozpocząć najwcześniej 7 dni od wylania, a pełne - po 28 dniach.

Wysokość podkładu

Aby wyznaczyć poziom górnej powierzchni podkładu, najpierw trzeba dokładnie obliczyć grubości wszystkich warstw, które będą na nim układane. Należy przy tym pamiętać, że każdy rodzaj podkładu ma określoną minimalną grubość, poniżej której nie można zejść. Zależy ona przede wszystkim od układu, w jakim podkład jest wylewany. Grubość ta wynosi dla podkładu:

- zespolonego z podłożem - min. 2,5 cm,

- na warstwie oddzielającej (np. na folii) - min. 3,5 cm,

-pływającego (na izolacji termicznej bądź akustycznej) - min. 4 cm.

- z ogrzewaniem podłogowym - co najmniej 2,5 cm ponad elementy grzejne. Poziom górnej powierzchni podkładu należy zaznaczyć ołówkiem na ścianach za pomocą poziomnicy i długiej łaty. Jeśli stosujemy podkład samopoziomujący, dodatkowo w polu wylewania należy rozstawić co 2 m repery wysokościowe - tak by stworzyły siatkę.

Dylatacje

Dylatacje wykonuje się po to, żeby podkład mógł swobodnie pracować, a także by nie przenosiły się na niego naprężenia, których źródło stanowią odkształcenia innych konstrukcyjnych elementów budynku (ścian, schodów, słupów itp.). Dylatacje potrzebne są również w progach pomiędzy pomieszczeniami. W tych miejscach często bowiem łączą się wylewki o różnych wysokościach (jeśli posadzki układane są z różnych materiałów); poza tym stropy w sąsiadujących ze sobą pomieszczeniach mogą być obciążone inaczej i inaczej pracować.

Liczba dylatacji, ich rozmieszczenie i wymiary zależą od różnych czynników. Generalnie można je podzielić na dwa typy - brzegowe i pośrednie:

- brzegowe (obwodowe) wykonuje się, mocując do ściany specjalne taśmy dylatacyjne zrobione na przykład z pianki polietylenowej lub pasków styropianu o grubości 1 cm;

- pośrednie robi się przez nacięcie podkładu do 1/4-1/2 jego grubości. Szerokość dylatacji powinna wynosić od 4 do 12 mm. Takie miejscowe osłabienie przekroju w razie zaistnienia naprężeń wywoła kontrolowane przez nas pęknięcie płyty. Dylatacje pośrednie potrzebne są w dużych pomieszczeniach; powinno się je robić co 4 m.

Uwaga! Jeśli układamy nowy podkład na starym, w którym były już wykonane dylatacje, należy je "odtworzyć" w nowej warstwie.

Izolacje

Jako izolację termiczną bądź akustyczną należy stosować specjalnie do tego przeznaczone (o odpowiedniej twardości) płyty z wełny mineralnej, styropianu lub styropianu akustycznego. Płyty izolacyjne trzeba rozłożyć bezpośrednio na równym podłożu. Powinny one do siebie ściśle przylegać i być ułożone mijankowo (równoległe krawędzie przesunięte względem siebie). Jeśli układane są dwie warstwy płyt, należy je rozmieścić tak, aby ich krawędzie nie pokrywały się ze sobą.

Układanie podkładu

Podkłady tradycyjne. Do układania potrzebne są drewniane lub metalowe listwy kierunkowe, których wysokość powinna być dopasowana do założonej grubości wylewki. Nadmiar zaprawy ściąga się po listwach ruchem zygzakowatym. Jeśli posadzka będzie robiona z płytek - podkładu nie należy zacierać. Im bardziej będzie on chropowaty (ale równy), tym większa stanie się Podkłady powierzchnia styku kleju z podkładem, co zwiększy jego przyczepność.

Podkłady samopoziomujące. Układa się je bardzo łatwo, bo rozprowadzona po podłodze zaprawa sama równomiernie się rozlewa. Masę najlepiej przygotowywać i układać maszynowo - przy użyciu agregatu mieszająco-pompującego. Przygotowanie masy polega na odpowiednim ustawieniu stałego poziomu dozowanej wody w agregacie, pozwalającego osiągnąć właściwą konsystencję. Można ją sprawdzić, rozlewając masę z naczynia o pojemności 1 litra na równe, niechłonne podłoże (np. folię) - powinna ona utworzyć "placek" o średnicy ok. 40 cm. Wydajność pracy z maszyną jest bardzo duża - podkłady w całym domu można wylać w ciągu jednego dnia.

Podkłady samopoziomujące można również wylewać ręcznie. Przygotowanie masy polega wtedy na wsypaniu suchej mieszanki do naczynia z odmierzoną ilością wody (w proporcji określonej przez producenta) i wymieszaniu (najlepiej mechanicznie), aż do uzyskania jednolitej konsystencji. Ilość dodawanej wody należy skorygować doświadczalnie, kierując się pożądaną konsystencją zaprawy, rodzajem podłoża i warunkami atmosferycznymi. Użycie niewłaściwej ilości wody może doprowadzić do obniżenia parametrów wytrzymałościowych posadzki lub podkładu. Masa nadaje się do użycia zaraz po wymieszaniu i należy ją wykorzystać najczęściej w ciągu godziny. Rozlewa się ją równomiernie, do ustalonej wysokości, unikając przerw. Bezpośrednio po wylaniu masę należy odpowietrzyć, stosując na przykład wałek odpowietrzający lub szczotkę z długim, twardym włosiem.

