Dobre i złe podłączenia grzejników
Sposób podłączenia grzejnika do instalacji grzewczej decyduje nie tylko o jego sprawności, ale też o wygodzie sprzątania i estetyce pomieszczenia.
Sposób podłączenia grzejników zależy od tego, jak jest prowadzona instalacja - w bruzdach ściennych czy ukryta w podłodze. Duże znaczenie ma również rodzaj grzejnika, bowiem niektóre można podłączać tylko z boku, inne zaś i z boku, i od dołu.
Standardowo pod oknem
Najczęściej grzejniki umieszcza się na ścianach zewnętrznych pod oknami, czyli w najchłodniejszych miejscach w pomieszczeniu. Dzięki temu pracują efektywnie, zapewniając równomierną cyrkulację ciepłego powietrza we wnętrzu.
Jeśli z jakichś powodów grzejnik ma być przesunięty na ścianę wewnętrzną, należy tak dobrać jego moc, aby była o 10% większa od projektowanej. Poza tym warto powiesić nad nim wówczas dodatkową osłonę, na przykład półkę, która zapobiegnie brudzeniu ściany przez unoszące się nad grzejnikiem powietrze (powstają wtedy ciemne, nieestetyczne smugi).
Uwaga! Gdy ściana wewnętrzna będzie wykonana z płyty gipsowo-kartonowej, w miejscu zawieszenia grzejnika należy przewidzieć dodatkowy stelaż wzmacniający, który utrzyma ciężar grzejnika wraz z wodą.
Istnieje też możliwość postawienia grzejnika na podłodze, na specjalnych stojakach.
Przy dużych przeszkleniach, w podłodze, montuje się grzejniki kanałowe. Jedynym ich widocznym elementem jest ozdobna drewniana lub metalowa kratka - grzejniki nie przesłaniają więc okna, ani nie utrudniają przechodzenia przez drzwi tarasowe.
Odległość od podłogi i parapetu
Aby nie spowodować utraty mocy cieplnej grzejników, instalator podczas ich montażu powinien zachować odpowiednie minimalne odległości od podłogi i spodu parapetu (podane są w instrukcji montażu grzejnika). Wartości te nieznacznie różnią się w zależności od tego, z jakiego materiału wykonany jest grzejnik.
Dla modeli płytowych stalowych należy pozostawić 10 cm między podłogą a dołem grzejnika i tyle samo między spodem parapetu a górą grzejnika. Gdy ta odległość będzie mniejsza i wyniesie na przykład 7 cm, wtedy moc grzejnika spadnie o około 10%. W takiej sytuacji lepiej zamontować grzejnik niższy, ale za to dłuższy lub grubszy (jeśli jest to możliwe ze względu np. na wymiary wnęki).
Dla członowych grzejników aluminiowych właściwe odległości to: 12 cm od podłogi i 10 cm od spodu parapetu. Natomiast podczas montażu grzejników żeliwnych wystarczy pozostawić 5 cm z dołu i z góry.
Grzejnik podłączony do instalacji
Każdy grzejnik podłączony jest do układu centralnego ogrzewania dwoma rurami: zasilającą, która doprowadza do niego gorącą wodę ze źródła ciepła (kotła, kominka z płaszczem wodnym), i powrotną, odprowadzającą wodę schłodzoną do instalacji.
W zależności od typu grzejnika i sposobu prowadzenia rur stosuje się podłączenie dolne lub boczne.
Podłączenie dolne. W tym wariancie obie rury podłącza się do króćców znajdujących się w grzejniku, na dole, przy prawej lub lewej krawędzi.
W grzejnikach płytowych z podłączeniem dolnym przewód zasilający powinien znajdować się bliżej środka grzejnika, a powrotny bliżej jego zewnętrznej krawędzi. Odwrotne podłączenie spowoduje spadek mocy grzejnika o około 30%, a także głośną pracę zaworu termostatycznego.
W podłączeniu dolnym wykorzystuje się specjalne zestawy, które wyposażone są w zawory odcinające. Dzięki temu, na przykład w razie awarii grzejnika, można zakręcić oba zawory (uniemożliwiając dopływ i odpływ wody), bez konieczności opróżniania wody z instalacji grzewczej.
Dla rur, które wychodzą bezpośrednio z podłogi, stosuje się zestaw prosty , natomiast dla rur wychodzących ze ściany pod grzejnikiem - zestaw kątowy. Pierwsze rozwiązanie jest prostsze w wykonaniu, ale utrudni ułożenie podłogi (w tym miejscu trzeba będzie odpowiednio dociąć panele, klepkę czy terakotę), a później jej sprzątanie. Dlatego bardziej polecany jest drugi sposób.
Ciekawą odmianą podłączenia dolnego jest podłączenie środkowe. W tej wersji króćce znajdują się zawsze w połowie długości grzejnika, niezależnie od jego wymiarów. Zaletą takiego rozwiązania jest przede wszystkim to, że instalator nie musi zastanawiać się, gdzie dokładnie wyprowadzić rurę zasilającą i powrotną, aby po zamontowaniu grzejnik wisiał symetrycznie pod oknem.
