Droga dojazdowa - zrzeczenie na rzecz miasta

Droga wewnętrzna

Jeśli grunt należy do właściciela nieruchomości (ewentualnie jest współwłasnością sąsiadów), wówczas będzie ona traktowana jako droga wewnętrzna. Zgodnie bowiem z art. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych - drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg, są drogami wewnętrznymi.

Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do właściciela tego terenu. Koszt wszystkich prac związanych z budową drogi i jej późniejszymi remontami będzie spoczywał na właścicielu terenu lub jego zarządcy. Powyższe zapisy potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 sierpnia 2007 roku (I S.A./Łd 220/07). Zgodnie z jego treścią do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym między innymi w zakresie dróg gminnych.

Nie oznacza to jednak, iż obowiązkiem gminy jest utrzymanie czy też partycypacja w kosztach budowy lub remontu dróg o charakterze wewnętrznym, położonych na cudzym gruncie, nawet jeżeli służą one jako drogi dojazdowe do posesji niektórym spośród jej mieszkańców.

Zatem gmina nie ma prawa finansować ze środków publicznych budowy i późniejszych remontów drogi naszego Czytelnika i jego sąsiadów.

Nadzieja w planie

Nie ma też możliwości, aby zmusić gminę do przejęcia działki pod drogę. Jej kupno przez gminę byłoby prawdopodobne jedynie wówczas, gdyby w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość została przeznaczona na drogę gminną.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. nr 19 poz. 115 z 2007 r. ze zmianami).

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>