Uwaga! Wielkość wylewanego fragmentu podłogi powinna być dostosowana do możliwości ekipy prowadzącej roboty. Jeśli przygotuje się więcej zaprawy, niż ekipa jest w stanie zużyć w ciągu godziny, zacznie ona tężeć jeszcze przed wylaniem, a to zdecydowanie pogorszy jej parametry robocze i użytkowe. Ważne jest również, by dolewać kolejne fragmenty, zanim zwiążą już te wylane - unikniemy wtedy tworzenia karbów i kłopotów z zacieraniem. Styk świeżej masy z już związanym podkładem to również potencjalne miejsce powstawania w przyszłości pęknięć. Kłopoty z tempem wylewania nie występują, gdy używamy agregatu.

Pielęgnacja

W celu zapewnienia dogodnych warunków wiązania zaprawy świeżo wykonaną powierzchnię podkładu cementowego można zraszać wodą lub przykrywać folią. Należy też ograniczyć ogrzewanie pomieszczenia. Czas wysychania zależy od grubości warstwy oraz warunków cieplno-wilgotnościowych panujących w otoczeniu. Użytkowanie wylewki (wchodzenie) można rozpocząć po ok. 24 godzinach, a obciążanie - po ok. 14 dniach. Moment rozpoczęcia prac okładzinowych uzależniony jest od rodzaju planowanej okładziny i powinien nastąpić po ustabilizowaniu się parametrów podkładu (po 3-4 tygodniach), a w przypadku wykładzin PVC lub parkietu - po całkowitym jego wyschnięciu.

Podkłady układane na sucho

Podkłady pod posadzki można też robić ze specjalnie przygotowanych płyt gipsowo-kartonowych, gipsowo-włóknowych lub cementowych. Nadają się one na wszelkiego rodzaju podłoża budowlane i pod wszelkiego rodzaju posadzki. Mogą również w pewnym stopniu pełnić zadania izolacji termicznej, akustycznej, a nawet ogniowej - produkowane są płyty fabrycznie łączone z warstwą tego typu izolacji, na przykład polistyrenem ekstrudowanym lub wełną mineralną.

Podstawową zaletą stosowania podkładów z płyt jest skrócenie robót podłogowych o czas sezonowania (dla podkładów anhydrytowych wynosi on ponad 3 tygodnie). Tutaj schnie jedynie klej, którym skleja się płyty, tak więc w praktyce już po 24 godzinach można przejść do układania kolejnych warstw. Drugi ważny atut suchych podkładów to ich niższa masa. W rezultacie mniej dociążony jest strop, co w niektórych sytuacjach stanowi jedyne rozwiązanie. Suche podkłady są też cieńsze niż wylewki - zazwyczaj mają 10-12,5 mm. Kolejnym plusem jest prawie całkowite wyeliminowanie technologii mokrych, co może mieć znaczenie na przykład przy wykonywaniu podłogi na stropie drewnianym. Trzy główne wady w porównaniu z mokrymi odpowiednikami to: wysoka cena, konieczność szpachlowania połączeń (gdy wykończenie stanowi cieniutka wykładzina) oraz niezbędna duża dokładność wykonania.

Wykonanie suchego podkładu. Najpierw należy rozłożyć papę przekładkową (na stropie drewnianym) lub folię paroizolacyjną - gdy podłożem jest świeżo wylany beton. Jeśli podłoże jest nierówne, wykonuje się na nim podsypkę z kruszyw lekkich, takich jak: keramzyt, perlit lub drobno zmielony beton komórkowy. Następnie układamy płyty, a prace należy rozpocząć od drzwi (odwrotnie niż w przypadku podkładów mokrych). Chodzi o to, aby nie przemieszczać się już po wypoziomowanej łatami podsypce. Jeśli płyta ma warstwę izolacji, wówczas powinna się ona znaleźć pod spodem. Płyty mogą być albo pojedyncze, albo zespolone. Z pojedynczych układamy dwie warstwy z przesunięciem o pół długości płyty - ich spoiny nie powinny się pokrywać. Natomiast naczelną zasadą przy układaniu płyt zespolonych jest przesunięcie spoin. Płyty łączy się dwojako, klejem na stałe i wkrętami na czas montażu.

Ile to kosztuje

- Podkłady podłogowe na mokro: cementowe tradycyjne: ok. 25 zł/m2; cement. samopoziomujące: ok. 100 zł/m2; gipsowe: ok. 50 zł/m2

- Suche podkłady (płyty): gipsowo-kartonowe: ok. 80 zł/m2; gipsowo-włóknowe: ok. 70 zł/m2

- Ułożenie: podkładu na mokro: 10- 20 zł/m2; suchego jastrychu: ok. 30 zł/m2

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>