Kiedy jest polecane? - W ten sposób podłącza się grzejniki stalowe płytowe, niektóre stalowe członowe i żeliwne.
Standardowo pod oknem
Najczęściej grzejniki umieszcza się na ścianach zewnętrznych pod oknami, czyli w najchłodniejszych miejscach w pomieszczeniu. Dzięki temu pracują efektywnie, zapewniając równomierną cyrkulację ciepłego powietrza we wnętrzu.
Jeśli z jakichś powodów grzejnik ma być przesunięty na ścianę wewnętrzną, należy tak dobrać jego moc, aby była o 10% większa od projektowanej. Poza tym warto powiesić nad nim wówczas dodatkową osłonę, na przykład półkę, która zapobiegnie brudzeniu ściany przez unoszące się nad grzejnikiem powietrze (powstają wtedy ciemne, nieestetyczne smugi).
Uwaga! Gdy ściana wewnętrzna będzie wykonana z płyty gipsowo-kartonowej, w miejscu zawieszenia grzejnika należy przewidzieć dodatkowy stelaż wzmacniający, który utrzyma ciężar grzejnika wraz z wodą.
Istnieje też możliwość postawienia grzejnika na podłodze, na specjalnych stojakach.
Przy dużych przeszkleniach, w podłodze, montuje się grzejniki kanałowe. Jedynym ich widocznym elementem jest ozdobna drewniana lub metalowa kratka - grzejniki nie przesłaniają więc okna, ani nie utrudniają przechodzenia przez drzwi tarasowe.
Odległość od podłogi i parapetu
Aby nie spowodować utraty mocy cieplnej grzejników, instalator podczas ich montażu powinien zachować odpowiednie minimalne odległości od podłogi i spodu parapetu (podane są w instrukcji montażu grzejnika). Wartości te nieznacznie różnią się w zależności od tego, z jakiego materiału wykonany jest grzejnik.
Dla modeli płytowych stalowych należy pozostawić 10 cm między podłogą a dołem grzejnika i tyle samo między spodem parapetu a górą grzejnika. Gdy ta odległość będzie mniejsza i wyniesie na przykład 7 cm, wtedy moc grzejnika spadnie o około 10%. W takiej sytuacji lepiej zamontować grzejnik niższy, ale za to dłuższy lub grubszy (jeśli jest to możliwe ze względu np. na wymiary wnęki).
Dla członowych grzejników aluminiowych właściwe odległości to: 12 cm od podłogi i 10 cm od spodu parapetu. Natomiast podczas montażu grzejników żeliwnych wystarczy pozostawić 5 cm z dołu i z góry.
Grzejnik podłączony do instalacji
Każdy grzejnik podłączony jest do układu centralnego ogrzewania dwoma rurami: zasilającą, która doprowadza do niego gorącą wodę ze źródła ciepła (kotła, kominka z płaszczem wodnym), i powrotną, odprowadzającą wodę schłodzoną do instalacji.
W zależności od typu grzejnika i sposobu prowadzenia rur stosuje się podłączenie dolne lub boczne.
Podłączenie dolne. W tym wariancie obie rury podłącza się do króćców znajdujących się w grzejniku, na dole, przy prawej lub lewej krawędzi.
W grzejnikach płytowych z podłączeniem dolnym przewód zasilający powinien znajdować się bliżej środka grzejnika, a powrotny bliżej jego zewnętrznej krawędzi. Odwrotne podłączenie spowoduje spadek mocy grzejnika o około 30%, a także głośną pracę zaworu termostatycznego.
W podłączeniu dolnym wykorzystuje się specjalne zestawy, które wyposażone są w zawory odcinające. Dzięki temu, na przykład w razie awarii grzejnika, można zakręcić oba zawory (uniemożliwiając dopływ i odpływ wody), bez konieczności opróżniania wody z instalacji grzewczej.
Dla rur, które wychodzą bezpośrednio z podłogi, stosuje się zestaw prosty , natomiast dla rur wychodzących ze ściany pod grzejnikiem - zestaw kątowy. Pierwsze rozwiązanie jest prostsze w wykonaniu, ale utrudni ułożenie podłogi (w tym miejscu trzeba będzie odpowiednio dociąć panele, klepkę czy terakotę), a później jej sprzątanie. Dlatego bardziej polecany jest drugi sposób.
Ciekawą odmianą podłączenia dolnego jest podłączenie środkowe. W tej wersji króćce znajdują się zawsze w połowie długości grzejnika, niezależnie od jego wymiarów. Zaletą takiego rozwiązania jest przede wszystkim to, że instalator nie musi zastanawiać się, gdzie dokładnie wyprowadzić rurę zasilającą i powrotną, aby po zamontowaniu grzejnik wisiał symetrycznie pod oknem.
Kiedy jest polecane? - W ten sposób podłącza się grzejniki stalowe płytowe, niektóre stalowe członowe i żeliwne.
