Kolektory słoneczne - budowa i działanie instalacji słonecznej

Najważniejsze elementy instalacji słonecznej to:

kolektory - płaskie i rurowe. W kolektorach płaskich arkusz aluminiowej lub miedzianej blachy pokryty jest powłoką, która absorbuje (pochłania) promienie słoneczne. Do niego przymocowane są miedziane rury, którymi przepływa niezamarzający płyn (glikol). Odbiera on wytworzone ciepło i przekazuje je do zbiornika z wodą. Szyba przykrywająca panel ma dużą wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne (np. gradobicie) oraz umożliwia przenikanie ponad 90% promieniowania.

Kolektor rurowy składa się ze szklanych rur, najczęściej dwuwarstwowych, pomiędzy którymi znajduje się próżnia. W rurze o mniejszej średnicy umieszczony jest absorber oraz przewód z miedzi, którym płynie glikol;

zasobnik na ciepłą wodę - z reguły jest większy niż ten stosowany do współpracy z kotłem. Wynika to stąd, że kolektory nie zawsze mogą dostarczyć odpowiednią ilość energii cieplnej, na przykład w pochmurne dni. Dlatego im większy zbiornik, tym więcej zmagazynuje ciepłej wody. Jego pojemność powinna być od 1,2 do 2 razy większa niż wynosi dobowe zużycie wody. W praktyce mają one od 250 do 500 l;

miedziane lub stalowe rury - przepływa nimi przenoszący ciepło z kolektorów do zbiornika niezamarzający płyn;

naczynie wzbiorcze - zabezpiecza przed uszkodzeniem instalację solarną przy nadmiernym wzroście ciśnienia glikolu. Wywołane to jest podniesieniem jego temperatury i zwiększeniem objętości na skutek działania słońca;

pompa obiegowa - wymusza przepływ glikolu w instalacji;

elektroniczny regulator - zapewnia sterowanie całym układem, a niektóre modele umożliwiają również zaprogramowanie godzin pracy kotła.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>