Papa termozgrzewalna i tradycyjna - izolacje z rolki

Oferowane dziś papy to materiały całkowicie inne niż produkowane jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku wyroby z rdzeniem z tektury i powłoką ze zwykłej masy asfaltowej. Nowoczesne papy są znacznie lepsze i trwalsze, a dzięki dodatkowym zabiegom, jakim poddaje się je w trakcie produkcji, mają właściwości, o jakich użytkownicy starych pap nawet nie marzyli.

ABC nowoczesnych pap

Rodzaje. Większość sprzedawanych obecnie pap to papy termozgrzewalne . Oznacza to, że mocuje się je przez rozgrzanie (specjalną nagrzewnicą) spodniej warstwy bitumu i przyklejenie papy do podłoża. W ten sposób układa się papę głównie na powierzchniach płaskich. Papy tradycyjne mocuje się mechanicznie (na wkręty z kołkami lub gwoździe papiaki; kolejne pasy papy powinny być układane na zakład, który dodatkowo skleja się lub zgrzewa) albo przykleja (na lepik lub inne kleje bitumiczne) - tę metodę stosuje się głównie do izolacji fundamentów oraz w naprawach starych pokryć. Są też papy samoprzylepne, do których mocowania nie są potrzebne żadne urządzenia, kleje ani łączniki.

Budowa. Papy mają budowę warstwową. Ich rdzeniem jest osnowa, obustronnie zabezpieczona warstwą zwykłego lub modyfikowanego bitumu, czyli czarnej masy asfaltowej. Na wierzchniej stronie papy może znajdować się posypka mineralna (np. z kruszywa bazaltowego) lub talk (chroni przed sklejaniem).

Osnowa to warstwa nośna, od której zależy wytrzymałość papy na rozciąganie i zerwanie, a także jej elastyczność. Najczęściej zrobiona jest z:

- welonu szklanego. Takie papy są stabilne wymiarowo, ale mało elastyczne; dobrze nadają się na izolacje przeciwwilgociowe lub na podkład pod pokrycie dachu, nieco gorzej - do wierzchniego krycia dachu;

- włókniny poliestrowej. Nadaje ona papom dużą elastyczność; stosuje się je więc przede wszystkim do wierzchniego krycia i wykonywania detali, na przykład obróbek w miejscach narażonych na przecieki;

- kompozytu poliestrowego-szklanego. Takie papy są mocne, elastyczne i stabilne wymiarowo. Mogą być stosowane zarówno do wierzchniego krycia dachów, jak i do izolacji fundamentów, stropów oraz tarasów.

Bitum, czyli masa asfaltowa, pełni funkcję warstwy izolacyjnej (dzięki niemu przez papę nie przesiąka woda). Może być zwykły, oksydowany lub modyfikowany różnymi metodami.

- Oksydowanie, czyli nadmuchiwanie masy bitumicznej gorącym powietrzem. Zabieg ten sprawia, że papa staje się bardziej odporna na niską i wysoką temperaturę (od 0 do +70°C). Papy oksydowane polecane są na pokrycia dwu- lub trójwarstwowe.

- Modyfikacja plastomerem APP, czyli wzbogacenie bitumu plastomerem ataktycznym APP (tak, by jego zawartość w masie przekroczyła 10%). Dobre papy mają przynajmniej 20% APP w bitumie. Najlepsze (i najdroższe) mają nawet 40% APP. Tak modyfikowane papy zachowują swoje właściwości w temperaturze od -15 do +150°C. Odznaczają się też wysoką odpornością na promienie UV.

- Modyfikacja elastomerem SBS. Zawartość tego modyfikatora powinna być nie mniejsza niż 10% - papa dobrej jakości ma ok. 12%. Papy z SBS dobrze sprawdzają się w niskiej temperaturze (zachowują swoje właściwości w temperaturze od -20 do +120°C);

- Modyfikacja polimerem PAO. Substancja ta zapewnia papie odporność na temperaturę od -20 do +140°C. Papy z PAO mają też lepszą przyczepność do podłoża i trwałość. Cechuje je duża wytrzymałość na przebicie.

- Posypka mineralna (np. z barwnego kruszywa bazaltowego) lub talk znajdujące się na wierzchniej stronie papy zapewniają jej większą odporność na promienie UV, sprawiają też, że jej powierzchnia jest mniej narażona na sklejanie się i uszkodzenia mechaniczne. Na spodniej stronie papy znajduje się zazwyczaj folia polietylenowa. Usuwa się ją przed ułożeniem, ale tylko z pap samoprzylepnych (na papach termozgrzewalnych ulega spaleniu podczas ich zgrzewania).

Jaką papę wybrać

Papy stosowane jako izolacja przeciwwodna podziemnych części budynków narażone będą na napór wody i gruntu oraz rozmaite uszkodzenia mechaniczne. Aby spełniały swoje zadanie, muszą się więc charakteryzować odpowiednimi parametrami.

Nieprzemakalność. Papa musi być wodoszczelna, czyli przetrwać 24 godziny pod naporem 6 m słupa wody.

Odporność na przebicie. Wszelkiego rodzaju perforacje to jedno z najczęstszych uszkodzeń izolacji bitumicznych. O odporności na takie uszkodzenia informuje oznaczenie PS. Dobre papy mają oznaczenie PS3, najlepsze - PS4.

Gramatura osnowy. Zależy od niej wytrzymałość papy na uszkodzenie - im większa jest gramatura osnowy, tym papa jest odporniejsza. Mocne osnowy mają gramaturę 200-250 g/m2.

Grubość papy. Im papa jest grubsza, tym bardziej odporna na uszkodzenie oraz ewentualne przecieki. Taka papa jest też łatwiejsza do układania. Do izolacji podziemnych części budynków najlepiej więc wybierać papy o grubości co najmniej 4,5 mm.

Inne ważne parametry pap to odporność na niską i wysoką temperaturę oraz trwałość wykończenia. Te cechy są jednak szczególnie ważne przy wybieraniu pap na dachy albo do izolacji tarasów. Do izolacji fundamentów zwykle stosowane są papy oksydowane lub modyfikowane, na osnowie z welonu szklanego.

	Ile to kosztuje - papa:	zł/m2
	tradycyjna, izolacyjna, osnowa z tektury	2-6 zł/m2
	tradycyjna, podkładowa, welon szklany	5-9 zł/m2
	termozgrzewalna, podkładowa, welon szklany	7-11 zł/m2
	termozgrzewalna, podkładowa, elastomer SBS	15-20 zł/m2
	termozgrzewalna, podkładowa, tkanina poliestrowa	13-17 zł/m2
	Lepik asfaltowy na zimno	2-4 zł/kg