Podłączenie boczne. Rurę zasilającą oraz powrotną prowadzimy w bruzdach ściennych i podłączamy do króćców umieszczonych z boku grzejnika - z prawej lub lewej strony.
W podłączeniu bocznym rura zasilająca musi znajdować się u góry grzejnika, a powrotna na dole. Odwrotne podłączenie spowoduje spadek mocy grzejnika o co najmniej 30%.
Gdy grzejnik jest dużych rozmiarów - jego długość przekracza 2 m albo stosunek długości do wysokości wynosi 4:1 lub więcej, wówczas zamiast podłączenia bocznego jednostronnego stosuje się podłączenie krzyżowe. Polega ono na tym, że rurę zasilającą oraz powrotną umieszcza się po przekątnej grzejnika. Dzięki temu zapewniony jest równomierny rozkład temperatury w grzejniku.
Kiedy jest polecane? - Podłączenie boczne stosuje się zawsze do grzejników aluminiowych. Wymagane jest też przy montażu większości żeliwnych oraz niektórych stalowych płytowych i członowych.
Praktyczne informacje
Pomyłka w podłączeniu. Jeśli w podłączeniu dolnym rura zasilająca i powrotna zostaną podłączone na odwrót, możemy uniknąć przeróbek instalacji, stosując specjalne złącze krzyżowe. W jego wnętrzu następuje odwrócenie kierunku przepływającej wody grzejnej, dzięki czemu grzejnik będzie działał właściwie. Złącze dostępne jest w wersji zarówno prostej, jak i kątowej.
Komplet lub sama głowica. Grzejniki stalowe płytowe z podłączeniem dolnym wyposażane są zazwyczaj standardowo przez ich producentów we wkładkę zaworu termostatycznego. Zatem do takich modeli wystarczy dokupić tylko głowicę. Ale uwaga: nie można nabyć dowolnej. W folderach a także na stronach internetowych producenta podane są rodzaje głowic pasujące do danego grzejnika.
Do modeli podłączanych z boku należy dokupić zarówno zawór termostatyczny, jak i głowicę, ale mogą być one dowolnego producenta, choć oczywiście muszą do siebie pasować.
Zapowietrzone grzejniki. Zwykle powietrze do instalacji centralnego ogrzewania trafia wraz z wodą użytą do jej napełniania, a także dostaje się przez nieszczelności poszczególnych elementów układu. Z grzejników usuwa się je za pomocą ręcznych zaworów odpowietrzających, stosując specjalny kluczyk (można go kupić w sklepie z artykułami instalacyjnymi) lub śrubokręt.
W podłączeniu bocznym rura zasilająca musi znajdować się u góry grzejnika, a powrotna na dole. Odwrotne podłączenie spowoduje spadek mocy grzejnika o co najmniej 30%.
Gdy grzejnik jest dużych rozmiarów - jego długość przekracza 2 m albo stosunek długości do wysokości wynosi 4:1 lub więcej, wówczas zamiast podłączenia bocznego jednostronnego stosuje się podłączenie krzyżowe. Polega ono na tym, że rurę zasilającą oraz powrotną umieszcza się po przekątnej grzejnika. Dzięki temu zapewniony jest równomierny rozkład temperatury w grzejniku.
Kiedy jest polecane? - Podłączenie boczne stosuje się zawsze do grzejników aluminiowych. Wymagane jest też przy montażu większości żeliwnych oraz niektórych stalowych płytowych i członowych.
Praktyczne informacje
Pomyłka w podłączeniu. Jeśli w podłączeniu dolnym rura zasilająca i powrotna zostaną podłączone na odwrót, możemy uniknąć przeróbek instalacji, stosując specjalne złącze krzyżowe. W jego wnętrzu następuje odwrócenie kierunku przepływającej wody grzejnej, dzięki czemu grzejnik będzie działał właściwie. Złącze dostępne jest w wersji zarówno prostej, jak i kątowej.
Komplet lub sama głowica. Grzejniki stalowe płytowe z podłączeniem dolnym wyposażane są zazwyczaj standardowo przez ich producentów we wkładkę zaworu termostatycznego. Zatem do takich modeli wystarczy dokupić tylko głowicę. Ale uwaga: nie można nabyć dowolnej. W folderach a także na stronach internetowych producenta podane są rodzaje głowic pasujące do danego grzejnika.
Do modeli podłączanych z boku należy dokupić zarówno zawór termostatyczny, jak i głowicę, ale mogą być one dowolnego producenta, choć oczywiście muszą do siebie pasować.
Zapowietrzone grzejniki. Zwykle powietrze do instalacji centralnego ogrzewania trafia wraz z wodą użytą do jej napełniania, a także dostaje się przez nieszczelności poszczególnych elementów układu. Z grzejników usuwa się je za pomocą ręcznych zaworów odpowietrzających, stosując specjalny kluczyk (można go kupić w sklepie z artykułami instalacyjnymi) lub śrubokręt.
- Więcej o:
